goodbye for 2007

Αποχαιρετώ το 2007 με ένα φιλμ ιδεολογικού περιεχομένου!



Επανερχόμεθα στις αρχές του νέου έτους!
Καλή Πρωτοχρονιά!!

ΥΓ: Έκανα update στο βίντεο! Ξαναδείτε το...

Χρόνια πολλά (και με χιούμορ)

Χιουμοριστικό βιντεάκι των ημερών...



Καλές γιορτές!!!

Ο αγώνας συνεχίζεται...

Στις 11 Γενάρη του 2008 θα δοθεί το έναυσμα για τη συνέχιση του αγώνα στο χώρο της Παιδείας! Πανελλαδικό Συλλαλητήριο των ΤΕΙ!! Όλοι οι σπουδαστές εκεί!!



Με την ευκαιρία, καλές γιορτές σε όλους!
Εύχομαι ο νέος χρόνος να είναι πιο δημιουργικός και αγωνιστικός από αυτόν που φεύγει!!

Οι εκλογές στην Κούβα

Την πρώτη Κυριακή του Δεκέμβρη ανακοινώθηκαν οι προτάσεις για τις υποψηφιότητες των βουλευτών που θα απαρτίζουν την Κουβανική Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας και των αντιπροσώπων για τα Περιφερειακά Συμβούλια, τους οποίους οι Κουβανοί καλούνται να εκλέξουν στις 20 Γενάρη του 2008, από τα 169 Δημοτικά Συμβούλια της Λαϊκής Εξουσίας.

Οι αντιπρόσωποι των Δημοτικών Συμβουλίων του Σαντιάγο ντε Κούμπα και Σεγούντο Φρέντε ενέκριναν τις υποψηφιότητες του Κουβανού ηγέτη Φιντέλ Κάστρο, του επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων Ραούλ Κάστρο και του βετεράνου της Επανάστασης Χουάν Αλμέιντα, για την Κουβανική Εθνοσυνέλευση.

Γενικά, 614 υποψήφιοι προτείνονται για το βουλευτικό αξίωμα και 1.201 για τα Περιφερειακά Συμβούλια, οι οποίοι επιλέχθηκαν σε σύνολο 55.000 υποψηφίων.

55.000 υποψήφιοι!!
Αναρωτιέμαι, ποιο "δημοκρατικό κόμμα" στην Ελλαδάρα μας είχε τόσους υποψήφιους??

Λίγα λόγια για το εκλογικό σύστημα της Κούβας:

Το εκλογικό σύστημα της Κούβας προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μια και δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που υπάρχει τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες καπιταλιστικές χώρες. Έχει μια σειρά από ιδιαιτερότητες που εξασφαλίζουν τη συμμετοχή όλου του λαού και τη σωστή και δίκαιη διεξαγωγή των εκλογών.

Μια από τις κύριες ιδιαιτερότητες του εκλογικού συστήματος της Κούβας είναι πως οι υποψήφιοι σε κάθε επίπεδο - δημοτικό, περιφερειακό και γενικό - δεν ορίζονται από πολιτικά κόμματα, όπως γίνεται παραδοσιακά στην πλειοψηφία άλλων χωρών. Ο κάθε πολίτης, ηλικίας 16 χρόνων και πάνω, έχει το δικαίωμα να προτείνει υποψηφίους. Οι προτάσεις αυτές κατατίθενται είτε απευθείας είτε μέσω αντιπροσωπευτικών οργανώσεων ή ινστιτούτα, στα οποία μπορεί ο καθένας να εγγραφεί εθελοντικά. Αυτή η διαδικασία είναι ένα παράδειγμα της συμμετοχής των πολιτών, που βασίζεται στην ισότητα των δικαιωμάτων (να τα βλέπουν μερικοί μερικοί που μιλάνε για συμμετοχικές διαδικασίες και κοινωνίες πολιτών και κατηγορούν την Κούβα ως δικτατορία).

Η λειτουργία του Κομμουνιστικού Κόμματος βασίζεται, στην εγγύηση της αυστηρά πραγματοποίησης των αρχών αυτών, ώστε να είναι σίγουρος ο λαός πως οι προτάσεις του και η διεξαγωγή των εκλογών θα είναι σωστή. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η μέθοδος δεν έχει αντιγραφτεί ή εισαχθεί από κάπου αλλού. Έχει συζητηθεί και εγκριθεί σε πολλές χιλιάδες συζητήσεις που έγιναν σε τόπους δουλιάς, σχολεία και γειτονιές, ενέργεια που αποτέλεσε ένα εθνικό δημοψήφισμα. Έτσι, το σύστημα αυτό επιλέχθηκε δημοκρατικά από τους ίδιους τους πολίτες της Κούβας και μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα να το τροποποιήσουν ή να το καλυτερέψουν.

Στην Κούβα υπάρχουν δύο τύποι εκλογών για τις συνελεύσεις της Λαϊκής Εξουσίας. Οι "μερικές εκλογές" διεξάγονται κάθε δυόμισι χρόνια, ώστε να επιλεγούν οι αντιπρόσωποι που θα συμμετέχουν στα 169 δημοτικά συμβούλια. Οι "γενικές εκλογές" διεξάγονται κάθε 5 χρόνια, ώστε να εκλεγούν τα μέλη των συμβουλίων σε 14 περιφέρειες και οι βουλευτές για το Εθνικό Συμβούλιο της Λαϊκής Εξουσίας, (όμοιο με τη δική μας Βουλή) και στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Κούβας.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συνέντευξη Λιάνας Κανέλλη στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

Σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη, δανείστηκε τις δυο τάσεις που επικρατούν στους έφηβους, με βάση τον τρόπο ζωής και τις μουσικές τους προτιμήσεις, για να μιλήσει σχετικά με τον Αλέξη Τσίπρα. Επικαλούμενη τους συναισθηματικούς και μελαγχολικούς «emo» και τους αισιόδοξους και μοντέρνους «trendy», σχολίασε: «Ο Αλέξης Τσίπρας είναι μια trendy επιλογή για ένα emo κόμμα».

Η βουλευτής του ΚΚΕ θεωρεί ότι συνεργασίες χωρίς απλή αναλογική «είναι ή αποσπασματικές ή "στο απόσπασμα"», ενώ για το ενδεχόμενο αλλαγής γραμματέα στο ΚΚΕ ξεκαθαρίζει: «Η θέση αυτή δεν σημαίνει "πρώτο τραπέζι πίστα"». Γιατί «το ΚΚΕ είναι μεγάλο κόμμα, δεν είναι megalicious...».

Πιο αναλυτικά, για τα αντίστοιχα θέματα, δήλωσε:


*Ασφαλιστικό, Ολυμπιακή, εργασιακές σχέσεις, η κυβέρνηση επιτίθεται..

- Συγνώμη, «την πέφτει» στα χειμαδιά να αρπάξει και τα τελευταία πρόβατα, να κλέψει το γάλα των παιδιών, το γιαούρτι των γερόντων, την περηφάνια των εργαζόμενων ανδρών και γυναικών, το μεδούλι της αντοχής. Οι 300 εισηγμένες εταιρείες στο Χρηματιστήριο έβγαλαν κέρδη όσο το σύνολο των αποθεματικών όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Οπότε ήρθε η ώρα να «την πέσουν» και στα υπόγεια, να φτιάξουν μπότοξ από το ξίγκι της μύγας.

* Το ΚΚΕ, ωστόσο, επιμένει να βάζει στο ίδιο τσουβάλι κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ. Μήπως αυτή η κριτική του κόμματός σας είναι και λίγο «προβοκατόρικη»;

- Μέχρι και ο Μπερτινότι ψέλλισε περί εκφυλισμού της κεντροαριστεράς και κάποιοι εδώ προσπαθούν να μας πείσουν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν κυβέρνησε αλληλοδιαδόχως με τη Ν.Δ. από τη μεταπολίτευση έως σήμερα. Ελεος! Ποιος σοβαρός παρατηρητής, έστω κι ένας σκηνοθέτης του συρμού, θα έδινε στον κάθε Γ.Α.Π. το ρόλο «Ποντίου Πιλάτου»; Πιο χοντρή προβοκάτσια από τη θεώρηση του ΠΑΣΟΚ ως «αριστεράς» δεν ξέρω. Το ΚΚΕ, φίλε μου, είναι μεγάλο κόμμα, δεν είναι megalicious...

*Δεν μπορεί, λοιπόν, το ΚΚΕ να συνεργαστεί έστω και «οριακά» με το ΠΑΣΟΚ;

- Δηλαδή, μου λες να ριχτεί στη μάχη το ΚΚΕ για να διατηρήσει και να επανακτήσει ο λαός όσα παράγει και δικαιούται, αλλά να κάνει και μερικά διαλείμματα με... διαφημίσεις. Αυτό όμως είναι χαλασμένο τυρί στη φάκα... Χωρίς απλή αναλογική, που δεν την τόλμησε κυβερνώντας το ΠΑΣΟΚ, οι συνεργασίες είναι ή αποσπασματικές ή «στο απόσπασμα». Είναι αστικές ρητορείες και επικίνδυνα αστείες αυτές οι «προκλήσεις».

*Καλά, αλλά ούτε και με τον ΣΥΝ βλέπετε συνεργασία, έστω σε μείζονα ζητήματα;

- Αν το ασανσέρ για να ανέβει «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη» είναι η χρηστή διαχείριση του καπιταλισμού, το ΚΚΕ προτιμάει την κατεδάφιση του οικοδομήματος. Ούτε σκοτίζεται να πουλάει ως σουβενίρ τα απομεινάρια του εποικοδομήματος. Να λείπει το βύσσινο! Λαϊκή εξουσία χωρίς να βάλεις χέρι στα μέσα παραγωγής είναι στρας στο σάβανο των λαϊκών αγώνων...

