Βασικά ξεκινάω γράφοντας αυτό το ποστ, για ένα συγκεκριμένο θέμα... Στην πορεία όμως, διαπιστώνω ότι δε μου έρχεται τίποτα... Καθόλου έμπνευση!!Έτσι το μυαλό ξεφεύγει τελείως από το αρχικό θέμα και σκέφτομαι...
Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, ψάχνεις να βρεις έναν άνθρωπο, που να αισθάνεσαι ότι είναι εδώ για σένα... Ανά πάσα στιγμή τον χρειάζεσαι, είναι δίπλα σου... και σε κάνει να μη νοιώθεις μόνος, σ' αυτό τον περίεργο και μάταιο κόσμο! Είναι κοντά σου, για να του πεις τον πόνο σου ή ακόμα και να σωπάσεις, ενώ είναι εδώ και περιμένει να σ' ακούσει... Να μιλήσεις μαζί του, απλά με την αναπνοή σου... Και να σου πει κι εκείνος κάτι, με ένα φιλικό χτύπημα στη πλάτη...
Δύσκολο να το πετύχεις...
Στις μέρες μας, μέρες ρουτίνας, αλλά και τρομερού και ταυτόχρονα ανορθόδοξου κυνηγητού με το χρόνο, πολλοί λένε ότι δεν υπάρχουν πραγματικοί φίλοι...
Εξαρτάται πως το βλέπει ο καθένας θα μου πείτε...
Αν προσπαθούσαμε απλά να ζήσουμε κι όχι να ζήσουμε απλά, σίγουρα τα πράγματα θα ήταν καλύτερα...
8 σχόλια:
Έχεις πολύ δίκιο σε αυτό και η μοναξιά και η κατάθλιψη δίνουν και παίρνουν σήμερα δυστυχώς...
Το θέμα είναι να μην το βάζει κανείς ποτέ κάτω.
Στα 33 μου μπορώ να πω ΝΑΙ! έχω πραγματικούς ΦΙΛΟΥΣ ΑΔΕΡΦΙΑ που θα με υποστηρίξουν σε ότι και αν τύχει. Το ίδιο και εγώ φυσικά.Για να το πετύχω πέρασα από "φίλους" και τους προσπέρασα. Με λύπησαν, με "χτύπησαν", μου προκάλεσαν πόνο, με έκαναν να τους μισήσω...
Ήμουν όμως μικρός. Τα χρόνια πέρασαν και πλέον δεν νιώθω τίποτα.
Ούτε τα ονόματά τους δεν θυμάμαι χαχα. Τους φίλους που έχω τα 8 περίπου τελευταία χρόνια, δεν θα τους άλλαζα με όλα τα τζόκερ του κόσμου. Έτσι είναι rizosbreaker, etsi...Ευλογημένος όποιος έχει αδέρφια-φίλους
Εχω ενα φιλο καρδιακο που οταν νιωθει "καπως", δινει χτυπηματα απαλα στον ωμο του.
Μια φορα τον ρωτησα "τι κανεις εκει;" και μου απατησε "ε, δυσκολα τα πραγματα και δινω λιγο κουραγιο στον εαυτο μου!"
..με τη σειρα μου, σου λεω:
Κ Ο Υ Ρ Α Γ Ι Ο ! ! !
(μη σε παιρνει απο κατω, ολα γινονται στην ωρα τους)
@ ektoras:
Δεν το βάζουμε κάτω, όπως και να 'χει!
Πιστεύω ότι κι εγώ έχω λίγους αλλά καλούς φίλους! Γι' αυτό αισθάνομαι τυχερός...
@ rodia:
Βασικά εγώ με τον κολλητό μου (δυστυχώς βρισκόμαστε μόνο τα καλοκαίρια άντε και Πάσχα), όταν ένας απ' τους δύο έχει πρόβλημα, καθόμαστε και μιλάμε, μιλάμε, πίνουμε... Και στο τέλος λέμε "καληνύχτα, τα λέμε αύριο" και είμαστε ήδη καλύτερα...
Αλλά κι εδώ στην άχαρη πρωτεύουσα έχω λίγους καλούς φίλους...
Σήμερα μόλις σκεφτόμουν ότι όταν χρειαζόμαστε βοήθεια είναι που εξαφανίζονται όλοι! Γι αυτό θα πρέπει να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις..
Οι φίλοι έρχονται και φεύγουν, ελάχιστοι μένουν. Γι αυτό καλύτερα θα είναι να τα έχουμε καλά πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με τους φίλους!
Πόσο δίκιο έχεις...
Το χειρότερο είναι όταν έχεις πάρα πολλούς φίλους και πάλι αισθάνεσαι μόνος !
sumbainei se pollous.//././...
Καλησπέρα κι από εδώ! Πόσο δίκιο έχεις, δύσκολοι καιροί για όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις, το φωνάζω χρόνια τώρα. Μακάρι να άκουγα λιγότερες φορες το "εγώ"...
@ μαίρη:
Συνήθως οι "πολλοί φίλοι" δεν είναι φίλοι! Γι' αυτό αισθάνεσαι και μόνος...
@ topapei:
Δυστυχώς συμβαίνει... Στη ζωή συμβαίνουν και ευχάριστα και δυσάρεστα! Το θέμα είναι πως το αντιμετωπίζουμε...
@ venus in furs:
Συμφωνώ απολύτως!! Απ' το "εγώ" ξεκινάνε όλα...
Όπως είπε και ο μεγάλος μας ποιητής Γ. Ρίτσος, "Εδώ δεν είναι να 'μαι εγώ πάνω από σένα ή εσύ πάνω από μένα. Εδώ είναι να 'ναι ο καθένας μας πάνω απ' τον εαυτό του!"
Δημοσίευση σχολίου