17/10/08

Εκδόσεις Ars Nocturna

Μετά από ένα mail που έλαβα από το φίλο Π. Μ. φτιάχνω αυτό το ποστ με θέμα τον "εναλλακτικό" εκδοτικό οίκο Ars Nocturna, που ασχολείται με τη γοτθική λογοτεχνία.

Δελτίο τύπου:

Ο εκδοτικός οίκος Ars Nocturna γεννήθηκε μέσα από τη μακρόχρονη ενασχόληση με τη γοτθική λογοτεχνία, την εξέλιξη και τα παρακλάδια της. Αντιληφθήκαμε πως ο ελληνικός εκδοτικός χώρος στερούνταν μια βαθύτερη σχέση με το αντικείμενο τη στιγμή που στο εξωτερικό τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά ιδίως μια εποχή που η αισθητική και η φιλοσοφία του γκόθικ έχει αναβιώσει μέσα από τη μουσική, τον κινηματογράφο και φυσικά τη λογοτεχνία. Από τα κλασικά γοτθικά έργα -που αποτελούν τη βάση της λογοτεχνίας τρόμου- ελάχιστα έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, ενώ πολλά ιδιαίτερα αξιόλογα σύγχρονα ονόματα αγνοούνται παντελώς από το ελληνικό κοινό. Επιθυμήσαμε να δώσουμε μια νέα πνοή στο χώρο της παράδοξης σκοτεινής λογοτεχνίας -αυτό που λίγο πολύ είναι τα γοτθικά έργα- μέσα από τη σύνδεση με διαχρονικές δημιουργίες του 19ου και του 20ου αιώνα αλλά και με την παρουσίαση μερικών από τα πιο μοντέρνα παρακλάδια του νεογκόθικ (steampunk, modern gothic noir, neo-victorian, post cyberpunk αλλά και πολλά σύγχρονα vampire novels) που αυτή την εποχή γνωρίζουν μια ιδιαίτερη άνθηση στις χώρες του εξωτερικού.


Κυκλοφορούν τα βιβλία:

ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΑΝΙΑ
Christa Faust (Μάιος 2008)

Η αποτρόπαιη σεξουαλική δολοφονία μιας περίφημης χάκερ ωθεί τη συγγραφέα νουάρ μυθιστορημάτων, Κέιτλιν ΜακΚάλοου να εισχωρήσει στα ενδότερα ενός φημισμένου SM κλαμπ της Νέας Υόρκης και στα άδυτα μιας δυσπρόσιτης κοινότητας, αποτελούμενης από μια ελίτ των πλουσίων και διάσημων. Εκεί όπου το σεξ κι η βία συναντιούνται στις πιο παράδοξες μορφές τους, η εκκολαπτόμενη επικυρίαρχη ανακαλύπτει απροσδόκητα ένα άγνωστο κομμάτι του εαυτού της που την εξάπτει και την τρομάζει ταυτόχρονα. Παράλληλα ένας εφιαλτικός ιστός υφαίνεται γύρω της, με τη λογική και την ηθική της να υφίστανται συνεχείς προκλήσεις, αναγκάζοντάς τη να περάσει μια τρομαχτική οδύσσεια για να ανακαλύψει την αλήθεια για την ταυτότητα του δολοφόνου, αλλά και τη σκοτεινή αλήθεια που κρύβεται μέσα της.

Με φόντο τη μεταμοντέρνα νοσηρότητα του Giger και τον εκκεντρικό βικτοριανό διάκοσμο των glamorous SM κλαμπ της Νέας Υόρκης, ξετυλίγεται ένα εφιαλτικό αλλά συναρπαστικό γοτθικό θρίλερ, όπου τη μελαγχολία της σύγχρονης μητρόπολης και τις καταθλιπτικές μνήμες τραυματικής εφηβείας, διαδέχονται σκηνές ακραίου, σκοτεινού ερωτισμού και παράδοξων εμπειριών από τον παρακμιακό αλλά παράξενα σαγηνευτικό κόσμο του SΜ.
Νεονουάρ ατμόσφαιρα, αινιγματικοί χαρακτήρες, απελπισία και κυνισμός, διαταραχή και παράνοια, βίαιη ενηλικίωση, γοητεία της «διαστροφής» και μια κατακόρυφη κατάδυση στα άδυτα του ανθρώπινου ψυχισμού πέρα από το καλό και το κακό, σε ένα σκοτεινό παραμύθι χαμένης αθωότητας και μια σύγχρονη ιστορία κόλασης και καθαρτηρίου, με γραφή αιχμηρή και ρεαλιστική, γλώσσα σκληρή και αποκαλυπτική, εμποτισμένη με μια μοναδική ειλικρίνεια.
Το νεο-γκόθικ στην πιο μοντέρνα εκδοχή του σε ένα μοναδικά στυλιζαρισμένο μίγμα νουάρ και dark erotica.


