...και εσείς μας δείχνετε τους χοίρους!

Διάβασα χτες ένα πολύ καλό κείμενο του Νίκου Αντωνάκου κι επειδή μου άρεσε ιδιαίτερα, το δανείζομαι και σας το παρουσιάζω ολόκληρο:


Τελικά, δε γίνεται τίποτα σωστό και καλό σε τούτη τη χώρα; Δε γεννιούνται μωρά, δεν ερωτεύονται οι άνθρωποι; Δεν υπάρχουν ανθρακωρυχεία, εργοστάσια, εργαστήρια, πανεπιστήμια, παιδικές χαρές, γήπεδα; Δε γίνονται διαδηλώσεις, απεργίες, γάμοι, εγχειρήσεις στα νοσοκομεία, οικοδομές;

Μόνο τα Ζωνιανά υπάρχουν σε τούτο τον τόπο; Κατσικοκλέφτες, χασισέμποροι, επίορκοι πολιτικοί, εισαγγελείς, αστυνομικοί; Μόνο δυστυχισμένα γυμνά κορίτσια στην μπάρα; Ταπεινωμένες υπάρξεις στην αρχή της Μαυρομιχάλη, στη Σόλωνος, στη Συγγρού, πίσω από το Δημαρχείο; Κλέφτες και νταβατζήδες; Τρυπημένες φλέβες και φόβος; Μόνο αυτά; Ελεος!

Σε πιάνει, πράγματι, απελπισία βλέποντας τα δελτία της τηλεόρασης! Κανένας, φυσικά, δε λέει πως ό,τι παρουσιάζουν το βγάζουν απ' το κεφάλι τους. Αυτό, βέβαια, συμβαίνει, αλλά για άλλα, σοβαρότερα θέματα! Θέματα που έχουν να κάνουν με την πολιτική και την οικονομία, ας πούμε. Με την αλλαγή του κόσμου. Με το σοσιαλισμό. Με την ελπίδα στη νέα κοινωνία. Την κοινωνία της δικαιοσύνης και της ισότητας.

Υπαρκτά είναι αυτά που παρουσιάζουν, δε λέω! Χασισοκαλλιέργειες, κλεμμένα και καμένα αυτοκίνητα, πυροβολημένα ελικόπτερα της Αστυνομίας, απαγωγές αστυνομικών, που «πνίγηκαν» στο σκοτάδι, υπουργοί που αλλάζουν κατευθύνσεις, για να μην τους τουφεκίσουν οι χασισέμποροι! Πουτάνες, εκβιαστές, τοκογλύφοι, βιαστές εννιάχρονων κοριτσιών, νομάρχες που φασίζουν και άλλοι που κρύβονται, για να μην τους πάρουν τα σκάγια...

Πράγματι, υπάρχει και αυτή η Ελλάδα! Η Ελλάδα της παρανομίας, του παρακράτους, της ανυποληψίας, της κομπίνας, των πυροβολισμών. Η Ελλάδα της αθλιότητας και του κάτω κόσμου. Και είναι μπλεγμένη σε αυτή την Ελλάδα τόσο η «αφρόκρεμα» της κοινωνίας μας όσο και τα κατακάθια της! Ομως, δεν είναι αυτή η Ελλάδα. Δεν είναι μόνο αυτή η Ελλάδα!

Εγώ γνωρίζω και βλέπω χιλιάδες, εκατομμύρια όμορφους ανθρώπους που χαμογελάνε! Που κοιτάζονται στον καθρέφτη χωρίς να έχουν κάνει τίποτα για να τους κάνει να ντρέπονται! Ξέρω χιλιάδες, εκατομμύρια νέους και νέες, που ερωτεύονται με έρωτα γεμάτο ομορφιά και υγεία. Ξέρω χιλιάδες, εκατομμύρια ανθρώπους, που ζούνε και χαίρονται τη ζωή χωρίς να χρειάζονται τα κάθε είδους «βιάγκρα», ταινίες πορνό, χασίσια και ηρωίνες! Ξέρω νέους και νέες που λένε σ' αγαπώ και το εννοούν! Ξέρω ανθρώπους που σε κοιτάζουν στα μάτια και βλέπεις την «ψυχή» τους. Το βάθος της «ψυχής» τους. Χωρίς ούτε ένα πέπλο, μια σκιά! Ξέρω εκατομμύρια ανθρώπους, που ιδρώνουν με τίμιο και καθαρό ιδρώτα!