*Πώς κρίνετε την πιθανολογούμενη υποψηφιότητα Τσίπρα για την προεδρία του ΣΥΝ;

- Στον «Αρχοντα των δαχτυλιδιών», ο Φρόντο δεν κέρδισε μόνος του. Αλλωστε, το δαχτυλίδι ο Σμίγκολ το αποκαλούσε το «Πολύτιμό μου». Προσωπικά τη βρίσκω μια πολύ trendy επιλογή σε ένα emo κόμμα.

*Και την υποψηφιότητα του Φώτη Κουβέλη; Πώς την αντιμετωπίζετε εσείς;

- Βαθύτατα δημοκρατική και πολιτισμένη. Θεωρώ ότι στην παρούσα στιγμή των χαμηλών προσδοκιών και της ιζηματικής απογοήτευσης, η αξιοπρέπεια παραμένει είδος εν ανεπαρκεία και ζητούμενο. Του εύχομαι καλή τύχη, χωρίς τα μιντιακά προνόμια.

*Μήπως, όμως, ήρθε η ώρα κι η Αλέκα Παπαρήγα να αφήσει το ΚΚΕ στα χέρια της νέας γενιάς, ύστερα από 17 χρόνια στη θέση της γραμματέως του κόμματος;

- Σας βαρέθηκα να απευθύνεστε σε ένα κόμμα όπως το ΚΚΕ με την αγωνία ενός διευθυντού γραφείου επαγγελματικού προσανατολισμού σε υποβαθμισμένο λύκειο παρισινού προαστίου. Σας πέρασε, ποτέ, από το μυαλό ότι η Αλέκα δεν κρατάει καμιά καρέκλα, αλλά ότι την κρατάνε στην καρέκλα αυτοί που την κατέχουν;

*Εννοείτε ότι θα κριθεί από τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής;

- Να θυμάστε, γενικώς, ότι γραμματέας του ΚΚΕ δεν σημαίνει «πρώτο τραπέζι πίστα»...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΦΩΤΗ ΠΑΠΟΥΛΙΑ

Αθλητική επικαιρότητα

Ο Παναθηναϊκός για τέταρτο συνεχόμενο παιχνίδι στο πρωτάθλημα δεν έπαιξε μπάλα... Μετά τις δύο ισοπαλίες με Λάρισα και Ξάνθη και τη νίκη επί του Ηρακλή (που ήρθε χωρίς να παίξουμε μπάλα), χάσαμε άλλους 3 κρίσιμους πόντους στη μάχη του πρωταθλήματος, μετά την ήττα από τον Πανιώνιο!!
Έτσι ο Ολυμπιακός που μετά την πρόκριση στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, κέρδισε και την ΑΕΚ, πέρασε στη πρώτη θέση, ισοβαθμώντας με την ΑΕΚ στους 27 βαθμούς! Ο Παναθηναϊκός έμεινε τρίτος με 24!
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο Αστέρας Τρίπολης, η έκπληξη του φετινού πρωταθλήματος, είναι τέταρτος με 21 βαθμούς!!
Ο Παναθηναϊκός, μετά τις αρκετές συνεχόμενες καλές εμφανίσεις του, άρχισε να προβληματίζει τον κόσμο του για μια ακόμα φορά...

Όσον αφορά το μπάσκετ ήρθε η πρώτη ήττα, για να προσγειώσει τους παίκτες του Ομπράντοβιτς, αλλά και τον κόσμο που έχει θεοποιήσει την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού σε σχέση με αυτήν του ποδοσφαίρου!

Ας είναι καλά οι ομάδες βόλεϋ, τόσο οι άντρες όσο και οι κοπέλες, που κρατάνε ψηλά τη σημαία με το τριφύλλι!


Να γελάσουμε και λιγάκι:

Ενδιαφέρον free press...

Ψαχουλεύοντας στο μπλογκ The Εvil MacManus Diaries ανακάλυψα αυτό το άρθρο, που αφορά μια νέα προσπάθεια στο χώρο των δωρεάν εντύπων!
"Pass To Port" ο τίτλος του και το βρίσκει κανείς και στο διαδίκτυο!
Κοιτάζοντας στα θέματα του πρώτου τεύχους, βρήκα ένα ενδιαφέρον άρθρο της Βασιλείας Παπαρήγα, με τίτλο "Καλή Αρχή"!

Επειδή μου άρεσε αρκετά το ύφος γραφής, αλλά και το θέμα του, το παρουσιάζω εδώ ως έχει:

"Κάθομαι μπροστά στην οθόνη και δεν ξέρω τι θέλω να γράψω ή αν θέλω να γράψω. Κι όμως χθες, προχθές, την προηγούμενη, την προπροηγούμενη εβδομάδα έγραφα με τις ώρες και το απολάμβανα. Κι όμως τώρα που με πιέζει ο χρόνος να παραδώσω τούτο το κείμενο αισθάνομαι πως δεν έχω τίποτα να πω· τίποτε το πρωτότυπο, το βαρύ, το βαθυστόχαστο, εκείνο που θα κάνει τον αναγνώστη να πει «Τι πρωτότυπο!». Κι όμως δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία από αυτόν που διεκδικεί να διατυπώνει γραπτώς την άποψή του ενώ ο ίδιος δεν έχει τίποτε να πει. Αφού, λοιπόν, δεν έχεις κάτι να γράψεις για το έντυπο, γιατί διεκδικείς ένα ρόλο που δεν μπορείς να εκπληρώσεις; Πώς γίνεται όμως, ειδικά σήμερα, να μην κεντρίζεται ο σημερινός γραφιάς από την πραγματικότητα που τον περιβάλλει, τις αντιφάσεις, τις εντάσεις της, την παρακμή της; Μα είναι φανερό αν κάποιος γράψει το απλό και το αυτονόητο, αυτό που καταλαβαίνουν ο ίδιος κι ο διπλανός του, τότε θα χάσει το μεγαλείο της πρωτοτυπίας που θα τον ξεχωρίσει από τους πολλούς και θα του δώσει διαβατήριο για το κλαμπ των ολίγων· των επαϊόντων που ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις κι αλληλοβραβεύονται. Αλίμονο σε αυτόν που σπαταλάει μελάνι για το αυτονόητο, αυτό είναι προνόμιο μόνο της σάτιρας που καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της καθημερινότητας. Οι σοβαροί γραφιάδες δεν ασχολούνται με την καθημερινότητα αλλά μόνο με μεμονωμένα περιστατικά της ή σύγχρονες θεωρίες που την ερμηνεύουν. Οι σοβαροί γραφιάδες φροντίζουν να ξεκόβονται από τους πολλούς που αποτελούν πειραματόζωα της εξουσίας στην προσπάθεια διαιώνισής της. Όταν αποκοπείς από αυτούς, δηλαδή όταν μπορέσεις να εξασφαλίσεις τη φυγή σου από τη μέγκενη της αναγκαιότητας, τότε αμπελοφιλοσοφείς, γιατί το κοινό σου δεν είναι οι άλλοι, οι πολλοί, οι δέσμιοι της ανάγκης, αλλά ένα νεφελώδες σύμπαν και οι λίγοι όμοιοί σου, οι συμμεριζόμενοι την ακατανόητη φλυαρία σου· κι όμως εσύ επιμένεις, να εισχωρήσεις στα μάτια και τ’ αφτιά των πολλών διεκδικώντας να γίνεις η δική τους φωνή κι επιθυμία. Ναι, θέλεις να ρεμβάζεις στη σιγουριά της εξουσίας των λίγων αλλά να σε επιβραβεύει η υπέρτατη αποδοχή των πολλών, των απλών και των καθημερινών. Βίτσιο, ματαιοδοξία, αδυναμία; Όχι, απλά το όνειρο της σύγχρονης εξουσίας…"

Της Βασιλείας Παπαρήγα,
Pass To Port, Τεύχος 1

Περί λαϊκής περιουσίας

Τις τελευταίες μέρες και με αφορμή το νομοσχέδιο για τις κάμερες που κατέθεσε η Νέα Δημοκρατία, ακούγονται διάφορα τρελά πράγματα!!
Έφτασαν στο σημείο να λένε ότι οι κάμερες (χαφιεδοκάμερες για μένα) είναι Λαϊκή Περιουσία!! Και άρα το ΚΚΕ που καλεί το λαό να τις "καταστρέφει" παρανομεί και πρέπει να τιμωρηθεί!!!

Δε μας λέτε, όμως, αγαπητοί κύριοι της Νέας Δημοπρασίας (ναι καλά διαβάζετε... δημοπρασίες κάνουν), ο ΟΤΕ δεν ήταν Λαϊκή Περιουσία??
Η ΔΕΗ δεν ήταν Λαϊκή Περιουσία??
Τα Ελληνικά Πετρέλαια δεν ήταν Λαϊκή Περιουσία??
Η Ολυμπιακή δεν είναι Λαϊκή Περιουσία???

Όλα αυτά που ξεπούλησε το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζετε να ξεπουλάτε εσείς, δεν ήταν και δεν είναι ΛΑΪΚΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ και είναι οι χαφιεδοκάμερες???

Συγνώμη, αλλά να πάτε να τις πείτε αλλού αυτές τις σαχλαμάρες...
Σας έπιασε ξαφνικά ο πόνος για τη Λαϊκή Περιουσία!!
Υποκριτές...

Περί ιδιωτικού ασύλου

Ο κύριος Μαγγίνας (υπουργός της ΝΔ), "φιλοξενεί" στο σπίτι (φρούριο) του στο Κορωπί μια οικογένεια Ινδών!!
Ναι καλά διαβάζετε!! Ο κύριος Μαγγίνας είναι απλά άλλος ένα "φιλόξενος" και "φιλάνθρωπος" Νεοέλληνας!!

Επειδή μερικοί κακόβουλοι δημοσιογραφίσκοι παραχάραξαν την πραγματικότητα (κατά τον κ. Μαγγίνα βέβαια) βγήκε και δήλωσε ότι καταπάτησαν το οικογενειακό του άσυλο!!!

