Αρχικά νομίζαμε ότι ήταν κάτι "φτιαχτό"... Σαν αφίσα, φωτογραφία κτλ... Ή ίσως ζωγραφισμένο πάνω σε κάνα νάιλον και κολλημένο στον τοίχο... Πλησιάζοντας όμως και βλέποντας το από κοντά, είδαμε ότι πρόκειται για γκράφιτι (ασπρόμαυρη ελαιογραφία για την ακρίβεια)!! Οφείλω να πω ότι ακουμπήσαμε με τα χέρια μας τον τοίχο για να δούμε περί τίνος πρόκειται... Και μετά στεκόμασταν άναυδοι μισή ώρα και το κοιτάζαμε...
Όταν το είδαμε από κοντά τα μάτια μας κόντεψαν να δακρύσουν, όπως ακριβώς των παιδιών που απεικονίζει...Το ΕΡΓΟ αυτό είναι δημιούργημα ενός νεαρού ονόματι Γκας, όπως διάβασα σήμερα σε ένα free press... Ο Γκας είναι φοιτητής του Πολυτεχνείου. Προσωπικά, του βγάζω το καπέλο (που δεν φοράω)!
7 σχόλια:
ΩΡΑΙΟ ΤΟ BLOG ΣΟΥ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΠΟΙΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΥΣΤΟΧΟ!
Γκράφιτι με νόημα.. Μπράβο στον δημιουργό.. Και σε σένα που δημοσιεύεις και βλέπουμε κι εμείς, που δεν είμαστε του Πολυτεχνείου..
Καλό απόγευμα.
@ fentagin:
Ευχαριστώ, να 'σαι καλά!
@ xaroylita:
Όλοι είμαστε του Πολυτεχνείου Χαρά! Ειδικά εσύ!! Καλό απόγευμα και υπομονή!
Δεν το ήξερα! Κι εγώ για αφίσσα το είχα περάσει. Φωτογράφισα τον γιο μου μπροστά απ' αυτό για να μαθαίνει. και ο άντρας μου το έχει στην οθόνη του κινητού του!
Άχρηστες πληροφορίες οι παραπάνω, αλλά πραγματικά εντυπωσιάστηκα!
Καλό ΣΚ!
Καλά,είναι απίστευτο! Ακόμα δυσκολεύομαι να το πιστέψω πως πρόκειται για γκράφιτι!
Νάσαι καλά Rizo μου, που το ανέβασες!
Και κομμουνιστής και παναθηναϊκός και... ευσυγκίνητος, αφού βγάζεις ακόμα και το καπέλο που δεν φοράς σε κάποιον που... έκανε μια κάποια πράξη. Που δε θα eρχόταν ποτέ στο μυαλό, oύτε το δικό σου ούτε και κανενός απ' αυτούς που σε χειροκρότησαν επειδή συγκινήθηκαν και ένιωσαν άνθρωποι με αισθήματα.
Όντως πολύ ξεχωριστό. Αν και λυπηρό ως θέμα...
Γεια σου Ριζομπρεικεράκι μου!
Δημοσίευση σχολίου