21/11/07

...ενθύμιο απερισκεψίας!

Θα αναρωτιέστε τι εννοεί ο ποιητής με αυτό τον τίτλο!!
Θα σας πω αμέσως...
Πριν 2-3 μέρες μιλούσα με ένα παλικάρι στο φροντιστήριο αγγλικών!
Τι λέγαμε?
Για τα δεκαπέντε ράμματα που απέκτησε στο δεξί του χέρι, πλάγια από την παλάμη μέχρι τον καρπό...
Πως τα κληρονόμησε?
Πήγε σε ένα κλαμπ με κάτι φίλους του καθώς τον είχαν καλέσει για πάρτυ γενεθλίων...
Μέχρις εδώ όλα καλά θα πείτε!
Στο κλαμπ όμως, γινόταν της πουτάνας το κάγκελο!! Πολύ στριμόκωλα κατά το κοινώς λεγόμενον!!
Η διπλανή νεο-ελληνική παρέα τα "έσπαγε", τα ποτήρια, τα μπουκάλια κτλ... Έτσι γλεντάνε σήμερα οι νέοι βρε αδερφέ!!!
Και πάνω στο σπρωξίδι πέφτει το παλικάρι, βάζει το χέρι του να στηριχτεί και έγινε η ζημιά!!! Έπεσε το χέρι πάνω στα σπασμένα!!!
Για τις μαλακίες άλλων, κληρονόμησε 15 ράμματα στο δεξί χέρι...
Η κατάσταση δεν παίρνει και πολύ σχολιασμό...

Ακούγωντας αυτό το συμβάν, θυμήθηκα και τη δική μου κληρονομιά...
Μόνο που εγώ ήμουν στο δημοτικό τότε...
Άνοιξη ήταν θυμάμαι, στο σχολείο...
Ώρα διαλείμματος και όπως έτρεχα και κρατούσα ένα γυάλινο μπουκάλι αναψυκτικού, γλυστράω και πέφτω!!! Πλακάκια σου λέει μετά...
Σπάει το μπουκάλι μέσα στο χέρι μου και να η λίμνη του αίματος τριγύρω...
Το αποτέλεσμα ήταν 3 ράμματα βέβαια κι όχι 15, που έμειναν ως ενθύμιο να μου θυμίζουν τις απερισκεψίες των παιδικών χρόνων...


ΥΓ: Μιας και κυκλοφορούν πολλά μπλογκ-παιχνίδια, με την ευκαιρία ξεκινάω κι εγώ σήμερα αυτό!!
Καλώ λοιπόν:
τη Venus in furs,
το φτυαράτσι,
το νατασσάκι,
τη Lianne,
τη single mamma,
την Αργυρένια,
τη Νέλλυ Νέζη,
τη Loli,
τη Μαίρη τη Σαλονικιά,
την Παρτιζάνα,
τον Αμετανόητο,
τον Γκράνμα,
τον Άνεμο,
τον Crisss,
τον MacManus,
το Πα.πει
και βέβαια όποιον άλλο θέλει, να μας περιγράψουν τα "ενθύμια" παιδικής ή εφηβικής απερισκεψίας τους!!

23 σχόλια:

venus in furs είπε...

Καλησπέρα!εγώ γενικά ήμουνα ήσυχο παιδάκι, αλλά είχα μανία με το ποδήλατο. Μια μέρα στις διακοπές του πάσχα στην καρδίτσα, πρώτη γυμνασίου πήγαινα, πήρα το τεράστιο ποδήλατο του παππού που δεν είχα φρένα αλλά σταματούσε με κόντρα πεντάλ και πήγα βόλτα. Βρήκα μια μεγάλη αλάνα με μια μικρή κατηφορίτσα που κατέληγε στο κεντρικό δρόμο και άρχισα να κάνω βλακείες. Μια φορά όμως, όπως είχα πάρει φόρα να κατέβω τη κατηφορίτσα και ενώ είχα ήδη πάρει τη στροφή, πατάω πάνω σε κάτι λάδια που δεν είχα προσέξει και τρώω μια τούμπα πλαγιαστή όλη δική μου! Το αποτέλεσμα είναι δυο μεγάλες γραντζουνιές στα γόνατα που τα υπολείμματά τους φαίνονται ακόμα (ευτυχώς φορούσα φουσκωτό μπουφάν και οι αγκώνες μου δεν χτύπησαν). Είχα πάθει τέτοιο σοκ στην αρχή που μόνο μετά από μισή ώρα κατάλαβα τι έγινε και έβαλα τα κλάμματα...!Τη θυμάμαι ακόμα τη θεική αυτή πτώση...

ckoutros είπε...