Κι αναρωτιέμαι κι εγώ ο αφελής...
Από πότε κύριε Μαγγίνα είστε υπέρ των ασύλων???
Εσείς δεν είστε που θέλετε να καταργήσετε το άσυλο στα Πανεπιστήμια??
Εσείς δεν είστε υπουργός της κυβέρνησης που έβαλε τις κάμερες στους δρόμους και καταγράφουν ανθρώπους που αγωνίζονται??

Αλήθεια κύριε Μαγγίνα!! Τι έχετε να μας πείτε για την καταπάτηση του προσωπικού ασύλου, όσων πήραν μέρος σήμερα στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις???
Τι είπατε κύριε Μαγγίνα??

Greek Bloggers Book, επιλογή κειμένου!

Η ψηφοφορία για την επιλογή του κειμένου, με το οποίο θα αρχίσει η ιστορία των Greek Bloggers άρχισε και απομένουν 5 μέρες για το τέλος της!!

Επισκεφθείτε το blog και ψηφίστε μέχρι 3 κείμενα που σας αρέσουν!!

«Fucking Nazis»

1. Η αδιαφορία του κράτους και ο ρατσισμός που διαπερνά τα σώματα ασφαλείας όπλισαν τα χέρια ακροδεξιών ενάντια στους μουσουλμάνους μετανάστες.

2. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της επιείκειας απέναντι σε ανεξέλεγκτα γουρούνια, που προσβάλλουν μέσω του τρόμου ανθρώπους ήδη βασανισμένους από τη ζωή. Ανθρώπους που πίστεψαν πως βρίσκονται σ' ένα χριστιανικό κράτος, που τιμά την παράδοσή του και χαρακτηρίζεται από την αίσθηση ευγένειας και της φιλοξενίας που έχει αποκομίσει από τον αρχαίο πολιτισμό του. Την Παρασκευή, στο Αιγάλεω μπήκαν στα σπίτια μουσουλμάνων Πακιστανών ακροδεξιοί με αλυσίδες και σιδερογροθιές και, αφού χάρισαν στον εαυτό τους ένα όργιο βίας, έφυγαν αφήνοντας πίσω τους πέντε τραυματίες, εκ των οποίων ο ένας νοσηλεύεται σοβαρά χτυπημένος. Οταν η αστυνομία έφτασε, όπως πάντα καθυστερημένη, το πρώτο που ζήτησε ήταν να εξετάσει τις άδειες παραμονής των τραυματισμένων. Αν οι μετανάστες δεν έχουν καμιά προστασία από το κράτος, γιατί δεν έχουν το δικαίωμα να οργανώσουν την άμυνά τους όπως νομίζουν; Και τι μερίδιο ευθύνης φέρουν οι αυθεντίες της δημοσιογραφικής ζωής που φιλοξενούν ακροδεξιούς στις εκπομπές τους, ελπίζοντας στην υψηλή τηλεθέαση;

3. Η απέχθεια του ελεύθερου πολίτη απέναντι στα φαινόμενα της ακροδεξιάς πρέπει να πάρει οργανωμένη μορφή, αν επιθυμεί ν' αναχαιτίσει την έξαρση της βίας, η οποία μπορεί τώρα να χτυπά τους μετανάστες, αλλά δε θ' αργήσει να φτάσει και σ' αυτόν.

4. Ο φόβος απέναντι στους μουσουλμάνους είναι το τελευταίο ιδεολόγημα που έστησαν με επιτυχία οι τεχνικοί της εξουσίας στη Δύση. Ο διασυρμός των μουσουλμάνων στη χώρα μας, ένα σκοπό εξυπηρετεί: Την εύκολη χειραγώγησή τους από τους επιχειρηματίες, που τους χρησιμοποιούν σαν σκλάβους, δηλαδή να μην έχουν απαιτήσεις και μάλιστα να οφείλουν ευγνωμοσύνη που μπορούν και ανασαίνουν ανάμεσά μας.

5. Οι μουσουλμάνοι δεν έχουν μέχρι σήμερα ένα χώρο δικό τους για να προσεύχονται και αναγκάζονται να καταφεύγουν σε διάφορα άθλια υπόγεια. Η Ιερά Σύνοδος με κόπο συγκρατεί στο θέμα αυτό το θρησκευτικό ρατσισμό της. Παραβιάζοντας το Σύνταγμα στο ζήτημα της ανεξιθρησκίας, εμφανίζεται με το άλλοθι ότι αναζητά τον κατάλληλο χώρο, που δε θα προκαλεί το χριστιανικό αίσθημα, για να χτιστεί το τέμενος.

6. Η απάντηση στην αξιοθρήνητη, γι' αυτό και επικίνδυνη, επανεμφάνιση της ακροδεξιάς είναι η συστηματική προσέγγιση χριστιανών και μουσουλμάνων με τον τρόπο του Τζελαλουντίν Ρουμί. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο ποιητή του Ισλάμ, που γεννήθηκε στην Περσία το 1207. Οπως αναφέρει ο μεταφραστής του Βίκος Ναχμίας (εκβ. Ντέφι 2002), το μήνυμα του Ρουμί είναι αυτό της αδελφικής ενότητας και συγκινεί κάθε πολιτισμό και θρησκεία σε κάθε γωνιά του κόσμου. Οταν πέθανε, το 1273, όλος ο πολύθρησκος πληθυσμός στην κηδεία του πάλευε να σηκώσει το φέρετρο, χριστιανοί, εβραίοι, μουσουλμάνοι - όλοι οι τιμημένοι φίλοι εν ζωή.

«Κάποτε ήμουν ξύλο απελέκητο κι ο Μωυσής μ' έριξε χάμω. / Να 'μαι τώρα δράκος δυνατός. / Ημουν νεκρός. Ο Ιησούς μ' ανάστησε. / Μίλησε ο Μωάμεθ κι αυτό το δέντρο τρέμισε».

«Στο φως της μέρας ο Ρουμί τραβά τον σκοτεινό αντίπαλο εαυτό / μακριά από τα μάτια. Ενας χαρούμενος Τούρκος μπαίνει. / Ενας Ινδός που πενθεί βγαίνει. / Ο βασιλιάς των Αιθιόπων πάει. / Ερχεται ο Καίσαρας. / Κανείς δεν ξέρει πως αυτό που αλλάζει αλλάζει. / Ο μισός πλανήτης είναι βοσκή. / Ο άλλος μισός βόσκει. / Ενα μαργαριτάρι βγαίνει σε πλειστηριασμό. / Δεν έχει κανένας αρκετά, και αυτό τον εαυτό του αγοράζει. / Στεκόμαστε δίπλα στον Νώε και τον Δαβίδ και τη Ραμπία και τον Ιησού και τον Μωάμεθ. / Η ησυχία πάλι σηκώνεται και απλώνει / το αίμα μέσα μας γλιστρά στο θόλο του εγκεφάλου».

Από τη στήλη "Το Απόλυτο Ρόδο",
του Γιώργου Κακουλίδη
Κυριακάτικος Ριζοσπάστης, 9-12-2007

Λόγια του Αέρα * Επεισόδιο 9

Θέματα:

• Αλλαγή εισαγωγής λόγω βαρεμάρας
• Πασοκικά νέα
• Αλ Τσαντίρι και τα μυαλά στα κάγκελα!
• Ράδιο Γκράνμα ημέρα πρώτη!
• Μια νέα ιδέα που ξεκίνησε από τη Lianne, το Greek Bloggers Book!
• Παναθηναϊκά νέα και άλλα σχόλια...
• 17 χρόνια από το θάνατο του Παύλου Σιδηρόπουλου! Ένα μίνι αφιέρωμα εδώ!
  

Μουσική:

• Boney M - Daddy Cool
• Νησιώτης αοιδός - Για να μη σβήσει τ' όνομα!!
  
• MC Solar - Hasta la Vista
• The Verve - The drugs don't work
  

powered by ODEO

Επίσης μπορείτε να το ακούσετε και από εδώ ή να το πάρετε μαζί σας πατώντας εδώ!

Που θα ήθελες να δεις το Rizobreaker τυπωμένο?

Μετά από πρόσκληση της Single Mamma να απαντήσω στην ερώτηση "που θα ήθελα να δω τυπωμένο το λογότυπο του μπλογκ μου", σκέφτηκα, αλλά δεν βρήκα απάντηση...
Επειδή όμως δε μ' αρέσει να μην απαντώ στα λεγόμενα μπλογκο-παίχνιδα, ξανασκέφτηκα και μεταξύ σοβαρού και αστείου βρήκα κάτι...

Θα ήθελα λοιπόν να δω τυπωμένο το Rizobreaker Blog, στη φανέλα του Παναθηναϊκού, της Λίβερπουλ, της Μπαρτσελόνα και γενικά όσων ομάδων υποστηρίζω...

Επίσης θα ήθελα να το δω τυπωμένο, ως τατουάζ στο σώμα μιας πανέμορφης κοπέλας!!
Προσκαλώ με τη σειρά μου:
τον Compasso,
τη Μαίρη απ' τη Σαλονίκη,
τη Σίσσυ,
τη Roylita,
τη Venus in Furs,
τη Lianne,
τη Meril,
τη Loli
και όποιον άλλο θέλει...