ΚΑΡΜΙΛΛΑ
ΤΖΟΖΕΦ ΣΕΡΙΝΤΑΝ ΛΕ ΦΑΝΟΥ (1872)

Μες στη μελαγχολία του λυκαυγούς, μια απόκοσμη παρουσία στοιχειώνει τη νεαρή ηρωίδα ενός γοτθικού κάστρου, οδηγώντας την σε μια ονειροχώρα πέρα από το θάνατο όπου θα βιώσει μια εμπειρία απόλυτης υπερφυσικής φρίκης.
Μια άμαξα φάντασμα στο λυκόφως του δάσους, ένα αλλόκοτο αιλουροειδές που τριγυρνά στο σκοτάδι, απόκοσμες φωνές μες στη νύχτα, μια μυστηριώδης ομάδα συνενόχων και μια παθιασμένη, αυτοκαταστροφική φιλία αποτελούν το φόντο μιας παράξενης, βαμπιρικής ιστορίας όπου ο τρόμος του υπερφυσικού είναι η προέκταση των πιο μύχιων φόβων του ανθρώπινου ψυχισμού…

Ο Τζόζεφ Σέρινταν Λε Φανού, ο επονομαζόμενος «Ιρλανδός Ε.Α. Πόε» -δημιουργός μερικών από τα δημοφιλέστερα “ghost stories”του 19ου αιώνα- εμπνεύστηκε μια σκοτεινή νουβέλα που έμελλε να γίνει πρότυπο για τον κλασικό «Δράκουλα» του Μπραμ Στόουκερ, σημείο καμπής στη βαμπιρική λογοτεχνία, και έργο σταθμός στη λογοτεχνία τρόμου εν γένει. Έργο καινοτόμο, πολυσύνθετο και ασυνήθιστα μοντέρνο για την εποχή του, η «Καρμίλλα» έδωσε μια νέα διάσταση στο μύθο των βρικολάκων, εμπνέοντας μια ανεξήγητη συμπάθεια για τα κατατρεγμένα αλλά επικίνδυνα πλάσματα της νύχτας και καθιερώνοντας το θρυλικό γοητευτικό βαμπίρ τον απόηχο του οποίου βρίσκουμε στα σύγχρονα βαμπιρικά έργα.
Απόγονος της Λίλιθ, η «Καρμίλλα» με τον παράδοξο ερωτισμό της καταφέρνει μια βαθιά ρωγμή στο βικτοριανό καθρέφτη και την πουριτανική ηθική του σε ένα κλασικό αριστούργημα υποβλητικού τρόμου.


Εκδόσεις Ars Nocturna – Κ. Κώτσιας – Μ. Γιακανίκη Ο.Ε.
Ναυαρίνου 8, Τ.Κ. 106 80 – Αθήνα, τηλ.: 210 3628793
e-mail: arsnocturna@nightread.gr

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρουσα προσπάθεια, αλλά ως φιλόλογος θα σταθώ σε κάτι "σχολαστικό": "γοτθική λογοτεχνία" είναι (ή μάλλον θα ήταν αν είχαν λογοτεχνία) η λογοτεχνία των Γότθων. Το είδος στο οποίο αναφέρεσαι είναι, όπως πολύ σωστά γράφεις σε άλλα σημεία, το γκόθικ. Σκέψου αντί "φιλμ νουάρ" να λέγαμε "μαύρες ταινίες"...

Rizobreaker είπε...

Το κείμενο δεν είναι δικό μου, εκτός από το εισαγωγικό κομμάτι που αναφέρω γιατί έφτιαξα το ποστ. Αναδημοσίευσα τα κείμενα του email ακριβώς όπως ήταν, χωρίς δικές μου προσθήκες.

Ανώνυμος είπε...

you rule τέλεια ανάρτηση,με παρακίνησε και το έψαξα.πολύ καλή η οργάνωση της σελίδας τους.
καληνύχτα!

Acta Sanctis είπε...

"The gothic is not of the Germans, but of the soul." Edgar Allan Poe

Ανώνυμος είπε...

Ως μεταφράστρια θεωρώ ότι ο όρος "γοτθική λογοτεχνία" είμαι απόλυτα σωστός. Πρώτον γιατί αποτελεί μετάφραση του "gothic literature", εξυπηρετώντας την ανάγκη εξεύρεσης όρου για το συγκεκριμένο είδος και δεύτερον επειδή το "γοτθικός" ανάλογα με το συγκείμενο αποκτά άλλη σημασία. Αλλοίμονο αν μία γλώσσα δε διαθέτει την ευλυγισία και την ελαστικότητα για να υποδεχτεί έναν νέο όρο όταν μάλιστα ηχεί τόσο ωραία... Αν και ο όρος αυτός δεν είναι καινούριος. Ανοίξτε κάποιο παλιό περιοδικό όπου δημοσιεύονταν συχνά μεταφράσεις από αποσπάσματα γοτθικής λογοτεχνίας (π.χ. Μπουκέτο) και θα το διαπιτώσετε ιδίοις όμμασι. Και, τέλος, μία ματιά στον Μπαμπινιώτη δε βλάπτει: "3. Γοτθικό μυθιστόρημα: το μυθιστόρημα που χαρακτηρίζεται από σκοτεινή, μελαγχολική ή και απειλητική ατμόσφαιρα, γεμάτη μυστήριο και γεγονότα που προκαλούν φρίκη". Και οι δύο όροι, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι σωστοί. Προσωπικά προτιμώ το "γοτθικός" όταν πρόκειται για λογοτεχνία και το "γκόθικ" όταν πρόκειται για μουσική ή για το στυλ, γενικότερα. Όσο για το "φιλμ νουάρ", είναι άστοχο το παράδειγμα γιατί απλά αυτός ο όρος έχει από χρόνια παγιωθεί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες του εξωτερικού (εκτός από τη Γαλλία απ'όπου προέρχεται).