Εγραψα στο blog μου για τα δικα μου ραμματα. Αν θελετε ριξτε μια ματια εδω:http://politicathletics.blogspot.com/2007/11/blog-post_1405.html

νατασσΆκι είπε...

Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση - θα σε ενημερώσω όταν το γράψω!
:)
Καλό βράδυ

Rizobreaker είπε...

@ venus in furs:

Χεχε!! Είχα κι εγώ ένα τέτοιο ποδήλατο!! Το άλλο θεϊκό που είχα πάθει μικρός ήταν με ένα άλλο ποδήλατο δανεικό... Πήρα φόρα, φουλ τα γκάζια σε μια κατηφόρα, αλλά επειδή δεν ήταν δικό μου το ποδήλατο δεν ήξερα πως λειουργούν τα φρένα!! Και καταλαβαίνεις το αποτέλεσμα!! Έπεσα πάνω σε κάτι πέτρες κτλ... Έσκισα τα χείλη μου...Γενικά σημάδια στο πρόσωπο!! Γραντζουνιές σε πόδια και χέρια!!! Αλησμόνητες στιγμές!!!

Rizobreaker είπε...

@ crisss:
Το είδα!! Πολλά τα 15 ράμματα για ήσυχο παιδάκι!! χεχε...

@ νατασσάκι:
Εγώ ευχαριστώ! Θα περιμένω να δω τι θα γράψεις!! ;-)

nellinezi είπε...

Ωωωωχχχχ...μας έβαλες δύσκολα τώρα! :) Καλά, άμα θυμηθώ θα το γράψω και θα σας ειδοποιήσω να μην το χάσετε:D

Χορεύοντας με τους ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ είπε...

Εγώ θα τα πω εδώ γιατί ντρέπομαι να ανεβάσω τέτοιο ποστ (άσε που θα πρέπει να βάζω και φωτογραφίες καθόλου κολακευτικές).
Πάντα λέω πως η ιστορία της ζωής μου είναι γραμμένη στα χέρια μου (κυρίως κάτω από τον καρπό):
1. Ένα κόψιμο από τραπεζομάχαιρο που αντί για ψωμί διχοτόμησε τον αριστερό αντίχειρα
2. Μια χαρακιά ανάμεσα στο δεξί δείχτη και τον παράμεσο από "τραχά" όπως λένε στη Σάμο τους σουγιάδες για τον τρύγο. Εδώ είναι που λένε "τα σταφύλια της οργής".
3. Ένας εξαρθρωμένος και στραβά δεμένος κόμπος στην άκρη του αριστερού παράμεσου για να θυμίζει το λάθος που έκαναν οι προπονητές του Θρύλου να μην κάνουν συμβόλαιο με ένα φέρελπι τότε γκολκήπερ.
4. Ένα σημάδι σε σχήμα "ν" στο δεξί δείκτη ενθύμιο από πολλά γιαλιά που χώθηκαν όταν έσπασε η θάλασια "μάσκα" και παρολίγο να μου κοστίσει το μισό δείκτη.
Και άλλα ήσσονος σημασίας.
Αλλά το γεγονός που με σημάδεψε ήταν το "συντρηπτκό κάταγμα αριστερού ωλεκράνου". Στα ελληνικά αυτό σημαίνει διάλυση του αριστερού αγκώνα σε ψιλά κοκκαλάκια και τα κλασικά: εγχειρίσεις, λάμες, παραμόρφωση (ευτυχώς μόνο αισθητική) του αγκώνα. Το σπαστικό ήταν πως επρόκειτο για ένα ΗΛΙΘΙΟ εργατικό ατύχημα όταν φοιτητής δούλευα στην οικοδομή (ΝΑΙ ΡΕ! "Η δουλειά κάνει τους άντρες, το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί"). Μη φανταστείτε τίποτα ηρωικό. Δεν έπεσα από σκαλωσιά. Πήγα να γεμίσω ένα μπουκάλι νερό στον ψύκτη και γλύστησα στα χυμένα νερά.

Όπως καταλαβαίνετε ήμουνα ένα παιδί - υπόδειγμα. Φτύστε να μη βασκαθώ (και σπάσω τίποτ' άλλο).

Rizobreaker είπε...