Ντύλαν Τόμας

Ο Dylan Thomas γεννήθηκε στο Σουώνσι της Ουαλίας το 1914 και τελείωσε το τοπικό δημοτικό σχολείο. Αφού εργάστηκε για κάποιο διάστημα σαν δημοσιογράφος, αποκάλυψε το ποιητικό του ταλέντο στο διαγωνισμό κάποιας λαϊκής εφημερίδας, το 1933. Την επόμενη χρονιά η συλλογή του "Eighteen Poems" δημιούργησε θόρυβο εξαιτίας του παράξενου τρόπου με τον οποίο ο Τόμας είχε αποφασίσει να ασκήσει την ποίηση. Οι παράδοξες εικόνες του και η φαινομενικά αχαλίνωτη φαντασία του τάραξαν τη συγκρατημένη ποίηση των διαδόχων του Τόμας Έλιοτ και ξανάφεραν στο λογοτεχνικό προσκήνιο τις ρομαντικές διαστάσεις της αγγλικής ποίησης.
Οι επόμενες συλλογές του όμως -The Map Of Love (1939), Deaths And Entrances (1946), Collected Poems (1953)- ξεκαθάρισαν ορισμένα πράγματα. Πρώτα πρώτα πως ο Τόμας κάθε άλλο παρά παράδοξος ήταν και έπειτα πως δεν είχε άμεση σχέση με το ρομαντισμό. Από εκεί και πέρα έμελλε να κατακτήσει τους συμπατριώτες του σαν ποιητής, πεζογράφος, ομιλητής, θεατρικός συγγραφέας κι ανθρώπινη φιγούρα. Παρ' όλες τις επιτυχίες του, πέρασε τη ζωή του μέσα στη φτώχεια. Το 1953 και ενώ βρισκόταν στη Νέα Υόρκη γοητεύοντας τους ακροατές του με αξεπέραστες αναγνώσεις των ποιημάτων του, πέθανε από αλκοολισμό σε ηλικία 39 ετών.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο διάσημος τραγουδοποιός Bob Dylan, άλλαξε το όνομα του προς τιμήν του ποιητή, καθώς το πραγματικό του όνομα ήταν Robert Allen Zimmerman!


“Κι Ο Θάνατος Δεν Θα ‘Χει Εξουσία“.

Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία.
Γυμνοί οι νεκροί στον άνεμο και το γερτό φεγγάρι
Με τον άνθρωπο θα σμίξουν
Όταν γλυφτούν τα κόκκαλα τους
και τα γλυμμένα κόκκαλα χαθούν,
Θα ‘χουν αστέρια σε αγκώνα και ποδάρι
Αν και τρελοί, θα συνεφέρουν,
Αν και θαλασσόπνιχτοι, θ’ αναδυθούν,
Αν κι εραστές χαμένοι αυτοί, δεν θα χαθεί η αγάπη
Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία.

Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία.
Κάτω απ’ τις δίνες της θαλάσσης
Χρόνια χωμένοι αυτοί, θάνατο ανεμόδαρτο δεν θα βρουν
Σε μεγκένη στριμμένοι, με τους τένοντες λυμένους,
Παιδεμένοι σε τροχό, δεν θα τσακίσουν
Στα χέρια τους η πίστη θ’ ανοίξει
Και μονόκερα στοιχεία θα τους ξεσκίσουν,
Κουρελιασμένοι ολόκληροι, και δεν θα σπάσουν
Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία.

Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία.
Ας πάψουν πιά να σκούζουν στ’ αυτιά τους οι γλάροι
Και στις ακτές τα κύμματα να σκάζουν άγρια
Λουλούδι όπου ξεμύτισε μην ξεμυτίσει πιά
Να υψώσει το κεφάλι του στους χτύπους της βροχής.
Αν και τρελοί, αν και νεκροί σαν τ’ άψυχα καρφιά,
Κεφάλια σημαδιών αυτοί, χτυπούν με μαργαρίτες
Χτυπούν τον ήλιο, όσο που να ξεκαρφωθεί
Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία.

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας

"Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι"

Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι, περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα
Φοβισμένοι, αφήνοντας τις λέξεις μας να είναι τρυφερές
Από φόβο μήπως ξυπνήσουμε τις κουρούνες,
Από φόβο μήπως έρθουμε
Αθόρυβα μέσα σ’ έναν κόσμο φτερών και κραυγών.

Αν ήμασταν παιδιά, ίσως να σκαρφαλώναμε,
Θα πιάναμε τις κουρούνες να κοιμούνται, και δεν θα σπάγαμε ούτε κλαράκι,
Και, μετά το μαλακό ανέβασμα,
Θα τινάζαμε τα κεφάλια μας πιο πάνω απ’ τα κλαριά
Για να θαυμάσουμε την τελειότητα των άστρων.

Πέρα απ’ τη σύγχυση, όπως συμβαίνει συνήθως,
Και τον θαυμασμό για όσα ο άνθρωπος γνωρίζει,
Πέρα απ’ το χάος θα ‘ρχόταν η μακαριότητα.

Αυτό, τότε, είναι ομορφιά, είπαμε,
Παιδιά που με θαυμασμό κοιτάζουν τ’ αστέρια,
Είναι ο σκοπός και το τέλος.

Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο παρά μόνο άνθρωποι, περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα.



ΥΓ: Καλό μήνα και καλή Χριστουγεννιάτικη παραίσθηση...
Και να θυμάστε... Το καλύτερο δώρο (αναφέρομαι στα υλικά, γιατί τα αισθήματα και η αγάπη είναι εκτός συναγωνισμού!) είναι ένα καλό βιβλίο ή ένα καλό μουσικό cd... Προτιμήστε τα...

Ένας χρόνος...

Ένας χρόνος Rizobreaker Blog, έκλεισε αισίως...
Ήταν 29 Νοέμβρη του 2006 όταν έγραφα το πρώτο μου ποστ ως μπλογκερ και μετά από ένα χρόνο και 174 ποστ, τώρα διαβάζετε το 175ο!

Με την ευκαιρία να σας πω, ότι από χτες συμμετέχω σε ένα νέο μπλογκ, μια ιδέα της Lianne! Όσοι ενδιαφέρονται είναι ευπρόσδεκτοι!!!

Άλλαζει ο Συνασπισμός...

Ναι ναι!!!
Όπως το διαβάζετε!!!
Αλλάζει ο Συνασπισμός και θα βάλει τον "Αλέκο" του αλλιώς!!

...Αλέκος φεύγει, Αλέξης έρχεται!!!
Ποια η διαφορά?

Τίποτα μωρέ...
Ο παλιός είναι αλλιώς, αλλά ο νέος είναι ωραίος...

Πιασ' το αυγό και κούρεψ' το!!

Ιστορία...

Έφτασε η νύκτα που φοβόμουν. Και όχι μόνο αυτό. Άκουγα και τα άγρια ουρλιακτά αδέσποτων σκυλιών. Ξεκλείδωσα την πόρτα και βγήκα στο δρόμο. Άρχισα να τρέχω. Ήταν η νύκτα που θα τον κρέμαγαν. Γνώριζα και τον λόγο των άγριων ουρλιαχτών. Δεν είχα όμως το χρόνο ούτε καν να στενοχωρηθώ. Προσπαθούσαν να αποδείξουν την ύπαρξη ενός φυτιλιού στην αρχή ενός μεγάλου δρόμου που καιγόταν ακόμα και όταν διέσχιζε μικρές λακουβίτσες με νερό.
Έπρεπε να τον σώσω. Στα στενά πλανιόταν ησυχία. Μόνο τα ουρλιαχτά άκουγες συνεχώς και δυνατά. Τόσο δυνατά όμως που νόμιζα ότι θα τα συναντούσα στο επόμενο στενό που έστριβα. Βγήκα στη κεντρική πλατεία της πόλης. Η νυχτερινή ζωή στις 3:00 είναι στα φόρτε της. Στην πλατεία την αράζουν νεολαίοι τρώγοντας βρώμικα και κρέπες. Τα γύρω club και καφετέριες είναι φίσκα.
Σε μια στιγμή σκέφτηκα να το διαδώσω πριν καεί το φυτίλι μα η γλώσσα μου γεμάτη μύκητες και πληγές είναι, μόνο κάτι μμμ, μμμμ μπορούσε να ψελλίσει.
Πιο ακαταλαβίστικα και απ’ τα σκυλιά.
Γεμάτος αγωνία έφτασα στον κρεμασμένο. Ζωντανός ακόμη σπαρταρούσε
ανήμπορος. Ευτυχώς που πρόλαβα και έκοψα το σκοινί.
Ξημέρωσε, το φυτίλι τέλειωσε ακολουθούν εκρήξεις και λάμψεις. Όλοι θα προσέξουν τώρα, κάποιοι θα είναι ξαφνιασμένοι και τρομαγμένοι. Οι λάμψεις θα μαρτυρήσουν τρία μικρά παιδάκια να κουβαλάνε το πτώμα του συμμαθητή τους. Ακολουθεί το ξεγύμνωμα της δήθεν αφέλειας κατάπτυστων ανθρώπων που κλαίγονται στημένοι στο γυαλί.
Επιστρέφουμε σπίτι. Ο διασωθείς κρεμασμένος λούζεται απ’ τις πρωϊνές ακτίνες του ήλιου, τραγουδάει και η μουσική του με προστάζει να σπάσω τη βαρβαρότητα που γεύονται εκτελεσμένοι, βασανισμένοι και κυνηγημένοι της χώρας μας, δικαιώνοντας την ύπαρξη τους με τον καλύτερο τρόπο.
Θα ακολουθήσουν στρατιές αμίλητων με την αστική εξουσία.



Η "Ιστορία" είναι ένα ακόμα πεζό ποίημα του φίλου Π. Μ.!

Ντάνι Γκλόβερ

Μετά τον Σον Πεν, άλλος ένας διάσημος ηθοποιός τάχθηκε υπέρ του Ούγκο Τσάβες και κατά του Μπους!! Ο πολιτικοποιημένος νέγρος ηθοποιός μίλησε, στο πλαίσιο του 48ου Φεστιβάλ Κινηματοράφου Θεσσαλονίκης, κατά τη διάρκεια masterclass και δεν δίστασε να δηλώσει φίλος του προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες και πολέμιος του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους, τον οποίο μάλιστα δεν δίστασε να αποκαλέσει «ρατσιστή».

