30/11/07
Ένας χρόνος...
Ήταν 29 Νοέμβρη του 2006 όταν έγραφα το πρώτο μου ποστ ως μπλογκερ και μετά από ένα χρόνο και 174 ποστ, τώρα διαβάζετε το 175ο!
Με την ευκαιρία να σας πω, ότι από χτες συμμετέχω σε ένα νέο μπλογκ, μια ιδέα της Lianne! Όσοι ενδιαφέρονται είναι ευπρόσδεκτοι!!!
29/11/07
Άλλαζει ο Συνασπισμός...
Όπως το διαβάζετε!!!
Αλλάζει ο Συνασπισμός και θα βάλει τον "Αλέκο" του αλλιώς!!
...Αλέκος φεύγει, Αλέξης έρχεται!!!
Ποια η διαφορά?
Τίποτα μωρέ...
Ο παλιός είναι αλλιώς, αλλά ο νέος είναι ωραίος...
Πιασ' το αυγό και κούρεψ' το!!
27/11/07
Ιστορία...
Έπρεπε να τον σώσω. Στα στενά πλανιόταν ησυχία. Μόνο τα ουρλιαχτά άκουγες συνεχώς και δυνατά. Τόσο δυνατά όμως που νόμιζα ότι θα τα συναντούσα στο επόμενο στενό που έστριβα. Βγήκα στη κεντρική πλατεία της πόλης. Η νυχτερινή ζωή στις 3:00 είναι στα φόρτε της. Στην πλατεία την αράζουν νεολαίοι τρώγοντας βρώμικα και κρέπες. Τα γύρω club και καφετέριες είναι φίσκα.
Σε μια στιγμή σκέφτηκα να το διαδώσω πριν καεί το φυτίλι μα η γλώσσα μου γεμάτη μύκητες και πληγές είναι, μόνο κάτι μμμ, μμμμ μπορούσε να ψελλίσει.
Πιο ακαταλαβίστικα και απ’ τα σκυλιά.
Γεμάτος αγωνία έφτασα στον κρεμασμένο. Ζωντανός ακόμη σπαρταρούσε
ανήμπορος. Ευτυχώς που πρόλαβα και έκοψα το σκοινί.
Ξημέρωσε, το φυτίλι τέλειωσε ακολουθούν εκρήξεις και λάμψεις. Όλοι θα προσέξουν τώρα, κάποιοι θα είναι ξαφνιασμένοι και τρομαγμένοι. Οι λάμψεις θα μαρτυρήσουν τρία μικρά παιδάκια να κουβαλάνε το πτώμα του συμμαθητή τους. Ακολουθεί το ξεγύμνωμα της δήθεν αφέλειας κατάπτυστων ανθρώπων που κλαίγονται στημένοι στο γυαλί.
Επιστρέφουμε σπίτι. Ο διασωθείς κρεμασμένος λούζεται απ’ τις πρωϊνές ακτίνες του ήλιου, τραγουδάει και η μουσική του με προστάζει να σπάσω τη βαρβαρότητα που γεύονται εκτελεσμένοι, βασανισμένοι και κυνηγημένοι της χώρας μας, δικαιώνοντας την ύπαρξη τους με τον καλύτερο τρόπο.
Θα ακολουθήσουν στρατιές αμίλητων με την αστική εξουσία.
Η "Ιστορία" είναι ένα ακόμα πεζό ποίημα του φίλου Π. Μ.!
24/11/07
Ντάνι Γκλόβερ
Στο masterclass που έδωσε σήμερα στο 48ο Φεστιβάλ, που τον τιμά για το σύνολο του έργου του, ο Γκλόβερ είπε ότι η σειρά ταινιών Φονικό όπλο, όπου πρωταγωνίστησε μαζί με τον Μελ Γκίμπσον, του έδωσε την ευκαιρία να κερδίσει αναγνώριση και πολλά εκατομμύρια δολάρια, για να τα επενδύσει, όπως ήθελε, στις αξίες του Κινήματος των Αστικών Δικαιωμάτων (Civil Rights Movement).
Ο Αφροαμερικανός, βαθιά πολιτικοποιημένος ηθοποιός, καθιερώθηκε πριν από μία 20ετία με το Πορφυρό χρώμα του Στίβεν Σπίλμπεργκ και στα 64 του χρόνια έχει αφήσει παρακαταθήκη με τις ερμηνείες του σε ταινίες όπως το Μάντερλεϊ του Λαρς φον Τρίερ, όπου ενσάρκωνε το γηραιότερο σκλάβο, ο οποίος προσπαθεί να λειτουργήσει ως φωνή της λογικής.
Τώρα το Κογκρέσο της Βενεζουέλας ενέκρινε κονδύλια 20 εκατ. δολαρίων για την παραγωγή δύο ταινιών του Γκλόβερ. Η μία αναφέρεται στη ζωή του απελευθερωτή Σιμόν Μπολιβάρ, είναι βασισμένη σε βιβλίο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και σκηνοθετεί ο Αλμπέρτο Αρβέλο. Η άλλη ασχολείται με τη ζωή του Αϊτινού επαναστάτη Τουσέν Λουβερτούρ.
«Κάθε μέρα της ζωής μου περπατάω στο δρόμο, έχοντας κατά νου πως είμαι μαύρος, όση επιτυχία και αν έχω. Και η επιτυχία μας μετριάζεται από αυτό. Είμαι επιτυχημένος για μαύρος» δηλώνει ο Γκλόβερ και μάχεται κατά του ρατσισμού, απ' όποια θέση και αν βρίσκεται.