@ nellinezi:
Ανυπομονούμε γλυκιά Νέλλυ!!! ;-)

@ Αμετανόητος:
Φίλε Αμετανόητε δεν καταλαβαίνω γιατί ντρέπεσαι να το ανεβάσεις ως ποστ!!! Μια χαρά είναι!!! Αποδεικνύεις ότι έχεις ζήσει!! Βάλτο στο μπλογκ σου!! Και λύσε μου και μια απορία! Έχει μείνει τίποτα άθικτο στα χέρια σου? ;-)

mamma είπε...

Ο πατέρας μου επιμένει πως στο ΠΑΙΔΩΝ με ξέρανε με το μικρό μου όνομα.
Όμως για να μην σας κουράσω θα πω μόνο δύο.
1. τα μεσημέρια δεν ήθελα να κοιμηθώ (ποιό παιδί 10 χρονών θέλει). Για να αποφύγω να κάνω φασαρία και τις φάω από τη μάνα μου, έβγαινα στο πίσω μπαλκόνι (1ος όροφος), πήδαγα στην ελιά και κατέβαινα στον κήπο. Μια μέρα έπεσα και χτύπησα πίσω στο κεφάλι μου σε μια σιδερένια σκάλα που είχαμε πετάξει προσωρινά κάτω απο την ελιά. Δεν το είπα σε κανέναν. Το κατάλαβαν μετά από δυο μέρες που προσπάθησε η μάνα μου να με χτενίσει και είδε τα ξεραμένα αίματα. Ράψιμο δεν έπαιρνε πλέον και μου έμεινα η "τρύπα" στο τριχωτό. ΧΑΧΑΧΑ
2. Στο χωριό, ετών 17, κάνω το μάγκα που βιάζεται και δε μασάει και πηδάω από τον πρώτο όροφο κάτω στο δρόμο. Ράγισα και τις δύο φτέρνες μου, έπαθα δισκοπάθεια και κυκλοφορούσα για πολλές μέρες σαν να έχω χέσει το βρακί μου (αν έχει προσπαθήσει κάποιος να περπατήσει με τις φτέρνες του ραγισμένες, θα καταλάβει!). Ξέρω όμως πότε θα αλλάξει ο καιρός, πριν από την ΕΜΥ.

Καλή συνέχεια!
;-)

Rizobreaker είπε...

@ mamma:

Χεχε!! Πολύ ενδιαφέρουσες οι εμπειρίες σου!! Θα ήταν καλύτερο να τις γράψεις στο μπλογκ σου ως ποστ και να καλέσεις με τη σειρά σου όποιους θες να πουν τα δικά τους!! ;-)

Ανώνυμος είπε...

thanks file mou gia tin prosklisi...tha apantisw to suntomotero...polu blogopaixnido kukloforei...

lo-li είπε...

KAAAALHMERAA
Ok it's a deal! Coming soon in a ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ blog near you...:-)

Μαίρη είπε...

καλημέρα!

Αχ τι ωραίο θέμα !!

Θα θυμηθώ σκανδαλιές !

1.Στο δημοτικό ήμουνα παλαβή με τους thundercats ! Κάθε φορά που τελείωνε το επεισόδιο είχαμε ραντεβού στη γειτονιά όλα τα παιδιά για την αναπαράσταση του επεισοδίου. Εγώ ήμουνα η τσιτάρα (χαχαχα).
Μόνο που μια μέρα όπως προσπαθούσα να τρέξω να ξεφύγω από τον "εχθρό" έπεσα σε μια κοτρόνα με αποτέλεσμα 3 ράμματα στο γόνατο και πολύυυυ κλάμα!

2. Δημοτικό και πάλι και σαν "αρχηγός" της γειτονιάς αποφασίζω να οργανωθούμε σε ομάδα ντετέκτιβ ! Έβγαλα μάλιστα και καρτούλες για το κάθε μέλος της ομάδας . Σκοπός μας ήταν να πατάξουμε την εγκληματικότητα και το εμπόριο ναρκωτικών στο δασάκι της γειτονιάς μας :p. Μόνο που ένα απόγευμα όπως κρυβόμασταν πίσω από κάτι δέντρα και καλά για να παρακολουθήσουμε έναν άντρα και μια γυναίκα που μας φάνηκαν "ύποπτοι", αντικρίσαμε ένα πρωτόγνωρο θέαμα για την ηλικία εν ολίγοις ...μπανιστήρι!!
Κάποια στιγμή και αφού έχουμε καταλάβει ότι κάτι δε μας αρέσει ξεκινάμε να την κάνουμε τρέχοντας και ακούγαμε κάτι βρισίδια απο το ζεύγάρι πολύ περιποιημένα, ευτυχώς γλιτώσαμε το ξύλο!!!