Στο masterclass που έδωσε σήμερα στο 48ο Φεστιβάλ, που τον τιμά για το σύνολο του έργου του, ο Γκλόβερ είπε ότι η σειρά ταινιών Φονικό όπλο, όπου πρωταγωνίστησε μαζί με τον Μελ Γκίμπσον, του έδωσε την ευκαιρία να κερδίσει αναγνώριση και πολλά εκατομμύρια δολάρια, για να τα επενδύσει, όπως ήθελε, στις αξίες του Κινήματος των Αστικών Δικαιωμάτων (Civil Rights Movement).

Ο Αφροαμερικανός, βαθιά πολιτικοποιημένος ηθοποιός, καθιερώθηκε πριν από μία 20ετία με το Πορφυρό χρώμα του Στίβεν Σπίλμπεργκ και στα 64 του χρόνια έχει αφήσει παρακαταθήκη με τις ερμηνείες του σε ταινίες όπως το Μάντερλεϊ του Λαρς φον Τρίερ, όπου ενσάρκωνε το γηραιότερο σκλάβο, ο οποίος προσπαθεί να λειτουργήσει ως φωνή της λογικής.

Τώρα το Κογκρέσο της Βενεζουέλας ενέκρινε κονδύλια 20 εκατ. δολαρίων για την παραγωγή δύο ταινιών του Γκλόβερ. Η μία αναφέρεται στη ζωή του απελευθερωτή Σιμόν Μπολιβάρ, είναι βασισμένη σε βιβλίο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και σκηνοθετεί ο Αλμπέρτο Αρβέλο. Η άλλη ασχολείται με τη ζωή του Αϊτινού επαναστάτη Τουσέν Λουβερτούρ.

«Κάθε μέρα της ζωής μου περπατάω στο δρόμο, έχοντας κατά νου πως είμαι μαύρος, όση επιτυχία και αν έχω. Και η επιτυχία μας μετριάζεται από αυτό. Είμαι επιτυχημένος για μαύρος» δηλώνει ο Γκλόβερ και μάχεται κατά του ρατσισμού, απ' όποια θέση και αν βρίσκεται.

«Η χώρα μου έχει πάντα ως πλαίσιο το θεσμό της δουλείας και ας έχει επίσημα καταργηθεί. Αρνούμαστε να καταλάβουμε την παθολογία αυτού του συστήματος» κατέληξε ο κορυφαίος ηθοποιός, ο οποίος έχει διατελέσει και πρέσβης Καλής Θελήσεως του ΟΗΕ.

Πηγή: www.in.gr

Μια ταινία από το Bollywood!!!

Έτοιμη η νέα μικρή κινηματογραφική επιτυχία μου! Η υπερπαραγωγή αυτή που ολοκληρώθηκε στα υπερσύγχρονα στούντιο του Bollywood στην Ινδία, κόστισε μια ολόκληρη περιουσία, καθώς οι δύο πρωταγωνιστές δεν ήθελαν να αποχωριστούν τις αγελάδες τους, λόγω θρησκευτικής ευλάβειας και έτσι αναγκαστήκαμε να τις ταϊζουμε απ' το πρωί μέχρι το βράδυ, για να μην ενοχλούν στα γυρίσματα!! Επίσης έπρεπε να τους μεταφέρουμε κάθε μέρα στον ιερό ποταμό για να κάνουν μπάνιο στα σκατόνερα, οπότε καταλαβαίνετε τι έξοδα είχαμε για αποσμητικά!! Απολαύστε την!!

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν...

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Ερμηνεία: Παύλος Σιδηρόπουλος

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πως σε θένε.

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε.

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν. ***

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν.

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα.

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα!




*** Αφιερωμένο στους "σοφούς" του ΕΣΡ! Αλληλεγγύη στο Μπομπ το Σφουγγαράκη!!

...ενθύμιο απερισκεψίας!

Θα αναρωτιέστε τι εννοεί ο ποιητής με αυτό τον τίτλο!!
Θα σας πω αμέσως...
Πριν 2-3 μέρες μιλούσα με ένα παλικάρι στο φροντιστήριο αγγλικών!
Τι λέγαμε?
Για τα δεκαπέντε ράμματα που απέκτησε στο δεξί του χέρι, πλάγια από την παλάμη μέχρι τον καρπό...
Πως τα κληρονόμησε?
Πήγε σε ένα κλαμπ με κάτι φίλους του καθώς τον είχαν καλέσει για πάρτυ γενεθλίων...
Μέχρις εδώ όλα καλά θα πείτε!
Στο κλαμπ όμως, γινόταν της πουτάνας το κάγκελο!! Πολύ στριμόκωλα κατά το κοινώς λεγόμενον!!
Η διπλανή νεο-ελληνική παρέα τα "έσπαγε", τα ποτήρια, τα μπουκάλια κτλ... Έτσι γλεντάνε σήμερα οι νέοι βρε αδερφέ!!!
Και πάνω στο σπρωξίδι πέφτει το παλικάρι, βάζει το χέρι του να στηριχτεί και έγινε η ζημιά!!! Έπεσε το χέρι πάνω στα σπασμένα!!!
Για τις μαλακίες άλλων, κληρονόμησε 15 ράμματα στο δεξί χέρι...
Η κατάσταση δεν παίρνει και πολύ σχολιασμό...

Ακούγωντας αυτό το συμβάν, θυμήθηκα και τη δική μου κληρονομιά...
Μόνο που εγώ ήμουν στο δημοτικό τότε...
Άνοιξη ήταν θυμάμαι, στο σχολείο...
Ώρα διαλείμματος και όπως έτρεχα και κρατούσα ένα γυάλινο μπουκάλι αναψυκτικού, γλυστράω και πέφτω!!! Πλακάκια σου λέει μετά...
Σπάει το μπουκάλι μέσα στο χέρι μου και να η λίμνη του αίματος τριγύρω...
Το αποτέλεσμα ήταν 3 ράμματα βέβαια κι όχι 15, που έμειναν ως ενθύμιο να μου θυμίζουν τις απερισκεψίες των παιδικών χρόνων...


ΥΓ: Μιας και κυκλοφορούν πολλά μπλογκ-παιχνίδια, με την ευκαιρία ξεκινάω κι εγώ σήμερα αυτό!!
Καλώ λοιπόν:
τη Venus in furs,
το φτυαράτσι,
το νατασσάκι,
τη Lianne,
τη single mamma,
την Αργυρένια,
τη Νέλλυ Νέζη,
τη Loli,
τη Μαίρη τη Σαλονικιά,
την Παρτιζάνα,
τον Αμετανόητο,
τον Γκράνμα,
τον Άνεμο,
τον Crisss,
τον MacManus,
το Πα.πει
και βέβαια όποιον άλλο θέλει, να μας περιγράψουν τα "ενθύμια" παιδικής ή εφηβικής απερισκεψίας τους!!

Πως βλέπουν τον κόσμο οι ΗΠΑ!!

Ας το επεξηγήσουμε λίγο πιο αναλυτικά!
Για τις ΗΠΑ, η μόνη ανεξάρτητη και ακέραιη εδαφικά χώρα είναι οι ΗΠΑ!

Ο υπόλοιπος κόσμος έχει ως εξής:

Καναδάς και Αλάσκα: Κεφάλια ποντικιών??!!!
Mεξικό, Παναμάς κτλ: Λατίνες γκόμενες...!!
Κούβα: Στο λαιμό τους κάθεται, γι' αυτό δεν τη βάζουν καν στο χάρτη!!
Λατινική Αμερική: Καφές και Κοκαϊνη!
Γροιλανδία και Νότιος Πόλος: Πάγος, παγάκια κτλ!!!
Μεγάλη Βρετανία: Η 51η πολιτεία των ΗΠΑ!! Αυτό θα πει συμμαχία!!
Αφρική: Άδεια περιοχή που ενδείκνυται για παραγωγή δούλων! Πώληση όπλων για να διατηρείται η περιοχή "άδεια"!!
Σαουδική Αραβία - Εμιράτα κτλ: Πετρέλαιο και χρυσάφι...
Ιράκ-Ιράν: Πετρέλαιο και πώληση όπλων για τον Πόλεμο!
Αφγανιστάν-Πακιστάν: Πετρέλαιο, πώληση όπλων, πόλεμος, όπιο και εργοστάσια Nike!!
Κίνα-Ταϋλάνδη κτλ: Εργοστάσια Microsoft!
Βιετνάμ και Βόρεια Κορέα: Από μακριά κι αγαπημένοι!!
Αυστραλία: Το μεγάλο νησί!! Κι επειδή τα Αμερικανάκια σκίζουν στη γεωγραφία, μάλλον πρόκειται για τη Χαβάη!!
Ιαπωνία: Επικίνδυνη περιοχή λόγω ραδιενέργειας!!
Ρωσική Ομοσπονδία: Άλλο ανέκδοτο...
Ευρώπη: Κρασί, αρώματα, σαμπάνια, λουκάνικα, μπύρα, σπαγκέτι, πίτσα, σουβλάκι κτλ...

Διαφωνεί κανείς με τη διαμόρφωση του κόσμου από τις ΗΠΑ?? Για να βλέπω στα σχόλια!!

Η φωτό αλιεύθηκε από το μπλογκ της Βίβιαν Γιαδικιάρογλου!

...και εσείς μας δείχνετε τους χοίρους!

Διάβασα χτες ένα πολύ καλό κείμενο του Νίκου Αντωνάκου κι επειδή μου άρεσε ιδιαίτερα, το δανείζομαι και σας το παρουσιάζω ολόκληρο:


Τελικά, δε γίνεται τίποτα σωστό και καλό σε τούτη τη χώρα; Δε γεννιούνται μωρά, δεν ερωτεύονται οι άνθρωποι; Δεν υπάρχουν ανθρακωρυχεία, εργοστάσια, εργαστήρια, πανεπιστήμια, παιδικές χαρές, γήπεδα; Δε γίνονται διαδηλώσεις, απεργίες, γάμοι, εγχειρήσεις στα νοσοκομεία, οικοδομές;

Μόνο τα Ζωνιανά υπάρχουν σε τούτο τον τόπο; Κατσικοκλέφτες, χασισέμποροι, επίορκοι πολιτικοί, εισαγγελείς, αστυνομικοί; Μόνο δυστυχισμένα γυμνά κορίτσια στην μπάρα; Ταπεινωμένες υπάρξεις στην αρχή της Μαυρομιχάλη, στη Σόλωνος, στη Συγγρού, πίσω από το Δημαρχείο; Κλέφτες και νταβατζήδες; Τρυπημένες φλέβες και φόβος; Μόνο αυτά; Ελεος!