«Η χώρα μου έχει πάντα ως πλαίσιο το θεσμό της δουλείας και ας έχει επίσημα καταργηθεί. Αρνούμαστε να καταλάβουμε την παθολογία αυτού του συστήματος» κατέληξε ο κορυφαίος ηθοποιός, ο οποίος έχει διατελέσει και πρέσβης Καλής Θελήσεως του ΟΗΕ.
Πηγή: www.in.gr
22/11/07
Μια ταινία από το Bollywood!!!
Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν...
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Ερμηνεία: Παύλος Σιδηρόπουλος
Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πως σε θένε.
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε.
Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν. ***
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν.
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα.
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα!
*** Αφιερωμένο στους "σοφούς" του ΕΣΡ! Αλληλεγγύη στο Μπομπ το Σφουγγαράκη!!
21/11/07
...ενθύμιο απερισκεψίας!
Θα σας πω αμέσως...
Πριν 2-3 μέρες μιλούσα με ένα παλικάρι στο φροντιστήριο αγγλικών!
Τι λέγαμε?
Για τα δεκαπέντε ράμματα που απέκτησε στο δεξί του χέρι, πλάγια από την παλάμη μέχρι τον καρπό...
Πως τα κληρονόμησε?
Πήγε σε ένα κλαμπ με κάτι φίλους του καθώς τον είχαν καλέσει για πάρτυ γενεθλίων...
Μέχρις εδώ όλα καλά θα πείτε!
Στο κλαμπ όμως, γινόταν της πουτάνας το κάγκελο!! Πολύ στριμόκωλα κατά το κοινώς λεγόμενον!!
Η διπλανή νεο-ελληνική παρέα τα "έσπαγε", τα ποτήρια, τα μπουκάλια κτλ... Έτσι γλεντάνε σήμερα οι νέοι βρε αδερφέ!!!
Και πάνω στο σπρωξίδι πέφτει το παλικάρι, βάζει το χέρι του να στηριχτεί και έγινε η ζημιά!!! Έπεσε το χέρι πάνω στα σπασμένα!!!
Για τις μαλακίες άλλων, κληρονόμησε 15 ράμματα στο δεξί χέρι...
Η κατάσταση δεν παίρνει και πολύ σχολιασμό...
Ακούγωντας αυτό το συμβάν, θυμήθηκα και τη δική μου κληρονομιά...
Μόνο που εγώ ήμουν στο δημοτικό τότε...
Άνοιξη ήταν θυμάμαι, στο σχολείο...
Ώρα διαλείμματος και όπως έτρεχα και κρατούσα ένα γυάλινο μπουκάλι αναψυκτικού, γλυστράω και πέφτω!!! Πλακάκια σου λέει μετά...
Σπάει το μπουκάλι μέσα στο χέρι μου και να η λίμνη του αίματος τριγύρω...
Το αποτέλεσμα ήταν 3 ράμματα βέβαια κι όχι 15, που έμειναν ως ενθύμιο να μου θυμίζουν τις απερισκεψίες των παιδικών χρόνων...
ΥΓ: Μιας και κυκλοφορούν πολλά μπλογκ-παιχνίδια, με την ευκαιρία ξεκινάω κι εγώ σήμερα αυτό!!
Καλώ λοιπόν:
τη Venus in furs,
το φτυαράτσι,
το νατασσάκι,
τη Lianne,
τη single mamma,
την Αργυρένια,
τη Νέλλυ Νέζη,
τη Loli,
τη Μαίρη τη Σαλονικιά,
την Παρτιζάνα,
τον Αμετανόητο,
τον Γκράνμα,
τον Άνεμο,
τον Crisss,
τον MacManus,
το Πα.πει
και βέβαια όποιον άλλο θέλει, να μας περιγράψουν τα "ενθύμια" παιδικής ή εφηβικής απερισκεψίας τους!!
20/11/07
Πως βλέπουν τον κόσμο οι ΗΠΑ!!
Για τις ΗΠΑ, η μόνη ανεξάρτητη και ακέραιη εδαφικά χώρα είναι οι ΗΠΑ!
Ο υπόλοιπος κόσμος έχει ως εξής:
Καναδάς και Αλάσκα: Κεφάλια ποντικιών??!!!
Mεξικό, Παναμάς κτλ: Λατίνες γκόμενες...!!
Κούβα: Στο λαιμό τους κάθεται, γι' αυτό δεν τη βάζουν καν στο χάρτη!!
Λατινική Αμερική: Καφές και Κοκαϊνη!
Γροιλανδία και Νότιος Πόλος: Πάγος, παγάκια κτλ!!!
Μεγάλη Βρετανία: Η 51η πολιτεία των ΗΠΑ!! Αυτό θα πει συμμαχία!!
Αφρική: Άδεια περιοχή που ενδείκνυται για παραγωγή δούλων! Πώληση όπλων για να διατηρείται η περιοχή "άδεια"!!
Σαουδική Αραβία - Εμιράτα κτλ: Πετρέλαιο και χρυσάφι...
Ιράκ-Ιράν: Πετρέλαιο και πώληση όπλων για τον Πόλεμο!
Αφγανιστάν-Πακιστάν: Πετρέλαιο, πώληση όπλων, πόλεμος, όπιο και εργοστάσια Nike!!