3. Γυμνάσιο με ποδήλατα mountainbike, και ξεκινάμε μια ομάδα παιδιά για το νεκροταφείο του Πανοράματος μέσα στην νύχτα !!

Είχε μια Ροδιά μέσα στο νεκροταφείο και κόψαμε κάτι ρόδια και ασχίσαμε να τα τρώμε πάνω στους τάφους ! (πλήρη αναισθησία) , μέχρι που εμφανίστηκε ένας παππούς απο το πουθενά και άρχισε να μας φωνάζει οπότε πήραμε τα ποδήλατα και τρέχαμε για πίσω. Εμένα με πήρε άσχημα η κατηφόρα και σακατεύτηκα ευτυχώς δεν είχε ράμματα αυτή τη φορά αλλά πολλές γρατζουνιές. Το απίστευτο όμως ήταν όταν ο Γιαννάκης με αγκάλιασε και μου έδωσε ένα φιλάκι για να μην πονάω και μου είπε ότι ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ !!

4. Γυμνάσιο και είμαι σε ομάδα μπάσκετ στο Πανόραμα , τρελή και παλαβή τότε με πρότυπο τον Νίκο Γκάλη ! Κάνουμε σαν ομάδα προετιμασία 3 μήνες για να αρχίσει το πρωτάθλημα με άλλες περιοχές της Θεσσαλονίκης , κι εγώ στη βασική πεντάδα σε θέση τριάρι.
Είναι 3 Μαρτίου και έχω γενέθλια , οπότε οι δικοί μου με ρώτησαν τι θέλω να κάνω και τους είπα ότι θέλω να κάνω καρτ !! Μια μέρα πριν τον πρώτο αγώνα μπάσκετ και έσπασα το χέρι μου στο τιμόνι του καρτ όταν με τράκαρε ενας απο πίσω !!!

Πάει και το Μπάσκετ !! μετά το ριξα στο τένις..!

Ανώνυμος είπε...

καλα πολλές μαλακιες εχω κανει αλλα θα σας πω για μια που ηταν καθοριστικη..ημανε μικρη και οι γονεις μου πήγαν σε μια πορεια, δε θυμαμαι σε ποια, εγω τους ειπα οτι θα μεινω να παιξω κατω με τα παιδακια. καλα μου λενε, παρε και τα κλειδια και στις 8 ανεβα σπιτι. καλα λεω. παει 8 η ωρα σαν καλο παιδί και γω ξεκινησα να παω σπίτι. Ανοιγω την εξώπορτα της πολυκατοικιας και το μαλακισμένο του ψιλικατζη εβαλε τα χερια του στο ανοιγμα της πόρτας με αποτέλεσμα να της πιαστουν τα δάχτυλα!ανοιγω ξανα την πορτα, αρχιζει να κλαιει αυτη, ερχονται όλοι έντρομη και αρχίζουν να με κατηγορούν!!!τα παιρνω και γω στην κρανα και λεω "τωρα θα σας δειξω εγω!" και σηκώνομαι και φεύγω!περπάτησα μια μεγάλη απόσταση. εντωμεταξυ, οι γονείς μου είχαν γυρίσει!τους λένε η κόρη σας το έσκασε!και αρχίζει όλη η γειτονια να με ψάχνει!όταν αποφάσισα μετά από μισή ώρα να γυρίζω, με βρήκε μια γειτόνισσα και με πήγε στη μαμά μου!φρικαριμένοι οι γονείς μου με ρώτησαν τι έγινε. τους είπα. "μα καλα παιδάκι μου γιατί έφυγες?". "Με κατηγόρησαν άδικα μαμά, είπα, και δεν το άντεξα και έφυγα!"και τότε μου λέει ο μπάμπας μου "στην αδικία δεν θα φεύγεις!θα κάθεσαι και θα απαντάς!". αυτό το σκηνικό με στιγμάτησε και μετά έγινα ΚΚΕ!

Blonde είπε...

Είναι όλες εκπληκτικές ιστορίες, θα γράψω και εγώ όταν βρω λόγια να τα περιγράψω χωρίς να με πονάνε.

Ανώνυμος είπε...