Σε πιάνει, πράγματι, απελπισία βλέποντας τα δελτία της τηλεόρασης! Κανένας, φυσικά, δε λέει πως ό,τι παρουσιάζουν το βγάζουν απ' το κεφάλι τους. Αυτό, βέβαια, συμβαίνει, αλλά για άλλα, σοβαρότερα θέματα! Θέματα που έχουν να κάνουν με την πολιτική και την οικονομία, ας πούμε. Με την αλλαγή του κόσμου. Με το σοσιαλισμό. Με την ελπίδα στη νέα κοινωνία. Την κοινωνία της δικαιοσύνης και της ισότητας.

Υπαρκτά είναι αυτά που παρουσιάζουν, δε λέω! Χασισοκαλλιέργειες, κλεμμένα και καμένα αυτοκίνητα, πυροβολημένα ελικόπτερα της Αστυνομίας, απαγωγές αστυνομικών, που «πνίγηκαν» στο σκοτάδι, υπουργοί που αλλάζουν κατευθύνσεις, για να μην τους τουφεκίσουν οι χασισέμποροι! Πουτάνες, εκβιαστές, τοκογλύφοι, βιαστές εννιάχρονων κοριτσιών, νομάρχες που φασίζουν και άλλοι που κρύβονται, για να μην τους πάρουν τα σκάγια...

Πράγματι, υπάρχει και αυτή η Ελλάδα! Η Ελλάδα της παρανομίας, του παρακράτους, της ανυποληψίας, της κομπίνας, των πυροβολισμών. Η Ελλάδα της αθλιότητας και του κάτω κόσμου. Και είναι μπλεγμένη σε αυτή την Ελλάδα τόσο η «αφρόκρεμα» της κοινωνίας μας όσο και τα κατακάθια της! Ομως, δεν είναι αυτή η Ελλάδα. Δεν είναι μόνο αυτή η Ελλάδα!

Εγώ γνωρίζω και βλέπω χιλιάδες, εκατομμύρια όμορφους ανθρώπους που χαμογελάνε! Που κοιτάζονται στον καθρέφτη χωρίς να έχουν κάνει τίποτα για να τους κάνει να ντρέπονται! Ξέρω χιλιάδες, εκατομμύρια νέους και νέες, που ερωτεύονται με έρωτα γεμάτο ομορφιά και υγεία. Ξέρω χιλιάδες, εκατομμύρια ανθρώπους, που ζούνε και χαίρονται τη ζωή χωρίς να χρειάζονται τα κάθε είδους «βιάγκρα», ταινίες πορνό, χασίσια και ηρωίνες! Ξέρω νέους και νέες που λένε σ' αγαπώ και το εννοούν! Ξέρω ανθρώπους που σε κοιτάζουν στα μάτια και βλέπεις την «ψυχή» τους. Το βάθος της «ψυχής» τους. Χωρίς ούτε ένα πέπλο, μια σκιά! Ξέρω εκατομμύρια ανθρώπους, που ιδρώνουν με τίμιο και καθαρό ιδρώτα!

Γιατί, κύριοι, κρύβετε αυτή την Ελλάδα; Ενδεχομένως (γιατί όχι;) να ανήκετε και εσείς σε αυτή την Ελλάδα! Κάποιος από την οικογένειά σας, από τους φίλους σας, ίσως. Γιατί εξαφανίζετε αυτόν τον κόσμο; Αυτόν τον υπέροχο και αληθινό κόσμο; Τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας! Αυτόν τον κόσμο, σε τελευταία ανάλυση, που δημιουργεί τη ζωή! Δεν είναι τα Ζωνιανά που γεμίζουν το τραπέζι σας με τρόφιμα και με ποτά. Δεν είναι τα Ζωνιανά που σας παρέχουν ηλεκτρισμό, τηλέφωνο, βιβλία, ζωγραφιές, μπαλέτα, χορούς και μουσικές! Γιατί δεν τιμάτε αυτούς που σας τρέφουν; Τον εαυτό σας, ίσως! Γιατί δεν προπαγανδίζετε τον άλλον τρόπο ζωής; Τον αληθινό τρόπο ζωής!

Τα Ζωνιανά σας και όλες οι παραφυάδες τους, με τα οποία ασχολείστε από το ένα πρωί ως το άλλο πρωί, είναι τα χοιροστάσια της ζωής. Τι ηδονή βρίσκετε να κυλιέστε μαζί τους στις λάσπες; Φτάνει η ακροαματικότητα; Η μονέδα που πέφτει; Οι υψηλοί μισθοί σας; Οι «πρωτιές»; Δεν καταλαβαίνετε πως σιγά σιγά μεταβάλλεστε και εσείς σε αναπόσπαστο μέρος αυτής της αθλιότητας; Σιγά σιγά, χωρίς καν να το έχετε καταλάβει, η φωνή σας έχει αρχίσει να χοντραίνει, έχετε αρχίσει και εσείς να μουγκρίζετε!

Η αναπαραγωγή της χολέρας δεν είναι υψηλός επαγγελματισμός, όπως διατείνεστε! Είναι αρρώστια! Και σκοπιμότητα, βεβαίως! Κυρίως σκοπιμότητα! Τραβώντας τον άνθρωπο στη λάσπη, του μπλοκάρετε την ανάσα. Του αποσπάτε την προσοχή από τη χαρά! Τον αποδυναμώνετε! Του τρυπάτε τις φλέβες και τον κάνετε ναρκομανή, εξαρτημένο στην απελπισία και στο φόβο! Στα δικά σας ναρκωτικά, δηλαδή. Στα ναρκωτικά που πουλάτε ολημερίς και ολοβραδίς στους σταθμούς σας!

Ναι, υπάρχουν τα Ζωνιανά που εσείς θέλετε να παρουσιάζετε κατ'εικόνα και ομοίωσή σας ! Υπάρχει, όμως, και η ζωή! Υπάρχει ο άνθρωπος - κόσμημα! Υπάρχει το, μόλις δυο ετών, κοριτσάκι της ανιψιάς μου, που συγκινείται και κλαίει μόλις ακούσει στο πιάνο το υπέροχο ρώσικο τραγούδι «Οι γερανοί». Μιλάμε για τόσο ευαίσθητους ανθρώπους! Και εσείς μας δείχνετε συνέχεια τους χοίρους!

Του Νίκου Αντωνάκου
Από τον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη, 18-11-2007

ΥΓ: Οι έντονες παραγράφοι είναι αυτές που μου άρεσαν ιδιαίτερα!!

Χτες...

Πάει πέρασε κι αυτό...
Όπως και πριν από δύο χρόνια, έτσι και χτες, η πορεία από το Πολυτεχνείο προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία, έγινε υπό άσχημες συνθήκες...
Βροχή που έκανε τους δρόμους και τα πεζοδρόμια ποτάμια...
Μετά λίγο αεράκι... Μετά ψιχάλα... Μουντός καιρός...
Όπως μουντή ήταν και η νύχτα της 16ης προς τη 17η Νοέμβρη του 1973, τότε που το τανκ μπήκε στο Πολυτεχνείο!
Πολύς κόσμος χτες! Νομίζω περισσότερος από τα προηγούμενα χρόνια!
Άντε και του χρόνου...


Έπαιζε κι η Ελλάδα χτες μπάλα... Αντίπαλος η Μάλτα στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Είχε κι εκεί κόσμο, παρά τον καιρό!
Τελικό αποτέλεσμα 5-0!
Τρία γκολ ο Γκέκας, από ένα Μπασινάς και Αμανατίδης!
Καλή μπάλα από την ομάδα μας... Το καλοκαίρι στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας δύσκολα θα επαναληφθεί το "Πορτογαλικό θαύμα"... Όχι τόσο γιατί αυτή η ομάδα δε μπορεί! Κατά τη γνώμη μου ίσως είναι και καλύτερη από αυτήν του 2004!
Απλά τώρα, όλοι υπολογίζουν την Ελλάδα (ως ποδοσφαιρική ομάδα... αλλού δε μας παίρνει) και θα την αντιπετωπίζουν πολύ πιο σοβαρά...
Οπότε δεν υπάρχει το στοιχείο του "αιφνιδιασμού" όπως το 2004...

17 Νοέμβρη 1973 - 17 Νοέμβρη 2007! Όρκος...

Κλείνοντας το αφιέρωμα στην 34η επέτειο του Πολυτεχνείου, προσθέτω δύο ακόμα ποιήματα του Γ.Κ. από την ποιητική συλλογή "μια συνεχής αναζήτηση", που εκδόθηκε το 1978!


"17 ΝΟΕΜΒΡΗ '73"

Μη, μη! Μη μας χτυπάτε!
Είμαστε αδέρφια σας,
οι φοιτητές φωνάζαν στους φαντάρους.
Πολλοί απ' αυτούς αδιαφόρησαν,
παρασυρμένοι από τις διαταγές,
ανώτερων ξενοκίνητων.

Το ποίημα γράφτηκε στις 21.1.74!


"ΟΡΚΟΣ"

Στους αγωνιστές της Λευτεριάς

Το μολύβι στο τρεμάμενο χέρι μου.
Το χαρτί περιμένει να γράψω.
Μα τι να γράψω για σας, χωρίς να κλάψω;
Τα δάκρυα μου γράψαν στο χαρτί:
"Θα συνεχίσομε..."