Κίνα-Ταϋλάνδη κτλ: Εργοστάσια Microsoft!
Βιετνάμ και Βόρεια Κορέα: Από μακριά κι αγαπημένοι!!
Αυστραλία: Το μεγάλο νησί!! Κι επειδή τα Αμερικανάκια σκίζουν στη γεωγραφία, μάλλον πρόκειται για τη Χαβάη!!
Ιαπωνία: Επικίνδυνη περιοχή λόγω ραδιενέργειας!!
Ρωσική Ομοσπονδία: Άλλο ανέκδοτο...
Ευρώπη: Κρασί, αρώματα, σαμπάνια, λουκάνικα, μπύρα, σπαγκέτι, πίτσα, σουβλάκι κτλ...
Διαφωνεί κανείς με τη διαμόρφωση του κόσμου από τις ΗΠΑ?? Για να βλέπω στα σχόλια!!
Η φωτό αλιεύθηκε από το μπλογκ της Βίβιαν Γιαδικιάρογλου!
19/11/07
...και εσείς μας δείχνετε τους χοίρους!
Τελικά, δε γίνεται τίποτα σωστό και καλό σε τούτη τη χώρα; Δε γεννιούνται μωρά, δεν ερωτεύονται οι άνθρωποι; Δεν υπάρχουν ανθρακωρυχεία, εργοστάσια, εργαστήρια, πανεπιστήμια, παιδικές χαρές, γήπεδα; Δε γίνονται διαδηλώσεις, απεργίες, γάμοι, εγχειρήσεις στα νοσοκομεία, οικοδομές;
Μόνο τα Ζωνιανά υπάρχουν σε τούτο τον τόπο; Κατσικοκλέφτες, χασισέμποροι, επίορκοι πολιτικοί, εισαγγελείς, αστυνομικοί; Μόνο δυστυχισμένα γυμνά κορίτσια στην μπάρα; Ταπεινωμένες υπάρξεις στην αρχή της Μαυρομιχάλη, στη Σόλωνος, στη Συγγρού, πίσω από το Δημαρχείο; Κλέφτες και νταβατζήδες; Τρυπημένες φλέβες και φόβος; Μόνο αυτά; Ελεος!
Σε πιάνει, πράγματι, απελπισία βλέποντας τα δελτία της τηλεόρασης! Κανένας, φυσικά, δε λέει πως ό,τι παρουσιάζουν το βγάζουν απ' το κεφάλι τους. Αυτό, βέβαια, συμβαίνει, αλλά για άλλα, σοβαρότερα θέματα! Θέματα που έχουν να κάνουν με την πολιτική και την οικονομία, ας πούμε. Με την αλλαγή του κόσμου. Με το σοσιαλισμό. Με την ελπίδα στη νέα κοινωνία. Την κοινωνία της δικαιοσύνης και της ισότητας.
Υπαρκτά είναι αυτά που παρουσιάζουν, δε λέω! Χασισοκαλλιέργειες, κλεμμένα και καμένα αυτοκίνητα, πυροβολημένα ελικόπτερα της Αστυνομίας, απαγωγές αστυνομικών, που «πνίγηκαν» στο σκοτάδι, υπουργοί που αλλάζουν κατευθύνσεις, για να μην τους τουφεκίσουν οι χασισέμποροι! Πουτάνες, εκβιαστές, τοκογλύφοι, βιαστές εννιάχρονων κοριτσιών, νομάρχες που φασίζουν και άλλοι που κρύβονται, για να μην τους πάρουν τα σκάγια...
Πράγματι, υπάρχει και αυτή η Ελλάδα! Η Ελλάδα της παρανομίας, του παρακράτους, της ανυποληψίας, της κομπίνας, των πυροβολισμών. Η Ελλάδα της αθλιότητας και του κάτω κόσμου. Και είναι μπλεγμένη σε αυτή την Ελλάδα τόσο η «αφρόκρεμα» της κοινωνίας μας όσο και τα κατακάθια της! Ομως, δεν είναι αυτή η Ελλάδα. Δεν είναι μόνο αυτή η Ελλάδα!
Γιατί, κύριοι, κρύβετε αυτή την Ελλάδα; Ενδεχομένως (γιατί όχι;) να ανήκετε και εσείς σε αυτή την Ελλάδα! Κάποιος από την οικογένειά σας, από τους φίλους σας, ίσως. Γιατί εξαφανίζετε αυτόν τον κόσμο; Αυτόν τον υπέροχο και αληθινό κόσμο; Τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας! Αυτόν τον κόσμο, σε τελευταία ανάλυση, που δημιουργεί τη ζωή! Δεν είναι τα Ζωνιανά που γεμίζουν το τραπέζι σας με τρόφιμα και με ποτά. Δεν είναι τα Ζωνιανά που σας παρέχουν ηλεκτρισμό, τηλέφωνο, βιβλία, ζωγραφιές, μπαλέτα, χορούς και μουσικές! Γιατί δεν τιμάτε αυτούς που σας τρέφουν; Τον εαυτό σας, ίσως! Γιατί δεν προπαγανδίζετε τον άλλον τρόπο ζωής; Τον αληθινό τρόπο ζωής!
