Πολυτεχνείο

Τρία είναι τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τη φετινή πορεία του Πολυτεχνείου:

Πρώτον, όταν βρέχει, τα παιδάκια με τις κουκούλες δε βγαίνουν έξω.

Δεύτερον, όσες δεκάδες χιλιάδες κι αν είναι οι διαδηλωτές προς την αμερικάνικη πρεσβεία, όπως φέτος, όταν τα παιδάκια με τις κουκούλες δε βγαίνουν έξω, είδηση για τα κανάλια δεν υπάρχει...

Τρίτο - και σημαντικότερο: Ο,τι και να κάνουν, όση προβοκάτσια κι αν χρησιμοποιήσουν, ό,τι επιχείρηση αποσιώπησης κι αν εφαρμόσουν, ό,τι κλίμα τρομοκρατίας κι αν καλλιεργήσουν, ό,τι τέχνασμα συκοφάντησης κι αν μηχανευτούν, ό,τι προσπάθεια κι αν καταβάλουν για να μετατρέψουν το Πολυτεχνείο σε «μουσείο» και για να ενταφιάσουν το μήνυμα της εξέγερσης στη λήθη, κάθε 17η του Νοέμβρη, χιλιάδες και όλο και περισσότερες χιλιάδες θα είναι εκεί, θα παίρνουν τη σκυτάλη από την πύλη του ξεσηκωμού και θα στοιχειώνουν τους εφιάλτες τους. Για όσα χρόνια κι αν χρειαστούν. Μέχρι τη δικαίωση. Μέχρι να υπάρξει «ψωμί - παιδεία - ελευθερία»!

Του Νίκου Μπογιόπουλου,

Ριζοσπάστης (στήλη Ημεροδρόμος) 19/11/2008

ΥΓ: Το αναδημοσιεύω αυτούσιο επειδή δε μπορώ να εκφράσω καλύτερα τις σκέψεις μου. Συμφωνώ απολύτως και επαυξάνω.