«Fucking Nazis»

1. Η αδιαφορία του κράτους και ο ρατσισμός που διαπερνά τα σώματα ασφαλείας όπλισαν τα χέρια ακροδεξιών ενάντια στους μουσουλμάνους μετανάστες.

2. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της επιείκειας απέναντι σε ανεξέλεγκτα γουρούνια, που προσβάλλουν μέσω του τρόμου ανθρώπους ήδη βασανισμένους από τη ζωή. Ανθρώπους που πίστεψαν πως βρίσκονται σ' ένα χριστιανικό κράτος, που τιμά την παράδοσή του και χαρακτηρίζεται από την αίσθηση ευγένειας και της φιλοξενίας που έχει αποκομίσει από τον αρχαίο πολιτισμό του. Την Παρασκευή, στο Αιγάλεω μπήκαν στα σπίτια μουσουλμάνων Πακιστανών ακροδεξιοί με αλυσίδες και σιδερογροθιές και, αφού χάρισαν στον εαυτό τους ένα όργιο βίας, έφυγαν αφήνοντας πίσω τους πέντε τραυματίες, εκ των οποίων ο ένας νοσηλεύεται σοβαρά χτυπημένος. Οταν η αστυνομία έφτασε, όπως πάντα καθυστερημένη, το πρώτο που ζήτησε ήταν να εξετάσει τις άδειες παραμονής των τραυματισμένων. Αν οι μετανάστες δεν έχουν καμιά προστασία από το κράτος, γιατί δεν έχουν το δικαίωμα να οργανώσουν την άμυνά τους όπως νομίζουν; Και τι μερίδιο ευθύνης φέρουν οι αυθεντίες της δημοσιογραφικής ζωής που φιλοξενούν ακροδεξιούς στις εκπομπές τους, ελπίζοντας στην υψηλή τηλεθέαση;

3. Η απέχθεια του ελεύθερου πολίτη απέναντι στα φαινόμενα της ακροδεξιάς πρέπει να πάρει οργανωμένη μορφή, αν επιθυμεί ν' αναχαιτίσει την έξαρση της βίας, η οποία μπορεί τώρα να χτυπά τους μετανάστες, αλλά δε θ' αργήσει να φτάσει και σ' αυτόν.

4. Ο φόβος απέναντι στους μουσουλμάνους είναι το τελευταίο ιδεολόγημα που έστησαν με επιτυχία οι τεχνικοί της εξουσίας στη Δύση. Ο διασυρμός των μουσουλμάνων στη χώρα μας, ένα σκοπό εξυπηρετεί: Την εύκολη χειραγώγησή τους από τους επιχειρηματίες, που τους χρησιμοποιούν σαν σκλάβους, δηλαδή να μην έχουν απαιτήσεις και μάλιστα να οφείλουν ευγνωμοσύνη που μπορούν και ανασαίνουν ανάμεσά μας.

5. Οι μουσουλμάνοι δεν έχουν μέχρι σήμερα ένα χώρο δικό τους για να προσεύχονται και αναγκάζονται να καταφεύγουν σε διάφορα άθλια υπόγεια. Η Ιερά Σύνοδος με κόπο συγκρατεί στο θέμα αυτό το θρησκευτικό ρατσισμό της. Παραβιάζοντας το Σύνταγμα στο ζήτημα της ανεξιθρησκίας, εμφανίζεται με το άλλοθι ότι αναζητά τον κατάλληλο χώρο, που δε θα προκαλεί το χριστιανικό αίσθημα, για να χτιστεί το τέμενος.

6. Η απάντηση στην αξιοθρήνητη, γι' αυτό και επικίνδυνη, επανεμφάνιση της ακροδεξιάς είναι η συστηματική προσέγγιση χριστιανών και μουσουλμάνων με τον τρόπο του Τζελαλουντίν Ρουμί. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο ποιητή του Ισλάμ, που γεννήθηκε στην Περσία το 1207. Οπως αναφέρει ο μεταφραστής του Βίκος Ναχμίας (εκβ. Ντέφι 2002), το μήνυμα του Ρουμί είναι αυτό της αδελφικής ενότητας και συγκινεί κάθε πολιτισμό και θρησκεία σε κάθε γωνιά του κόσμου. Οταν πέθανε, το 1273, όλος ο πολύθρησκος πληθυσμός στην κηδεία του πάλευε να σηκώσει το φέρετρο, χριστιανοί, εβραίοι, μουσουλμάνοι - όλοι οι τιμημένοι φίλοι εν ζωή.

«Κάποτε ήμουν ξύλο απελέκητο κι ο Μωυσής μ' έριξε χάμω. / Να 'μαι τώρα δράκος δυνατός. / Ημουν νεκρός. Ο Ιησούς μ' ανάστησε. / Μίλησε ο Μωάμεθ κι αυτό το δέντρο τρέμισε».

«Στο φως της μέρας ο Ρουμί τραβά τον σκοτεινό αντίπαλο εαυτό / μακριά από τα μάτια. Ενας χαρούμενος Τούρκος μπαίνει. / Ενας Ινδός που πενθεί βγαίνει. / Ο βασιλιάς των Αιθιόπων πάει. / Ερχεται ο Καίσαρας. / Κανείς δεν ξέρει πως αυτό που αλλάζει αλλάζει. / Ο μισός πλανήτης είναι βοσκή. / Ο άλλος μισός βόσκει. / Ενα μαργαριτάρι βγαίνει σε πλειστηριασμό. / Δεν έχει κανένας αρκετά, και αυτό τον εαυτό του αγοράζει. / Στεκόμαστε δίπλα στον Νώε και τον Δαβίδ και τη Ραμπία και τον Ιησού και τον Μωάμεθ. / Η ησυχία πάλι σηκώνεται και απλώνει / το αίμα μέσα μας γλιστρά στο θόλο του εγκεφάλου».

Από τη στήλη "Το Απόλυτο Ρόδο",
του Γιώργου Κακουλίδη
Κυριακάτικος Ριζοσπάστης, 9-12-2007