Τα Ζωνιανά σας και όλες οι παραφυάδες τους, με τα οποία ασχολείστε από το ένα πρωί ως το άλλο πρωί, είναι τα χοιροστάσια της ζωής. Τι ηδονή βρίσκετε να κυλιέστε μαζί τους στις λάσπες; Φτάνει η ακροαματικότητα; Η μονέδα που πέφτει; Οι υψηλοί μισθοί σας; Οι «πρωτιές»; Δεν καταλαβαίνετε πως σιγά σιγά μεταβάλλεστε και εσείς σε αναπόσπαστο μέρος αυτής της αθλιότητας; Σιγά σιγά, χωρίς καν να το έχετε καταλάβει, η φωνή σας έχει αρχίσει να χοντραίνει, έχετε αρχίσει και εσείς να μουγκρίζετε!
Ναι, υπάρχουν τα Ζωνιανά που εσείς θέλετε να παρουσιάζετε κατ'εικόνα και ομοίωσή σας ! Υπάρχει, όμως, και η ζωή! Υπάρχει ο άνθρωπος - κόσμημα! Υπάρχει το, μόλις δυο ετών, κοριτσάκι της ανιψιάς μου, που συγκινείται και κλαίει μόλις ακούσει στο πιάνο το υπέροχο ρώσικο τραγούδι «Οι γερανοί». Μιλάμε για τόσο ευαίσθητους ανθρώπους! Και εσείς μας δείχνετε συνέχεια τους χοίρους!
Του Νίκου Αντωνάκου
Από τον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη, 18-11-2007
18/11/07
Χτες...
Όπως και πριν από δύο χρόνια, έτσι και χτες, η πορεία από το Πολυτεχνείο προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία, έγινε υπό άσχημες συνθήκες...
Βροχή που έκανε τους δρόμους και τα πεζοδρόμια ποτάμια...
Μετά λίγο αεράκι... Μετά ψιχάλα... Μουντός καιρός...
Όπως μουντή ήταν και η νύχτα της 16ης προς τη 17η Νοέμβρη του 1973, τότε που το τανκ μπήκε στο Πολυτεχνείο!
Πολύς κόσμος χτες! Νομίζω περισσότερος από τα προηγούμενα χρόνια!
Άντε και του χρόνου...
Έπαιζε κι η Ελλάδα χτες μπάλα... Αντίπαλος η Μάλτα στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Είχε κι εκεί κόσμο, παρά τον καιρό!
Τελικό αποτέλεσμα 5-0!
Τρία γκολ ο Γκέκας, από ένα Μπασινάς και Αμανατίδης!
Καλή μπάλα από την ομάδα μας... Το καλοκαίρι στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας δύσκολα θα επαναληφθεί το "Πορτογαλικό θαύμα"... Όχι τόσο γιατί αυτή η ομάδα δε μπορεί! Κατά τη γνώμη μου ίσως είναι και καλύτερη από αυτήν του 2004!
Απλά τώρα, όλοι υπολογίζουν την Ελλάδα (ως ποδοσφαιρική ομάδα... αλλού δε μας παίρνει) και θα την αντιπετωπίζουν πολύ πιο σοβαρά...
Οπότε δεν υπάρχει το στοιχείο του "αιφνιδιασμού" όπως το 2004...
17/11/07
17 Νοέμβρη 1973 - 17 Νοέμβρη 2007! Όρκος...
"17 ΝΟΕΜΒΡΗ '73"
Μη, μη! Μη μας χτυπάτε!
Είμαστε αδέρφια σας,
οι φοιτητές φωνάζαν στους φαντάρους.
Πολλοί απ' αυτούς αδιαφόρησαν,
παρασυρμένοι από τις διαταγές,
ανώτερων ξενοκίνητων.
Το ποίημα γράφτηκε στις 21.1.74!
"ΟΡΚΟΣ"
Στους αγωνιστές της Λευτεριάς
Το μολύβι στο τρεμάμενο χέρι μου.
Το χαρτί περιμένει να γράψω.
Μα τι να γράψω για σας, χωρίς να κλάψω;
Τα δάκρυα μου γράψαν στο χαρτί:
"Θα συνεχίσομε..."
Το ποίημα γράφτηκε στις 23.4.77!
16/11/07
17 Νοέμβρη 1973 - 17 Νοέμβρη 2007! Μήνυμα...
"ΜΗΝΥΜΑ"
Τα περιστέρια της Αγάπης,
τα σκότωσαν οι εχθροί της Ειρήνης.
Τα περιστέρια της Ειρήνης,
τα σκότωσαν οι εχθροί της Ζωής.
Μην κλαίτε.
Μην κλαίτε, μικρά αδύνατα παιδιά.
Βάλτε τα γιορτινά σας
κι όλα μαζί φωνάξτε:
Θα νικήσουμε!!
Μην κλαίτε.
Μην κλαίτε παιδιά σκλαβωμένα.
Βάλτε τ' άσπρα σας.
Θαρθεί ξανά η Λευτεριά,
να χαϊδέψει τα ξανθά μαλλιά σας.
Το ποίημα γράφτηκε στις 30.4.74, όπως και η "Λευτεριά"!
"ΞΕΣΗΚΩΜΑ"
Στους δρόμους της Αθήνας,
οι εργάτες σηκωθήκαν...
Εμπρός γι' αγώνες νέους,
αντιστασιακούς.
Με τα τραχτέρ τους,
όλοι οι αγρότες κατεβαίνουν,
στο κέντρο της Αθήνας,
μ' εργάτες να ενωθούν.
Απ' τις σχολές τους πάλι
οι φοιτητές φωνάζουν,
καλούν γι' αγώνες νέους,
αντιφασιστικούς.