Γιατί, κύριοι, κρύβετε αυτή την Ελλάδα; Ενδεχομένως (γιατί όχι;) να ανήκετε και εσείς σε αυτή την Ελλάδα! Κάποιος από την οικογένειά σας, από τους φίλους σας, ίσως. Γιατί εξαφανίζετε αυτόν τον κόσμο; Αυτόν τον υπέροχο και αληθινό κόσμο; Τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας! Αυτόν τον κόσμο, σε τελευταία ανάλυση, που δημιουργεί τη ζωή! Δεν είναι τα Ζωνιανά που γεμίζουν το τραπέζι σας με τρόφιμα και με ποτά. Δεν είναι τα Ζωνιανά που σας παρέχουν ηλεκτρισμό, τηλέφωνο, βιβλία, ζωγραφιές, μπαλέτα, χορούς και μουσικές! Γιατί δεν τιμάτε αυτούς που σας τρέφουν; Τον εαυτό σας, ίσως! Γιατί δεν προπαγανδίζετε τον άλλον τρόπο ζωής; Τον αληθινό τρόπο ζωής!

Τα Ζωνιανά σας και όλες οι παραφυάδες τους, με τα οποία ασχολείστε από το ένα πρωί ως το άλλο πρωί, είναι τα χοιροστάσια της ζωής. Τι ηδονή βρίσκετε να κυλιέστε μαζί τους στις λάσπες; Φτάνει η ακροαματικότητα; Η μονέδα που πέφτει; Οι υψηλοί μισθοί σας; Οι «πρωτιές»; Δεν καταλαβαίνετε πως σιγά σιγά μεταβάλλεστε και εσείς σε αναπόσπαστο μέρος αυτής της αθλιότητας; Σιγά σιγά, χωρίς καν να το έχετε καταλάβει, η φωνή σας έχει αρχίσει να χοντραίνει, έχετε αρχίσει και εσείς να μουγκρίζετε!

Η αναπαραγωγή της χολέρας δεν είναι υψηλός επαγγελματισμός, όπως διατείνεστε! Είναι αρρώστια! Και σκοπιμότητα, βεβαίως! Κυρίως σκοπιμότητα! Τραβώντας τον άνθρωπο στη λάσπη, του μπλοκάρετε την ανάσα. Του αποσπάτε την προσοχή από τη χαρά! Τον αποδυναμώνετε! Του τρυπάτε τις φλέβες και τον κάνετε ναρκομανή, εξαρτημένο στην απελπισία και στο φόβο! Στα δικά σας ναρκωτικά, δηλαδή. Στα ναρκωτικά που πουλάτε ολημερίς και ολοβραδίς στους σταθμούς σας!

Ναι, υπάρχουν τα Ζωνιανά που εσείς θέλετε να παρουσιάζετε κατ'εικόνα και ομοίωσή σας ! Υπάρχει, όμως, και η ζωή! Υπάρχει ο άνθρωπος - κόσμημα! Υπάρχει το, μόλις δυο ετών, κοριτσάκι της ανιψιάς μου, που συγκινείται και κλαίει μόλις ακούσει στο πιάνο το υπέροχο ρώσικο τραγούδι «Οι γερανοί». Μιλάμε για τόσο ευαίσθητους ανθρώπους! Και εσείς μας δείχνετε συνέχεια τους χοίρους!

Του Νίκου Αντωνάκου
Από τον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη, 18-11-2007

ΥΓ: Οι έντονες παραγράφοι είναι αυτές που μου άρεσαν ιδιαίτερα!!