Να είσαι ήλιος, να χαρίζεις φως!

Έτσι ονομάζεται η παράσταση που διοργανώνεται από το 6ο Λύκειο Καλλιθέας και το 10ο του Πειραιά, τα οποία ένωσαν τις δυνάμεις τους σε μια προσπάθεια, της οποίας τα αποτελέσματα θα παρουσιαστούν στη συμμετοχή του Μουσείου Μπενάκη στην Ημέρα Ποίησης.

Γιάννης Ρίτσος: 1909-1990

Τα δύο αυτά σχολεία, το 6ο Λύκειο Καλλιθέας και το 10ο Λύκειο Πειραιά, θα τιμήσουν τον ποιητή της «Ρωμιοσύνης», με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Με αυτή την εκδήλωση θα τιμήσει την Ημέρα Ποίησης (Σάββατο 21 Μαρτίου, 7 μ.μ.) το Μουσείο Μπενάκη στο χώρο της οδού Πειραιώς 138.
Η χρονιά που διανύουμε έχει ανακηρυχθεί επίσημα "Έτος Γιάννη Ρίτσου» και νομίζω ότι αυτή είναι μια πρωτοβουλία άξια λόγου καθότι είναι προσπάθεια νέων παιδιών, κόντρα στην υποκουλτούρα των ημερών μας...


Έπεσε ο άνεμος, σιωπή. Στη γωνιά της κάμαρας,
ένα αλέτρι συλλογισμένο, περιμένει τ' όργωμα.
Ακούγεται πιο καθαρά, το νερό που κοχλάζει στο τσουκάλι.

Αυτοί που περιμένουν στον ξύλινο πάγκο,
είναι οι φτωχοί, οι δικοί μας οι δυνατοί,
είναι οι ξωμάχοι κι οι προλετάριοι,
κάθε τους λέξη είναι ένα ποτήρι κρασί
μια γωνιά μαύρο ψωμί
ένα δέντρο πλάι στο βράχο
ένα παράθυρο ανοιχτό στη λιακάδα.
Είναι οι δικοί μας Χριστοί, οι δικοί μας Άγιοι.

Τα δαχτυλικά τους αποτυπώματα,
δεν είναι μονάχα στα μητρώα των φυλακών,
φυλάγονται στα αρχεία της ιστορίας,
τα δαχτυλικά τους αποτυπώματα,
είναι οι πυκνές σιδηροδρομικές γραμμές,
που διασχίζουν το μέλλον.
Κι η καρδιά μου εμένα, τίποτα πιότερο συντρόφια μου,
ένα πήλινο μαυρισμένο τσουκάλι,
που κάνει καλά τη δουλειά του.

*Απόσπασμα από το "Καπνισμένο Τσουκάλι", που μελοποίησε ο Χρήστος Λεοντής και κάθε φορά που το ακούω (ειδικά το σημείο της απαγγελίας), ανατριχιάζω...