Ας σηκωθούμε όλοι,
με μια καρδιά στα στήθεια,
το δίκιο μας να βρούμε,
χωρίς ξένη βοήθεια.
Να ρίξουμε τους τυράννους,
τη Λευτεριά να δούμε.
Σ' αγώνες να ριχτούμε,
για μέρες πιο καλές.
Το ποίημα γράφτηκε στις 29.10.76, στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης!
Δείτε τους συ-μπλόγκερς που χρησιμοποιούν το κοινό μπάνερ του Πολυτεχνείου:
Αριστερό Εξτρέμ, Ερυθρός, Κόκκινη Γραμμή, Μαίρη Σαλονικιά, Παρτιζάνα!
Αν ξέχασα κάποιον ας το γράψει με σχόλιο...
15/11/07
17 Νοέμβρη 1973 - 17 Νοέμβρη 2007! Λευτεριά...
Στα πλαίσια της φετινής επετείου, είχαμε πει με αρκετούς άλλους μπλόγκερς, να κάνουμε ένα κοινό αφιέρωμα, αλλά τελικά δεν έκατσε, εκτός από το μπάνερ που βλέπετε στον τίτλο του μπλογκ και το οποίο θα δείτε και σε αρκετά ακόμα μπλογκ!
Σήμερα θα αρκεστώ να γράψω ένα ποίημα που αφορά το Πολυτεχνείο γενικότερα και τα γεγονότα της Χούντας και της Μεταπολίτευσης! Το ποίημα ανήκει στη συλλογή του Γ.Κ. "μια συνεχής αναζήτηση" που εκδόθηκε το 1978 από ένα τυπογραφείο της Καλλιθέας...
"ΛΕΥΤΕΡΙΑ"
Μηνύματα ηρωικά
του σκλάβου λαού,
ακούω απόψε στις έντεκα παρά τέταρτο.
Μηνύματα, που λένε μόνο για τη λευτεριά.
Λευτεριά σ' αγαπήσαμε.
Λευτεριά σε ζητήσαμε.
Μα εσύ μας έφυγες.
Ίσως δεν τόθελες.
Όμως μας έπνιξες, με την απουσία σου.
Λευτεριά σ' αγαπήσαμε.
Λευτεριά σε ζητήσαμε.
Λευτεριά θα σε βρούμε.
Το ποίημα γράφτηκε στις 30.4.74, μέσα στη Χούντα που ακόμα υπήρχε...
Υ.Γ.: Άραγε μετά την πτώση της Χούντας, βρήκαμε τη Λευτεριά?
14/11/07
Τρίτη και 13...
Θα γράψω λοιπόν τώρα, για κάτι που έγινε πρόσφατα, πριν 2 μέρες...
Την Κυριακή...
Όπως έγραψα και σε προηγούμενο ποστ, πήγα στο γήπεδο της Λεωφόρου για τον αγώνα του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ! Θα αναρωτιέστε τι είναι αυτό το "κάτι", που μπορεί να ζήσει κανείς, στο γήπεδο, σε έναν αγώνα και μάλιστα σε ντέρμπυ... Αυτό το "κάτι" είναι ένα περίεργο συναίσθημα που συμβαίνει σε λίγες και ίσως περίεργες καταστάσεις της ζωής...
Θύρα 7, σειρά 23, θέση 118...
Αριστερά μου ο πατέρας μου και δεξιά μου ένας άλλος άνθρωπος, πάνω κάτω στην ηλικία του πατέρα μου (ίσως 5-6 χρόνια μικρότερος) τον οποίο βέβαια είδα πρώτη φορά εκεί... Ακριβώς μπροστά μας, άλλοι 2 άντρες (γνωστοί του διπλανού μου) και στη μέση, ακριβώς μπροστά μου, ένα πιτσιρίκι ντυμένο στα πράσινα, γιος ενός απ' τους δύο μπροστινούς...
Πριν αρχίσει ο αγώνας ξεφύλλιζα το πρόγραμμα του αγώνα... Μια κρύα αίσθηση του αέρα διαπερνούσε το πρόσωπο, αλλά η προσμονή της έναρξης, μαζί με την αίσθηση της γεμάτης Λεωφόρου και της "ζωντανής" Θύρας 13, που ανάβλυζε μελωδίες, με έκαναν να μη δίνω σημασία...
Ο αγώνας ξεκινάει και στο έκτο λεπτό, ο Παναθηναϊκός βάζει το πρώτο γκολ! Πριν το καταλάβω ο διπλανός μου με έχει αγκαλιάσει και χοροπηδάμε πιο πολύ απ' το πιτσιρίκι που κάθεται μπροστά μας... Στη συνέχεια, όταν μπαίνει το δεύτερο γκολ, με το ένα χέρι κρατάω τον διπλανό μου και με το άλλο τον πατέρα μου... Το πιτσιρίκι πηδάει τόσο, που ενώ είναι μια σειρά κάτω από μένα, με ξεπερνάει... Το κρατάω για να μην πέσει κι αυτό γυρνάει και σκάει ένα χαμόγελο, που φανερώνει το πόσο ευτυχισμένο νοιώθει...
