Συνιστούμε στο αγαπητό κοινό του ιστολογίου μας, να προμηθευτεί και να διαβάσει το νέο τριμηνιαίο (αθλητικο-κοινωνικο-πολιτικό) περιοδικό που ακούει στο όνομα "Humba"!
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο πρώτο τεύχος του περιοδικού, "Ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη της αναμέτρησης, αλλά η δράση δεν τελειώνει. Το highlight του σαββατοκύριακου –η στιγμή που τα όρια μεταξύ παικτών και οπαδών σπάνε– μόλις ξεκινάει. Οι παίκτες της ομάδας κατευθύνονται προς το πέταλο και με ενωμένα χέρια υποκλίνονται στους φιλάθλους τρεις φορές (με ζωντάνια και νεύρο σαν μια φορά), οι οποίοι με τέλειο συγχρονισμό ανταποδίδουν με τον ίδιο τρόπο την κίνηση των αθλητών. Αμέσως μετά, ο οργανωτής της εξέδρας από τη βάση του ή πολλές φορές κάποιος παίκτης από την ομάδα παίρνει το μικρόφωνο ή την ντουντούκα και απευθύνεται στο κοινό λέγοντας «Gimmie an H», και μετά με την ίδια κραυγή ζητάει να του «δώσουν» ένα U, ένα M, ένα B, ένα A. HUMBA! Μετά από κάθε γράμμα όλο το πέταλο επαναλαμβάνει δυνατά. Η διαδικασία κλείνει φωνάζοντας όλοι μαζί ένα σύνθημα.
Το humba ξεκίνησε από τους οπαδούς της Mainz στα μέσα του 1990. Από τότε σε κάθε γήπεδο (όχι μόνο στο ποδόσφαιρο), εκτελείται η τελετουργία του humba με μικρές παραλλαγές, αλλά η κεντρική ιδέα είναι ίδια: οι παίκτες και οι οπαδοί κάθονται κάτω, μετά χοροπηδούν και τραγουδούν όλοι μαζί. Το humba δε σημαίνει κάτι, συμβολίζει όμως κάτι πολύ σημαντικό: πως οι οπαδοί –ούτε οι παίκτες, ούτε οι προπονητές, ούτε οι παράγοντες– είναι τα πιο σημαντικά μέλη ενός αθλητικού συλλόγου."
Το περιοδικό μας βοηθάει να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα και να "δούμε αλλιώς" την οπαδική κουλτούρα. Μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι οργανωμένος οπαδός δε σημαίνει υποχρεωτικά κακός οπαδός και χούλιγκαν (όπως θέλουν κάποιοι να είναι)...
Το site του περιοδικού για όποιον ενδιαφέρεται: www.humbazine.gr
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο πρώτο τεύχος του περιοδικού, "Ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη της αναμέτρησης, αλλά η δράση δεν τελειώνει. Το highlight του σαββατοκύριακου –η στιγμή που τα όρια μεταξύ παικτών και οπαδών σπάνε– μόλις ξεκινάει. Οι παίκτες της ομάδας κατευθύνονται προς το πέταλο και με ενωμένα χέρια υποκλίνονται στους φιλάθλους τρεις φορές (με ζωντάνια και νεύρο σαν μια φορά), οι οποίοι με τέλειο συγχρονισμό ανταποδίδουν με τον ίδιο τρόπο την κίνηση των αθλητών. Αμέσως μετά, ο οργανωτής της εξέδρας από τη βάση του ή πολλές φορές κάποιος παίκτης από την ομάδα παίρνει το μικρόφωνο ή την ντουντούκα και απευθύνεται στο κοινό λέγοντας «Gimmie an H», και μετά με την ίδια κραυγή ζητάει να του «δώσουν» ένα U, ένα M, ένα B, ένα A. HUMBA! Μετά από κάθε γράμμα όλο το πέταλο επαναλαμβάνει δυνατά. Η διαδικασία κλείνει φωνάζοντας όλοι μαζί ένα σύνθημα.
Το humba ξεκίνησε από τους οπαδούς της Mainz στα μέσα του 1990. Από τότε σε κάθε γήπεδο (όχι μόνο στο ποδόσφαιρο), εκτελείται η τελετουργία του humba με μικρές παραλλαγές, αλλά η κεντρική ιδέα είναι ίδια: οι παίκτες και οι οπαδοί κάθονται κάτω, μετά χοροπηδούν και τραγουδούν όλοι μαζί. Το humba δε σημαίνει κάτι, συμβολίζει όμως κάτι πολύ σημαντικό: πως οι οπαδοί –ούτε οι παίκτες, ούτε οι προπονητές, ούτε οι παράγοντες– είναι τα πιο σημαντικά μέλη ενός αθλητικού συλλόγου."
Το περιοδικό μας βοηθάει να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα και να "δούμε αλλιώς" την οπαδική κουλτούρα. Μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι οργανωμένος οπαδός δε σημαίνει υποχρεωτικά κακός οπαδός και χούλιγκαν (όπως θέλουν κάποιοι να είναι)...
Το site του περιοδικού για όποιον ενδιαφέρεται: www.humbazine.gr
2 σχόλια:
Ευχαριστούμε πολύ για την ανάρτησή σου!
Θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν έπεσες έξω στο σχόλιό σου,αφού το διάβασες όλο το τεύχος...
@ HUMBA!:
Οφείλω να πω ότι το "ξεκοκκάλισα" το τεύχος και αναμένω το επόμενο για περισσότερα! Ευχαριστώ για το σχόλιο σας!
Δημοσίευση σχολίου