λοιπόν, μάλλον οι παιδικές-εφηβικές μου ατυχίες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. αυτές που τις προκάλεσα εγώ και αυτές που προκάλεσαν άλλοι. Οι χειρότερες όμως, που έχουν και το περισσότερο γέλιο, είναι σε μεγαλύτερη ηλικία αλλά σε αυτές δε θα αναφερθώ γιατί θα εκτεθούμε ανεπανόρθωτα. 1η κατηγορία. Περιλαμβάνει πτώσεις από σκαλιά, χτυπήματα από ιπτάμενα αυτοκινητάκια κατακούτελα (ακόμα ακούω το γκντάου) που αρνόμουν πεισματικά να παραχωρήσω στα υπόλοιπα υπόλοιπα παιδιά( ναι ήμουν πολύ καλό παιδί), πτώση από καρέκλα με τρία πόδια στο σπίτι της γκόμενας του πατέρα μου (όπου βρισκόμουν με ευθύνη του father χωρίς να το γνωρίζει η μητέρα μου)
με αποτέλεσμα δυο σπασμένα δόντια πολύ πόνο από το πέσιμο αλλά και από το χέσιμο που έριξε η μάνα μου στο πατέρα μου και σε μένα- εγώ τι έφταιγα ο δόλιος? α ρε πατέρα...
2η κατηγορία περιλαμβάνει πτώση με το μηχανάκι με μηδέν χιλιόμετρα μπροστά στη τύπισσα που βλεφάριαζα εκείνη τη περίοδο γιατί από τη πολύ μαγκιά ξέχασα πως μόλις είχα αλλάξει τακάκια στο μπροστινό φρένο και έπιανε σα διαολεμένο. Ο πόνος μπροστά στη ξεφτίλα δεν ήταν τπτ. Περιλαμβάνει επίσης να το παίζω μάγκας για να σώσω το ξάδελφο ( ο οποίος είναι μεγάλος μπαλαδόρος-παίζει Α εθνική τώρα- και έβαζε τέσσερα γκολ σε κάθε αγώνα με το σχολείο των εγκληματιών το 2ο ) από 30 μαινόμενους αντιπάλους οπαδούς του 2ου με μια ακατανόητη ψυχραιμία και πεποίθηση πως ελέγχω τη κατάσταση γιατί εμένα δε θα με πειράξει κανείς και άλλα τέτοια ψωνίστικα που τελικά αποδείχτηκαν λάθος. Αποτέλεσμα. Ο ξάδελφος έφυγε σα κύριος, εγώ τρέχοντας με τις κλοτσές και τις μπουνιές ίσα ίσα να με αγγίζουν (θα εκπλαγείτε με τις αντοχές σας σε τέτοιες περιπτώσεις) και στο σπίτι η θεία ( η μαμά ξάδελφου) να μου λέει πως δε φοβήθηκε,γιατί ήμουν εγώ εκεί που είμαι χέστης. Ήξερε λέει,ότι θα γλιτώναμε. Πουτάνα δικαιοσύνη!
ΥΓ αν κάποιος από αυτούς που τριγυρνούν εδώ και με γνωρίζει (ξέρω εγώ τι λέω) φιλοτιμηθεί να αποκαλύψει καμία από τις άλλες ιστορίες, της μεγαλύτερης ηλικίας εννοώ, να ξέρετε έχω κι εγώ πολλά ράμματα για τη γούνα σας.
ΥΓ2: Σε περιμένω στο πάρty αύριο rizobreaker

ANemos είπε...

Τι ερώτηση κι αυτή! Τι θέμα! Από πού να αρχίσω ο «σημαδεμένος»;;;

Οσα θυμηθώ κι όσα ακόμη φαίνονται ή πονούν!