Όταν η ΑΕΚ μειώνει σε 2-1, ο διπλανός, ζητάει τσιγάρο απ' τους μπροστινούς μας, ενώ είχε να καπνίσει 3 μήνες όπως μας είπε... "Δεν είναι ανάγκη να καπνίσεις τώρα", του λέω, αλλά "τώρα το ζητάει ο οργανισμός" απαντάει... Ο πατέρας μου μιλάει με τον μπροστινό του, κάνοντας πλάκα, επειδή έβαλε το πιτσιρίκι όρθιο πάνω στο κάθισμα για να βλέπει κι έτσι ο εκείνος έχει μειωμένη θέα...
Ο διπλανός, ο μπροστινός, το πιτσιρίκι... Είμαστε εντελώς άγνωστοι, μα στα 90 λεπτά του αγώνα, είναι σα να γνωριζόμαστε χρόνια ολόκληρα... Αρκεί μία κοινή μας αγάπη, για να μας κάνει να νοιώθουμε έτσι... Όποιος δεν έχει πάει γήπεδο, δύσκολα θα καταλάβει για ποια συναισθήματα μιλάω... Μου φτάνει να καταλάβουν, όσοι έχουν πάει και το 'χουν ζήσει, ανεξαρτήτως ομάδας...
13/11/07
Ζωνιανά 2007, η "μαγκιά" των όπλων!
Ζωνιανά 2007!!
Όλοι έπεσαν απ' τα σύννεφα λες και δεν είχαν πάρει χαμπάρι τι γινόταν...
Το "άβατο" των Ζωνιανών, το "άβατο" των Εξαρχείων...
Γέμισε ο κόσμος άβατα!!
Βρε άντε μου στο διάολο λέω 'γω...
Υποκρισία φίλοι αναγνώστες...
Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο μπορώ να πω!! Και πρώτα από όλα, από τους πολιτικάντηδες της Κρήτης, που παρέχουν άσυλο στους χασισέμπορους και εφοδιάζουν τους Κρητικούς με όπλα, με αντάλλαγμα τους σταυρούς...
...όταν έννοιες όπως η "ανδρεία" και η "μαγκιά", επιβεβαιώνονται με τη χρήση όπλων, τότε άστα βράστα... ώρες ώρες λυπάμαι την Κρήτη, με τέτοια κακοποίηση που υφίσταται, από τους υποτιθέμενους λάτρεις της...
11/11/07
Σκέψεις...
Γιατί όταν στις εκλογές της Βενεζουέλας ο Τσάβεζ ή της Λευκορωσίας ο Λουκασένκο παίρνουν ποσοστά 60% και 80% τους λένε δικτάτορες, ενώ όταν ένας υποψήφιος πρόεδρος αστικού κόμματος (βλέπε Γιωργάκης - ΠΑΣΟΚ), παίρνει το ίδιο υψηλό ποσοστό το λένε "ευρεία αποδοχή"??
Σκέψη δεύτερη:
Σήμερα ο Παναθηναϊκός κέρδισε την ΑΕΚ στο γήπεδο της Λεωφόρου με σκορ 2-1! Το τριφύλλι, που ήταν σαφώς καλύτερο, ανέβηκε στη πρώτη θέση της βαθμολογίας, μετά από 2,5 χρόνια, και έτσι στο τέλος του αγώνα, παίκτες και οπαδοί θυμηθήκαμε το παλιό "όλε-όλε" στη (μετά από καιρό) κατάμεστη Λεωφόρο!!
Αναρωτιέμαι, πόσο άσχετος, εμπαθής, ανίκανος, εγωιστής ή ότι άλλο θέλετε, μπορεί να είναι ένας διαιτητής, ώστε να προσπαθεί τόσο πολύ, να τινάξει ένα τόσο ωραίο παιχνίδι στον αέρα...
Σκέψη τρίτη:
Δεν υπάρχει, μόλις την ξέχασα...
Κι εσύ ΠΑΣΟΚ βασανισμένο...
Ο Γιωργάκης κι ο Βαγγέλης
και ο Κώστας στη σειρά,
προσπαθούν να σταματήσουν
του ΠΑΣΟΚ τη συμφορά,
προσπαθούν να σταματήσουν
του ΠΑΣΟΚ τη συμφορά!!
Κι εσύ ΠΑΣΟΚ βασανισμένο
δε ξεχνάς τον αρχηγό!!
Κι εσύ ΠΑΣΟΚ βασανισμένο
δε ξεχνάς τον αρχηγό!!
Ο Αντρέας επιβλέπει
ακόμα αυτός τους οδηγεί
και μετά μιλάνε τάχα,
για μια νέα αλλαγή
και μετά μιλάνε τάχα,
για μια νέα αλλαγή!!
Κι εσύ ΠΑΣΟΚ βασανισμένο
δε ξεχνάς τον αρχηγό!!
Κι εσύ λαέ βασανισμένε
πότε θα ξεχάσεις το ΠΑΣΟΚ??
Αφιερωμένο σε όσους πήγαν να ψηφίσουν για το νέο σωτήρα του ΠΑΣΟΚ...
Για καλύτερη κατανόηση τραγουδήστε το με τη μελωδία του "Κι εσύ λαέ βασανισμένε..." του Μίκη Θεοδωράκη!
Rizobreaker
@ Πειραιάς, 11-11-2007
10/11/07
...μήπως να το ζωγραφίσουμε?
Κύριε Μπους εσείς το έχετε διαβάσει??
...ή μήπως να σας το ζωγραφίσουμε κιόλας??
9/11/07
Φωτογραφίες απ' την πορεία
Χωρίς πολλά λόγια και σε αυτό το ποστ!