Το ποίημα γράφτηκε στις 23.4.77!

17 Νοέμβρη 1973 - 17 Νοέμβρη 2007! Μήνυμα...

Συνεχίζοντας και σήμερα το αφιέρωμα στην 34η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, προσθέτω δύο ακόμα ποιήματα του Γ.Κ. από τη συλλογή του "μια συνεχής αναζήτηση", που εκδόθηκε το 1978!

"ΜΗΝΥΜΑ"

Τα περιστέρια της Αγάπης,
τα σκότωσαν οι εχθροί της Ειρήνης.
Τα περιστέρια της Ειρήνης,
τα σκότωσαν οι εχθροί της Ζωής.
Μην κλαίτε.
Μην κλαίτε, μικρά αδύνατα παιδιά.
Βάλτε τα γιορτινά σας
κι όλα μαζί φωνάξτε:
Θα νικήσουμε!!
Μην κλαίτε.
Μην κλαίτε παιδιά σκλαβωμένα.
Βάλτε τ' άσπρα σας.
Θαρθεί ξανά η Λευτεριά,
να χαϊδέψει τα ξανθά μαλλιά σας.

Το ποίημα γράφτηκε στις 30.4.74, όπως και η "Λευτεριά"!


"ΞΕΣΗΚΩΜΑ"

Στους δρόμους της Αθήνας,
οι εργάτες σηκωθήκαν...
Εμπρός γι' αγώνες νέους,
αντιστασιακούς.

Με τα τραχτέρ τους,
όλοι οι αγρότες κατεβαίνουν,
στο κέντρο της Αθήνας,
μ' εργάτες να ενωθούν.

Απ' τις σχολές τους πάλι
οι φοιτητές φωνάζουν,
καλούν γι' αγώνες νέους,
αντιφασιστικούς.

Ας σηκωθούμε όλοι,
με μια καρδιά στα στήθεια,
το δίκιο μας να βρούμε,
χωρίς ξένη βοήθεια.

Να ρίξουμε τους τυράννους,
τη Λευτεριά να δούμε.
Σ' αγώνες να ριχτούμε,
για μέρες πιο καλές.

Το ποίημα γράφτηκε στις 29.10.76, στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης!


Δείτε τους συ-μπλόγκερς που χρησιμοποιούν το κοινό μπάνερ του Πολυτεχνείου:
Αριστερό Εξτρέμ, Ερυθρός, Κόκκινη Γραμμή, Μαίρη Σαλονικιά, Παρτιζάνα!
Αν ξέχασα κάποιον ας το γράψει με σχόλιο...

17 Νοέμβρη 1973 - 17 Νοέμβρη 2007! Λευτεριά...

17 Νοέμβρη 1973 - 17 Νοέμβρη 2007, το Πολυτεχνείο ζει, όσο κι αν κάποιοι το θέλουν νεκρό ή παραχαραγμένο!! Πέρασαν κιόλας 34 χρόνια, από εκείνη τη μέρα που οι εξεγερμένοι φοιτητές, έβαλαν τη Λευτεριά της χώρας, πάνω από την ίδια τη ζωή τους!!

Στα πλαίσια της φετινής επετείου, είχαμε πει με αρκετούς άλλους μπλόγκερς, να κάνουμε ένα κοινό αφιέρωμα, αλλά τελικά δεν έκατσε, εκτός από το μπάνερ που βλέπετε στον τίτλο του μπλογκ και το οποίο θα δείτε και σε αρκετά ακόμα μπλογκ!

Σήμερα θα αρκεστώ να γράψω ένα ποίημα που αφορά το Πολυτεχνείο γενικότερα και τα γεγονότα της Χούντας και της Μεταπολίτευσης! Το ποίημα ανήκει στη συλλογή του Γ.Κ. "μια συνεχής αναζήτηση" που εκδόθηκε το 1978 από ένα τυπογραφείο της Καλλιθέας...


"ΛΕΥΤΕΡΙΑ"

Μηνύματα ηρωικά
του σκλάβου λαού,
ακούω απόψε στις έντεκα παρά τέταρτο.
Μηνύματα, που λένε μόνο για τη λευτεριά.
Λευτεριά σ' αγαπήσαμε.
Λευτεριά σε ζητήσαμε.
Μα εσύ μας έφυγες.
Ίσως δεν τόθελες.
Όμως μας έπνιξες, με την απουσία σου.
Λευτεριά σ' αγαπήσαμε.
Λευτεριά σε ζητήσαμε.
Λευτεριά θα σε βρούμε.


Το ποίημα γράφτηκε στις 30.4.74, μέσα στη Χούντα που ακόμα υπήρχε...


Υ.Γ.: Άραγε μετά την πτώση της Χούντας, βρήκαμε τη Λευτεριά?

Τρίτη και 13...

Πέρασε κι αυτή... Άλλη μια Τρίτη και 13! Δε ξέρω γιατί, αλλά πάντα αυτή η μέρα είναι για μένα καλή... Την περιμένω πως και πως, τη θεωρώ τυχερή!! Παρότι όμως η σημερινή μέρα είχε τις προϋποθέσεις, δεν έγραψα τίποτα ιδιαίτερο στο μπλογκ...

Θα γράψω λοιπόν τώρα, για κάτι που έγινε πρόσφατα, πριν 2 μέρες...
Την Κυριακή...
Όπως έγραψα και σε προηγούμενο ποστ, πήγα στο γήπεδο της Λεωφόρου για τον αγώνα του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ! Θα αναρωτιέστε τι είναι αυτό το "κάτι", που μπορεί να ζήσει κανείς, στο γήπεδο, σε έναν αγώνα και μάλιστα σε ντέρμπυ... Αυτό το "κάτι" είναι ένα περίεργο συναίσθημα που συμβαίνει σε λίγες και ίσως περίεργες καταστάσεις της ζωής...

Θύρα 7, σειρά 23, θέση 118...
Αριστερά μου ο πατέρας μου και δεξιά μου ένας άλλος άνθρωπος, πάνω κάτω στην ηλικία του πατέρα μου (ίσως 5-6 χρόνια μικρότερος) τον οποίο βέβαια είδα πρώτη φορά εκεί... Ακριβώς μπροστά μας, άλλοι 2 άντρες (γνωστοί του διπλανού μου) και στη μέση, ακριβώς μπροστά μου, ένα πιτσιρίκι ντυμένο στα πράσινα, γιος ενός απ' τους δύο μπροστινούς...

Πριν αρχίσει ο αγώνας ξεφύλλιζα το πρόγραμμα του αγώνα... Μια κρύα αίσθηση του αέρα διαπερνούσε το πρόσωπο, αλλά η προσμονή της έναρξης, μαζί με την αίσθηση της γεμάτης Λεωφόρου και της "ζωντανής" Θύρας 13, που ανάβλυζε μελωδίες, με έκαναν να μη δίνω σημασία...

Ο αγώνας ξεκινάει και στο έκτο λεπτό, ο Παναθηναϊκός βάζει το πρώτο γκολ! Πριν το καταλάβω ο διπλανός μου με έχει αγκαλιάσει και χοροπηδάμε πιο πολύ απ' το πιτσιρίκι που κάθεται μπροστά μας... Στη συνέχεια, όταν μπαίνει το δεύτερο γκολ, με το ένα χέρι κρατάω τον διπλανό μου και με το άλλο τον πατέρα μου... Το πιτσιρίκι πηδάει τόσο, που ενώ είναι μια σειρά κάτω από μένα, με ξεπερνάει... Το κρατάω για να μην πέσει κι αυτό γυρνάει και σκάει ένα χαμόγελο, που φανερώνει το πόσο ευτυχισμένο νοιώθει...
Όταν η ΑΕΚ μειώνει σε 2-1, ο διπλανός, ζητάει τσιγάρο απ' τους μπροστινούς μας, ενώ είχε να καπνίσει 3 μήνες όπως μας είπε... "Δεν είναι ανάγκη να καπνίσεις τώρα", του λέω, αλλά "τώρα το ζητάει ο οργανισμός" απαντάει... Ο πατέρας μου μιλάει με τον μπροστινό του, κάνοντας πλάκα, επειδή έβαλε το πιτσιρίκι όρθιο πάνω στο κάθισμα για να βλέπει κι έτσι ο εκείνος έχει μειωμένη θέα...

Ο διπλανός, ο μπροστινός, το πιτσιρίκι... Είμαστε εντελώς άγνωστοι, μα στα 90 λεπτά του αγώνα, είναι σα να γνωριζόμαστε χρόνια ολόκληρα... Αρκεί μία κοινή μας αγάπη, για να μας κάνει να νοιώθουμε έτσι... Όποιος δεν έχει πάει γήπεδο, δύσκολα θα καταλάβει για ποια συναισθήματα μιλάω... Μου φτάνει να καταλάβουν, όσοι έχουν πάει και το 'χουν ζήσει, ανεξαρτήτως ομάδας...

Ζωνιανά 2007, η "μαγκιά" των όπλων!

Ζωνιανά 2007!!
Όλοι έπεσαν απ' τα σύννεφα λες και δεν είχαν πάρει χαμπάρι τι γινόταν...
Το "άβατο" των Ζωνιανών, το "άβατο" των Εξαρχείων...
Γέμισε ο κόσμος άβατα!!
Βρε άντε μου στο διάολο λέω 'γω...

Υποκρισία φίλοι αναγνώστες...
Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο μπορώ να πω!! Και πρώτα από όλα, από τους πολιτικάντηδες της Κρήτης, που παρέχουν άσυλο στους χασισέμπορους και εφοδιάζουν τους Κρητικούς με όπλα, με αντάλλαγμα τους σταυρούς...

...όταν έννοιες όπως η "ανδρεία" και η "μαγκιά", επιβεβαιώνονται με τη χρήση όπλων, τότε άστα βράστα... ώρες ώρες λυπάμαι την Κρήτη, με τέτοια κακοποίηση που υφίσταται, από τους υποτιθέμενους λάτρεις της...

