Πέθανε χτες στην πόλη Πσκοφ σε ηλικία 86 χρόνων ο αντισυνταγματάρχης ε.α. Μιχαήλ Μίνιν, που ως λοχίας ύψωσε πρώτος τη σημαία της Σοβιετικής Ένωσης στη στέγη της γερμανικής Βουλής στο Βερολίνο, το Μάη του 1945 και έχει απαθανατιστεί στη γνωστή ιστορική φωτογραφία.
«Να η δική μας θεά της Νίκης!» ήταν η κραυγή που φώναξε τότε ο λοχίας Μιχαήλ, όπως θυμόταν αργότερα, όταν συνειδητοποίησε, ότι οι συναγωνιστές του (λοχίες Ζαγκίτοφ, Μπμπρόφ και Λισιμένκο) τον είχαν σηκώσει στα χέρια, για να τον βοηθήσουν να φτάσει το ψηλότερο σημείο του αγάλματος που στόλιζε την εξωτερική όψη του Ράιχσταγκ.
Ο Μιχαήλ Μίνιν είναι ένας από τους χιλιάδες αφανείς ήρωες στις πιο μεγάλες και σημαντικές σελίδες της Ιστορίας. Λίγο μετά την έναρξη του Πολέμου, το 1941, κατατάχθηκε εθελοντικά στο σοβιετικό στρατό. Πήγε σε μονάδα στο Λένινγκραντ και παρέμεινε εκεί μέχρι την τελική απόκρουση των δυνάμεων της Βέρμαχτ. Τότε ο Μίνιν είχε υποστεί τραυματισμό, που δεν στάθηκε όμως ικανός να τον αποτρέψει από το να παραμένει στην πρώτη γραμμή. Έτσι μετά την αποθεραπεία του τοποθετήθηκε σε μονάδα του Πυροβολικού, με την οποία και συμμετείχε στην προέλαση από το Λένινγκραντ μέχρι το Βερολίνο.
Μετά το τέλος του πολέμου, συνέχισε να υπηρετεί στο σοβιετικό στρατό μέχρι το 1969 και έζησε στην πόλη Πσκοφ, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή.
Πληροφορίες:
Ριζοσπάστης 11-1-2008,
www.contra.gr
4 σχόλια:
Τον ...θειούλη δεν τον ήξερα. Αλλά μιας και μιλάς για νίκη πρέπει να σου πω ότι κάποτε μου έφεραν από την τότε Σοβιετική Ενωση έναν διπλό δίσκο (βινύλιο) που ο ένας είχε τραγούδια φολκλόρ και ο άλλος επαναστατικά.
Υπήρχε λοιπόν ένα τραγούδι που το είχα "λοιώσει". Το θεωρώ το ωραιότερο εμβατήριο που έχω ακούσει. Κι ας μην καταλάβαινα γρι τι έλεγε. Το μόνο που
ξέρω είναι ο τίτλος.
День победы
(ντιεν παμπιέντι)
δηλαδή: "Η ημέρα της νίκης".
Ο δίσκος κακοπάθησε, το πικάπ μου είναι πια χαλασμένο (έτσι κι αλλιώς μιλάμε για ...λίθινη εποχή) αλλά υπάρχει στο youtube.
Aν δεν το έχεις ακούσει που λόγω ...φρονημάτων μου φαίνεται απίθανο,
πήγαινε να το ακούσεις στον γιουτιούμπι σ΄ αυτή την διεύθυνση:
http://www.youtube.com/watch?v=RJKjbO8PYtE
Το είδα και το άκουσα! Φοβερό! Δε νομίζω να το είχα ξανακούσει στο παρελθόν, τουλάχιστον δεν το θυμόμουν... Πραγματικά φοβερό! Να βλέπεις τους ανθρώπους που το 1940-45 είχαν πολεμήσει ενάντια στο ναζισμό, να στέκονται περήφανοι στο άκουσμα αυτού του εμβατηρίου και να κυλάνε δάκρυα στα πρόσωπα τους...
Σ' ευχαριστώ!
Μπράβο Rizobreaker.
<<
Για το κατόρθωμά του αυτό και άλλα πολεμικά ανδραγαθήματα ο Μίνιν είχε προταθεί τότε για τον εξαιρετικά τιμητικό τίτλο και το αστέρι του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης, το οποίο, όμως, ποτέ δεν παρέλαβε, ενώ στην επίσημη ιστοριογραφία ούτε καν αναφερόταν το όνομά του ως συμμετέχοντος στη μάχη του Βερολίνου.
Αντιθέτως, το όνομά του έγινε γνωστό μόνο τα τελευταία χρόνια, έπειτα από σχετική έρευνα του Ινστιτούτου Ιστορίας του ρωσικού υπουργείου Άμυνας.
>>
http://www.skai.gr/master_story.php?id=70720
Σε ένα πρόσφατο ντοκυμαντέρ στην ΕΤ1 ανέφεραν ότι στην ιστορική φωτογραφία δεν είναι ο ίδιος ο Μίνιν άλλα κάποιος άλλος φαντάρος που φωτογραφήθηκε με τη σημαία από επαγγελματία φωτογράφο 4 μέρες μετά το κατόρθωμα του Μίνιν, κι αφού είχε αποκατασταθεί πλήρως η ασφάλεια γύρω από το κτίριο της Βουλής. Στο ίδιο ντοκυμαντέρ ο ίδιος ο Μίνιν εξέφραζε την πικρία του για τη μη αναγνώριση της πράξης του.
Αιωνία του η μνήμη.
Δημοσίευση σχολίου