Απλά παραθέτω μερικές από τις φωτογραφίες που τράβηξα από τη σημερινή μαθητική-σπουδαστική-φοιτητική πορεία!
Δε ξέρω για ποιο λόγο δεν είχε έντονη αστυνομική παρουσία, σε σχέση με προηγούμενες φορές που το κέντρο της Αθήνας θύμιζε φρούριο και μύριζε μπαρούτι (εκτός από αυτούς που όπως βλέπετε στις φωτό ήταν παραταγμένοι στα Λουλουδάδικα)! Πιθανώς να έχουν αποσταλεί οι αστυνομικές δυνάμεις στο "άβατο" των Ζωνιανών για να επιφέρουν την κάθαρση...
Πάντως οι κάθε λογής τηλεοπτικοί καλοθελητές, δε θα 'χουν να μιλήσουν σήμερα για επεισόδια... Μεγάλη ζημιά γι' αυτούς...
Δε θέλω...
Δε θέλω...
...ή μάλλον θέλω...
Δυο έννοιες τόσο διαφορετικές μα και τόσο ίδιες...
Απ΄τη μια στιγμή στην άλλη, κάτι που επιθυμείς διακαώς, ξαφνικά δε σε συγκινεί καθόλου... Σου είναι τελείως αδιάφορο...
Ή το αντίστροφο, κάτι που αποστρέφεσαι, ξαφνικά σε ελκύει τόσο πολύ, που μπορείς να πεις ότι το θέλεις! Ότι θες να το κυνηγήσεις, μέχρι να το πιάσεις, λες και πρόκειται για το πιο ωραίο και ταυτόχρονα τρελό σου όνειρο...
Δε θέλω να σου μιλάω... Θέλω να σε βλέπω... Δε θέλω να σε σκέφτομαι... Θέλω να σε νοιώθω... Δε θέλω...
Άραγε, είμαστε σίγουροι για το τι θέλουμε και τι δε θέλουμε στη ζωή?
Ή μαθαίνουμε εκ των υστέρων??
8/11/07
Κοίτα που φτάσαμε...
Ο τίτλος αυτού του ποστ λοιπόν έγκειται, στο ότι βρήκα το βίντεο που έφτιαξα σε ένα site, μάλλον από Κούβα μεριά, αλλά δεν είμαι και σίγουρος... Στο site αυτό λοιπόν που λέτε, υπάρχουν πολλά βίντεο με θέμα την Κουβανική Επανάσταση, άλλα για τον Φιντέλ Κάστρο, τον Τσε κτλ... Μεταξύ των υπολοίπων και αυτό που είχα φτιάξει, το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ!
Αυτά τα ολίγα...
7/11/07
Απλά να ζήσουμε...
Έτσι το μυαλό ξεφεύγει τελείως από το αρχικό θέμα και σκέφτομαι...
Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, ψάχνεις να βρεις έναν άνθρωπο, που να αισθάνεσαι ότι είναι εδώ για σένα... Ανά πάσα στιγμή τον χρειάζεσαι, είναι δίπλα σου... και σε κάνει να μη νοιώθεις μόνος, σ' αυτό τον περίεργο και μάταιο κόσμο! Είναι κοντά σου, για να του πεις τον πόνο σου ή ακόμα και να σωπάσεις, ενώ είναι εδώ και περιμένει να σ' ακούσει... Να μιλήσεις μαζί του, απλά με την αναπνοή σου... Και να σου πει κι εκείνος κάτι, με ένα φιλικό χτύπημα στη πλάτη...
Δύσκολο να το πετύχεις...
Στις μέρες μας, μέρες ρουτίνας, αλλά και τρομερού και ταυτόχρονα ανορθόδοξου κυνηγητού με το χρόνο, πολλοί λένε ότι δεν υπάρχουν πραγματικοί φίλοι...
Εξαρτάται πως το βλέπει ο καθένας θα μου πείτε...
Αν προσπαθούσαμε απλά να ζήσουμε κι όχι να ζήσουμε απλά, σίγουρα τα πράγματα θα ήταν καλύτερα...
6/11/07
Ίσως...
Ένα δάκρυ ενός αγγέλου,
ένα φιλί κάποιου ανέμου...
Μια στροφή χαρταετού,
ένα τραγούδι αηδονιού,
ένα όνειρο αστεριού!
Ίσως να είναι αρκετά
για να 'ρθεις ξανά κοντά...
Μια σταγόνα της βροχής,
μια κουβέντα της ψυχής...
Ένα βλέμμα στον ουρανό,
ένα ταξίδι στο άπειρο...
Μια πεταλούδα που μιλάει,
για μια καρδιά που δεν ξεχνάει!
Ίσως να είναι αρκετά
για να 'ρθεις ξανά κοντά...
Στίχοι μιας φίλης που τους κάναμε τραγούδι!
5/11/07
Πιάνω τον εαυτό μου...
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη
μ' έβγαλαν σωστό
Ξημερώματα στο δρόμο
ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου
Ξημερώνει...
Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου - Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Ξημερώνει
κι εγώ στους δρόμους τριγυρνώ
κι αν χαράζει
το φως δε φτάνει εδώ
Που να είσαι
ποια χέρια σε κοιμίζουνε
ποια τραγούδια
σε νανουρίζουνε
Μια καρδιά έχω μόνο μια καρδιά
που για σένα κλαίει κάθε βραδιά
Ξημερώνει στου κόσμου όλου τις καρδιές
μα για μένα
δε χάραξε ποτέ
Σου φωνάζω
και να μ΄ακούσεις δεν μπορείς
ξημερώνει
κι εσύ δε λες να 'ρθεις...