Σκέψεις...

Σκέψη πρώτη:

Γιατί όταν στις εκλογές της Βενεζουέλας ο Τσάβεζ ή της Λευκορωσίας ο Λουκασένκο παίρνουν ποσοστά 60% και 80% τους λένε δικτάτορες, ενώ όταν ένας υποψήφιος πρόεδρος αστικού κόμματος (βλέπε Γιωργάκης - ΠΑΣΟΚ), παίρνει το ίδιο υψηλό ποσοστό το λένε "ευρεία αποδοχή"??

Σκέψη δεύτερη:

Σήμερα ο Παναθηναϊκός κέρδισε την ΑΕΚ στο γήπεδο της Λεωφόρου με σκορ 2-1! Το τριφύλλι, που ήταν σαφώς καλύτερο, ανέβηκε στη πρώτη θέση της βαθμολογίας, μετά από 2,5 χρόνια, και έτσι στο τέλος του αγώνα, παίκτες και οπαδοί θυμηθήκαμε το παλιό "όλε-όλε" στη (μετά από καιρό) κατάμεστη Λεωφόρο!!
Αναρωτιέμαι, πόσο άσχετος, εμπαθής, ανίκανος, εγωιστής ή ότι άλλο θέλετε, μπορεί να είναι ένας διαιτητής, ώστε να προσπαθεί τόσο πολύ, να τινάξει ένα τόσο ωραίο παιχνίδι στον αέρα...

Σκέψη τρίτη:

Δεν υπάρχει, μόλις την ξέχασα...

Κι εσύ ΠΑΣΟΚ βασανισμένο...

Προεδρικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ σήμερα και γράφω κι εγώ κάτι για το γεγονός!!

Ο Γιωργάκης κι ο Βαγγέλης
και ο Κώστας στη σειρά,
προσπαθούν να σταματήσουν
του ΠΑΣΟΚ τη συμφορά,
προσπαθούν να σταματήσουν
του ΠΑΣΟΚ τη συμφορά!!

Κι εσύ ΠΑΣΟΚ βασανισμένο
δε ξεχνάς τον αρχηγό!!
Κι εσύ ΠΑΣΟΚ βασανισμένο
δε ξεχνάς τον αρχηγό!!

Ο Αντρέας επιβλέπει
ακόμα αυτός τους οδηγεί
και μετά μιλάνε τάχα,
για μια νέα αλλαγή
και μετά μιλάνε τάχα,
για μια νέα αλλαγή!!

Κι εσύ ΠΑΣΟΚ βασανισμένο
δε ξεχνάς τον αρχηγό!!
Κι εσύ λαέ βασανισμένε
πότε θα ξεχάσεις το ΠΑΣΟΚ??


Αφιερωμένο σε όσους πήγαν να ψηφίσουν για το νέο σωτήρα του ΠΑΣΟΚ...

Για καλύτερη κατανόηση τραγουδήστε το με τη μελωδία του "Κι εσύ λαέ βασανισμένε..." του Μίκη Θεοδωράκη!

Rizobreaker
@ Πειραιάς, 11-11-2007

...μήπως να το ζωγραφίσουμε?

Ακούγοντας το τελευταίο επεισόδιο του podcast της loli, άκουσα κάτι για τον Σον Πεν! Έτσι με αυτή την αφορμή, θυμήθηκα μια δήλωση που είχε κάνει ο διάσημος ηθοποιός σχετικά με τη Βενεζουέλα!Ο Σον Πεν, λοιπόν, πριν 2-3 μήνες, γνώρισε από κοντά τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγο Τσάβεζ, στο Καράκας και στη συνέχεια, αφού βέβαια είδε από κοντά την κατάσταση στη χώρα, έκανε την εξής δήλωση: "Στην Αμερική μας λένε ψέμματα για το τι γίνεται στη Βενεζουέλα! Ο πρόεδρος Μπους να ασχοληθεί με τα προβλήματα των Αμερικάνων που πεθαίνουν άστεγοι και όχι με άλλες χώρες... Δε μπορώ να καταλάβω τι πρόβλημα έχουν με τη Βενεζουέλα!! Έχω διαβάσει 3 φορές το Σύνταγμα της χώρας και το βρήκα υπέροχο!!"

Κύριε Μπους εσείς το έχετε διαβάσει??
...ή μήπως να σας το ζωγραφίσουμε κιόλας??

Φωτογραφίες απ' την πορεία

Χωρίς πολλά λόγια και σε αυτό το ποστ!
Απλά παραθέτω μερικές από τις φωτογραφίες που τράβηξα από τη σημερινή μαθητική-σπουδαστική-φοιτητική πορεία!
Δε ξέρω για ποιο λόγο δεν είχε έντονη αστυνομική παρουσία, σε σχέση με προηγούμενες φορές που το κέντρο της Αθήνας θύμιζε φρούριο και μύριζε μπαρούτι (εκτός από αυτούς που όπως βλέπετε στις φωτό ήταν παραταγμένοι στα Λουλουδάδικα)! Πιθανώς να έχουν αποσταλεί οι αστυνομικές δυνάμεις στο "άβατο" των Ζωνιανών για να επιφέρουν την κάθαρση...
Πάντως οι κάθε λογής τηλεοπτικοί καλοθελητές, δε θα 'χουν να μιλήσουν σήμερα για επεισόδια... Μεγάλη ζημιά γι' αυτούς...

Ο τύπος τα σπάει...

Χωρίς λόγια...
Περιμένω τα σχόλια σας...

Δε θέλω...

Δε θέλω...
...ή μάλλον θέλω...

Δυο έννοιες τόσο διαφορετικές μα και τόσο ίδιες...

Απ΄τη μια στιγμή στην άλλη, κάτι που επιθυμείς διακαώς, ξαφνικά δε σε συγκινεί καθόλου... Σου είναι τελείως αδιάφορο...

Ή το αντίστροφο, κάτι που αποστρέφεσαι, ξαφνικά σε ελκύει τόσο πολύ, που μπορείς να πεις ότι το θέλεις! Ότι θες να το κυνηγήσεις, μέχρι να το πιάσεις, λες και πρόκειται για το πιο ωραίο και ταυτόχρονα τρελό σου όνειρο...

Δε θέλω να σου μιλάω... Θέλω να σε βλέπω... Δε θέλω να σε σκέφτομαι... Θέλω να σε νοιώθω... Δε θέλω...

Άραγε, είμαστε σίγουροι για το τι θέλουμε και τι δε θέλουμε στη ζωή?
Ή μαθαίνουμε εκ των υστέρων??

Κοίτα που φτάσαμε...

Πριν από λίγες βδομάδες, είχα φτιάξει ένα βίντεο για τον Τσε Γκεβάρα!
Ο τίτλος αυτού του ποστ λοιπόν έγκειται, στο ότι βρήκα το βίντεο που έφτιαξα σε ένα site, μάλλον από Κούβα μεριά, αλλά δεν είμαι και σίγουρος... Στο site αυτό λοιπόν που λέτε, υπάρχουν πολλά βίντεο με θέμα την Κουβανική Επανάσταση, άλλα για τον Φιντέλ Κάστρο, τον Τσε κτλ... Μεταξύ των υπολοίπων και αυτό που είχα φτιάξει, το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ!
Αυτά τα ολίγα...

Απλά να ζήσουμε...

Βασικά ξεκινάω γράφοντας αυτό το ποστ, για ένα συγκεκριμένο θέμα... Στην πορεία όμως, διαπιστώνω ότι δε μου έρχεται τίποτα... Καθόλου έμπνευση!!
Έτσι το μυαλό ξεφεύγει τελείως από το αρχικό θέμα και σκέφτομαι...

Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, ψάχνεις να βρεις έναν άνθρωπο, που να αισθάνεσαι ότι είναι εδώ για σένα... Ανά πάσα στιγμή τον χρειάζεσαι, είναι δίπλα σου... και σε κάνει να μη νοιώθεις μόνος, σ' αυτό τον περίεργο και μάταιο κόσμο! Είναι κοντά σου, για να του πεις τον πόνο σου ή ακόμα και να σωπάσεις, ενώ είναι εδώ και περιμένει να σ' ακούσει... Να μιλήσεις μαζί του, απλά με την αναπνοή σου... Και να σου πει κι εκείνος κάτι, με ένα φιλικό χτύπημα στη πλάτη...

Δύσκολο να το πετύχεις...

Στις μέρες μας, μέρες ρουτίνας, αλλά και τρομερού και ταυτόχρονα ανορθόδοξου κυνηγητού με το χρόνο, πολλοί λένε ότι δεν υπάρχουν πραγματικοί φίλοι...
Εξαρτάται πως το βλέπει ο καθένας θα μου πείτε...
Αν προσπαθούσαμε απλά να ζήσουμε κι όχι να ζήσουμε απλά, σίγουρα τα πράγματα θα ήταν καλύτερα...

Ίσως...

Ένα δάκρυ ενός αγγέλου,
ένα φιλί κάποιου ανέμου...
Μια στροφή χαρταετού,
ένα τραγούδι αηδονιού,
ένα όνειρο αστεριού!

Ίσως να είναι αρκετά
για να 'ρθεις ξανά κοντά...

Μια σταγόνα της βροχής,
μια κουβέντα της ψυχής...
Ένα βλέμμα στον ουρανό,
ένα ταξίδι στο άπειρο...
Μια πεταλούδα που μιλάει,
για μια καρδιά που δεν ξεχνάει!

Ίσως να είναι αρκετά
για να 'ρθεις ξανά κοντά...



Στίχοι μιας φίλης που τους κάναμε τραγούδι!

Πιάνω τον εαυτό μου...

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη
μ' έβγαλαν σωστό

Ξημερώματα στο δρόμο
ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου

και χάνω το μυαλό μου...