1. Ένα σημαδάκι που ακόμη φαίνεται στο πάνω μέρος της αριστερής παλάμης από την φλέβα που μου την έσπασε η βελόνα του ορού όταν ψυχομαχούσα, 4 χρόνων από πνευμονία…
2. Ένα μόνιμο σημάδι στο γόνατο που ακόμη πονάει όταν μου χώθηκε ένα χαλίκι μέσα όταν ήμουν πέντε… Θυμάμαι ακόμη τη μυρωδιά του ούζου που μου έριξαν για το καθαρίσουν.
3. Μια βαθιά ουλή στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Είχε μόλις χτυπήσει το κουδούνι, στην Α’ Δημοτικού και έτρεχα προς την πόρτα όταν ένα άλλο παιδί μου βάζει τρικλοποδιά και πέφτοντας καρφώνεται το κεφάλι μου σε ένα μια εξέχουσα πρόκα παλιού θρανίου. Θυμάμαι ακόμη να τραβάνε δάσκαλοι και γιατροί, δύο εμένα και δύο το θρανίο…
4. Ένα σπασμένο χέρι πέφτοντας από την τραμπάλα στις κατασκηνώσεις του Αγίου Ανδρέα…
5. Μια βαθιά ουλή στη βάση του μεγάλου δάχτυλου του ποδιού μου όταν μπήκε στις ακτίνες τις μπροστινής ρόδας του ποδηλάτου μου κόβοντας το παπούτσι και το δάχτυλο μαζί!!! (το μπλοκάρισμα του τροχού με το δάχτυλο μου μέσα έκανε το ποδήλατο να γυρίσει ανάποδα και να βρεθώ στα τσιμέντα λιπόθυμος!). Στην Α’ Γυμνασίου!
6. Ένα «Σ» κι ένα «Α» στο χέρι μου με καμένη βελόνα να μου θυμίζει τον πρώτο μου ανεκπλήρωτο έρωτα από τη Β’ Γυμνασίου…
7. Τρεις χαρακιές με ξυράφι στο ίδιο χέρι από μια απόπειρα (του κώλου) αυτοκτονίας τα Χριστούγεννα του 78… Δεκαπέντε χρονών ηλίθιος!
8. Δύο κνήμες σπασμένες σε τέσσερα σημεία από πτώση με μηχανάκι…
9. Μόνιμες ουλές στην πλάτη χαμηλά από «σούπα» με μεγαλύτερο μηχανάκι. Σερνόμουν για 200 μέτρα…
10. Μια ουλή εκεί που δεν μπορώ να πω (αλλά εσείς καταλαβαίνετε) από αλμπάνη γιατρό που κόντεψε να μου τη δώσει τυλιγμένη στη λαδόκολλα!
11. Πρέπει να είναι κι άλλα!

Rizobreaker είπε...

@ topapei:
ΟΚ περιμένουμε να δούμε τα "ενθύμια" σου!! ;-)

@ Loli:
Έτσι έτσι!! Άντε σου 'δωσα ιδέα και για θέμα για το ποντκαστ σου!! χεχε... ;-)

Rizobreaker είπε...

@ μαίρη:
Τι εστί Γιαννάκης?? Έτσι θα τη βγάλεις καθαρή χωρίς εξηγήσεις??? Ξέρνα τα όλα!!! χεχε...

@ παρτιζάνα:
Τέλος καλό, όλα καλά!! Χεχε! Για το σκηνικό που σε σημάδεψε λεώ!! ;-)

Rizobreaker είπε...

@ Lianne:
Περιμένω με αγωνία! Αλλά μη βιαστείς! Όποτε σου έρθει η σκέψη... :-)

@ compasso:
Για να μάθεις να βλεφαριάζεις άλλη φορά!! ;-)
ΥΓ: Τι μουσική θα έχετε στο πάρτυ? Μην έρθω και άδικα!! χεχε...

Rizobreaker είπε...

@ anemos:
Αυτό είναι που λένε ολόκληρη εντεκάδα!!! χεχε... Καλά ποιος είσαι? Ο Τζακ ο σημαδεμένος?? ;-)

ΥΓ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ:
Όσα γράψατε εδώ, γράψτε τα και στα μπλογκ σας! Αυτό είναι το νόημα του παιχνιδιού! Να καλέσετε κι εσείς μετά με τη σειρά σας άλλους να πουν τα δικά τους...

Ανώνυμος είπε...

είναι αντικείμενο έντονης διαπάλης αλλά μάλλον το πρόγραμμα θα έχει ως εξής: ροκ από depeche mode μέχρι jethro tull, acdc κτλ ύστερα λάτιν ρούμπες δηλ, φανκ κ σκα. Για καληνύχτα μάλλον ελληνικά, Ξυλούρη πχ . Κάπυ εκεί μέσα μπορεί να μπει και ντίσκο άμα διακρίνουμε ότι υπάρχει η όρεξη για τρελές χορευτικές φιγούρες αλλα Γαρδέλης

armiagr είπε...

Ενδιαφερον θεμα,καθως ολοι μας σαν παιδια εχουμε κανει τις απερισκεψιες μας.Αλλες αφησαν ορατα "ενθυμια" κι αλλες οχι,ισως ομως πιο εντονα,οι δευτερες.
Προσπαθω να θυμηθω μια απ αυτες,αλλα προς το παρον δεν τα καταφερνω.Ελπιζω να θυμηθω κατι.
Την καλησπερα μου!