4/11/07
Anathema - Angelica
Lyrics:
Where are you tonight?
Wild flower in starlit heaven
Still enchanted in flight
Obsessions lament to freedom
A timeless word, the meanings changed
But I'm still burning in your flames
Incessant, lustral masquerade,
Unengaged, dimlit love didn't taste the same
And I still wonder if you ever wonder the same
And I still wonder...
"Λιοπύρι"
"ΛΙΟΠΥΡΙ"
Κοιταζόταν στον καθρέφτη και ως μια ευτυχισμένη μαριονέτα του εμφανίστηκε(πως είναι δυνατόν;)
Με τη γροθιά του έσπασε τον καθρέφτη, άρχισε να την κυνηγάει στους δρόμους-η άσφαλτος πυρωμένη απ’ το λιοπύρι μονομιάς πλημμύρισε από ζωηρές αποχρώσεις χρωμάτων που μούγκριζαν-προσπαθούσε να κόψει τα νήματά της που χανόντουσαν στα σύννεφα-μάταια-ήταν χρυσά.
Θυμήθηκε τις φλόγες που ανταλλάσανε μεταξύ τους, ήθελε να δακρύσει μα ένα σπασμένο κομμάτι καθρέφτη και το λιοπύρι του αποκάλυψαν ότι λάμπει ατσαλένιος.
Ένα πεζό ποίημα του φίλου Π. Μ.! Γράψτε τη γνώμη σας γι' αυτό!
Θα ακολουθήσουν κι άλλα...
3/11/07
Δομήνικος Θεοτοκόπουλος // "El Greco"
Βενετοκρατούμενη Κρήτη, Βενετία, Τολέδο...
Οι 3 σταθμοί στην πορεία του μεγάλου καλλιτέχνη!
Αρκετοί οι Έλληνες ηθοποιοί που συμμετείχαν, μεταξύ αυτών ο Λάκης Λαζόπουλος και η Δήμητρα Ματσούκα σε κύριους ρόλους, ο Σωτήρης Μουστάκας στον τελευταίο κινηματογραφικό ρόλο του, αλλά και ο Γιώργος Χαραλαμπίδης, ο Δημήτρης Καλλιβώκας, ο Ρένος Χαραλαμπίδης, ο Γιώργος Καραμίχος και άλλοι...
Έκπληξη ήταν για μένα η συμμετοχή του Ψαραντώνη ως αντάρτη λυράρη...
Υ.Γ.: Για όσους δεν κατάλαβαν, προτείνω να δείτε την ταινία με τα χίλια..
Spirit... "Under The Sun"
Το παρακάτω βίντεο είναι κάτι σαν σάουντρακ της ταινίας "Spirit: Stallion Of The Cimarron"!
Ακούγεται το τραγούδι "Brothers Under The Sun" του Bryan Adams!
Bryan Adams - Brothers Under The Sun
Στίχοι:
I had a dream - of the wide open prairie
I had a dream - of the pale morning sky
I had a dream - that we flew on golden wings
And we were the same - just the same - you and I
Follow your heart - little child of the west wind
Follow the voice - that's calling you home
Follow your dreams - but always, remember me
I am your brother - under the sun
We are like birds of a feather
We are two hearts joined together
We will be forever as one
My brother under the sun
Wherever you hear - the wind in the canyon
Wherever you see - the buffalo run
Wherever you go - I'll be there beside you
Cos you are my brother - my brother under the sun
Αλλαγή εμφάνισης...
Κάνοντας πλάκα, λοιπόν, γράφω...
Στη ζωή, κάθε "κακό", έχει και το καλό του...
Ή για κάθε κακή στιγμή, συμβαίνει και μια καλή, για να επανέρχονται κάπως οι ισορροπίες, στο λαβύρινθο που λέμε ζωή...
Έτσι και τώρα λοιπόν, μετά από μια περίεργη φάση, αποφάσισα να επιστρέψω στο γνώριμο μαύρο χρώμα του μπλογκ μου!
Έτσι όπως το ξεκίνησα...
Βασικά δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, εκτός του ότι μου είχε λείψει το μαύρο...
Όταν η ζωή σου γυρνάει την πλάτη...
κι εσύ προσπαθείς να ζήσεις,
είναι σαν να γυρνάς γύρω απ' τον εαυτό σου,
όπως ο σκύλος που προσπαθεί να πιάσει την ουρά του...
Το αποτέλεσμα είναι σίγουρο...
Γκρεμοτσακίζεσαι και αναρωτιέσαι γιατί...
Αλήθεια γιατί...?
Κλείνεσαι στον εαυτό σου και πορεύεσαι όπως και πριν...
Στο σίγουρο μονοπάτι της μοναξιάς!!
Άντε και καλό μήνα μάγκες...
Δε ξέρω πως να το προσδιορίσω και μπορεί να μην έχει και καμιά σημασία!
Η ουσία είναι, ότι...
...δε ξέρω... βασικά θα δείξει ο καιρός...
Πάνε χρόνια από τότε που ο Παύλος, τραγουδούσε "άντε και καλή τύχη μάγκες"...
Έστω και καθυστερημένα λέω κι εγώ "άντε και καλό μήνα μάγκες..."!!