Ενδιαφέρον free press...

Ψαχουλεύοντας στο μπλογκ The Εvil MacManus Diaries ανακάλυψα αυτό το άρθρο, που αφορά μια νέα προσπάθεια στο χώρο των δωρεάν εντύπων!
"Pass To Port" ο τίτλος του και το βρίσκει κανείς και στο διαδίκτυο!
Κοιτάζοντας στα θέματα του πρώτου τεύχους, βρήκα ένα ενδιαφέρον άρθρο της Βασιλείας Παπαρήγα, με τίτλο "Καλή Αρχή"!

Επειδή μου άρεσε αρκετά το ύφος γραφής, αλλά και το θέμα του, το παρουσιάζω εδώ ως έχει:

"Κάθομαι μπροστά στην οθόνη και δεν ξέρω τι θέλω να γράψω ή αν θέλω να γράψω. Κι όμως χθες, προχθές, την προηγούμενη, την προπροηγούμενη εβδομάδα έγραφα με τις ώρες και το απολάμβανα. Κι όμως τώρα που με πιέζει ο χρόνος να παραδώσω τούτο το κείμενο αισθάνομαι πως δεν έχω τίποτα να πω· τίποτε το πρωτότυπο, το βαρύ, το βαθυστόχαστο, εκείνο που θα κάνει τον αναγνώστη να πει «Τι πρωτότυπο!». Κι όμως δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία από αυτόν που διεκδικεί να διατυπώνει γραπτώς την άποψή του ενώ ο ίδιος δεν έχει τίποτε να πει. Αφού, λοιπόν, δεν έχεις κάτι να γράψεις για το έντυπο, γιατί διεκδικείς ένα ρόλο που δεν μπορείς να εκπληρώσεις; Πώς γίνεται όμως, ειδικά σήμερα, να μην κεντρίζεται ο σημερινός γραφιάς από την πραγματικότητα που τον περιβάλλει, τις αντιφάσεις, τις εντάσεις της, την παρακμή της; Μα είναι φανερό αν κάποιος γράψει το απλό και το αυτονόητο, αυτό που καταλαβαίνουν ο ίδιος κι ο διπλανός του, τότε θα χάσει το μεγαλείο της πρωτοτυπίας που θα τον ξεχωρίσει από τους πολλούς και θα του δώσει διαβατήριο για το κλαμπ των ολίγων· των επαϊόντων που ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις κι αλληλοβραβεύονται. Αλίμονο σε αυτόν που σπαταλάει μελάνι για το αυτονόητο, αυτό είναι προνόμιο μόνο της σάτιρας που καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της καθημερινότητας. Οι σοβαροί γραφιάδες δεν ασχολούνται με την καθημερινότητα αλλά μόνο με μεμονωμένα περιστατικά της ή σύγχρονες θεωρίες που την ερμηνεύουν. Οι σοβαροί γραφιάδες φροντίζουν να ξεκόβονται από τους πολλούς που αποτελούν πειραματόζωα της εξουσίας στην προσπάθεια διαιώνισής της. Όταν αποκοπείς από αυτούς, δηλαδή όταν μπορέσεις να εξασφαλίσεις τη φυγή σου από τη μέγκενη της αναγκαιότητας, τότε αμπελοφιλοσοφείς, γιατί το κοινό σου δεν είναι οι άλλοι, οι πολλοί, οι δέσμιοι της ανάγκης, αλλά ένα νεφελώδες σύμπαν και οι λίγοι όμοιοί σου, οι συμμεριζόμενοι την ακατανόητη φλυαρία σου· κι όμως εσύ επιμένεις, να εισχωρήσεις στα μάτια και τ’ αφτιά των πολλών διεκδικώντας να γίνεις η δική τους φωνή κι επιθυμία. Ναι, θέλεις να ρεμβάζεις στη σιγουριά της εξουσίας των λίγων αλλά να σε επιβραβεύει η υπέρτατη αποδοχή των πολλών, των απλών και των καθημερινών. Βίτσιο, ματαιοδοξία, αδυναμία; Όχι, απλά το όνειρο της σύγχρονης εξουσίας…"

Της Βασιλείας Παπαρήγα,
Pass To Port, Τεύχος 1