20/5/08

Πόσο κοστίζει μια παιδική ζωή?

Μια ακόμα ανθρώπινη ζωή χάθηκε. Αυτή τη φορά το θύμα ήταν ένα 9χρονο παιδί. Η επίσημη αιτία θανάτου του παιδιού ήταν η ακατάσχετη αιμορραγία που προκλήθηκε όταν το εξάρτημα του ποδηλάτου, του έκοψε τη μηριαία αρτηρία. Το παιδί χρειαζόταν άμεση επέμβαση από οργανωμένο χειρουργείο. Αλλά η διαμετακομιδή του από το Βαρνάβα στο Κέντρο Υγείας του Καπανδριτίου δεν μπορούσε να εξασφαλίσει παρά μόνο τις πρώτες βοήθειες. Ο χρόνος που χρειάστηκε μέχρι την παραλαβή του από ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ και για τη μετάβαση από το Καπανδρίτι στο ΚΑΤ αποδείχτηκε μοιραία.

Αυτό είναι το "κοινωνικό κράτος" στα πλαίσια της "ελεύθερης" καπιταλιστικής αγοράς! Φτάσαμε στο σημείο, τα παιδιά να κινδυνεύουν και από το παιχνίδι (που θα 'πρεπε να τους δίνει χαρά)!!
Ποιος να νοιαστεί για ένα παιδάκι 9 χρονών, που στάθηκε άτυχο και χτύπησε ενώ έπαιζε??

-----
Αναρωτιέται κάποιος αφελώς:
Ποιος σου φταίει φίλε μου που δεν έχεις τα φράγκα για να κατέχεις ιδιωτικό ελικόπτερο ώστε να μεταφέρεις τα παιδιά σου σε έκτακτες ανάγκες στα υπερσύγχρονα νοσοκομεία που έφτιαξε ο Σημίτης (εδώ γελάμε)??
Ποιος σου φταίει αν εσύ κρίθηκες ανίκανος να υπηρετήσεις το σύστημα?
Ποιος σου φταίει που δεν έγινες "μεγάλος και τρανός", όπως λένε και οι Τρύπες, για να σε πάρουν αμέσως στο Ερρίκος Ντυνάν ή στο Μετροπόλιταν?
Ποιος σου φταίει, εν τέλει, που δε μπορείς να προστατέψεις το ίδιο σου το παιδί, από το παιχνίδι, όχι μέσα στην Αθήνα, αλλά σε ένα εξοχικό μέρος?
Κανένας άλλος φίλε μου, μόνο εσύ!!

Εσύ φταις (θα σου πουν κάποιοι θιασώτες της λογικής "όποιος αξίζει τα καταφέρνει") που δεν πάτησες επί πτωμάτων για να ανελιχθείς στην πυραμίδα κάποιας πολυεθνικής εταιρείας, που δεν έγινες χαφιές, που δεν έκλεψες, που δεν πήρες μίζες, που ήσουν τίμιος και αξιοπρεπής!! Εσύ φταις, που δεν έδωσες φακελάκι! Εσύ φταις που δεν έγινες "φίλος" ή "κουμπάρος" με τον τάδε ή το δείνα βουλευτή του νομού, που σου έταζε διευκολύνσεις και ασφάλεια... Εσύ φταις για αυτό, εσύ φταις για το άλλο...
-----

Κλείνω αυτό το κείμενο, όχι βρίζοντας, αλλά λέγοντας μπράβο στους γονείς για την απόφαση τους να δωρίσουν τα όργανα του νεκρού παιδιού τους! Ίσως είναι γι' αυτούς ένας τρόπος να κρατήσουν ζωντανό το παιδί τους, δίνοντας ζωή και ελπίδα σε άλλα!


ΥΓ: Δείτε κι αυτά που έγραψε ο Νίκος Μπογιόπουλος εδώ!

8 σχόλια:

Run Boy Run είπε...

Ο κατάλογος των παιδιών που χάνουν την ζωή τους έτσι απλά... όσο πάει και μεγαλώνει. Στην Κέκρυρα ανά μήνα "χάνουν" και ένα νεογέννητο. Τελικά μήπως το σάλιο στα μούτρα τους δεν είναι αρκετό ;

Μαίρη είπε...

Πολύ ωραίο το κείμενό σου ...

και λίγα είπες!

nellinezi είπε...

Αχ...είχα καιρό να σε επισκεφτώ κι έπεσα πάνω στο ποστ σου αυτό που τσούζει πολύ.
Δυστυχώς δεν τσούζει όσο θα έπρεπε εκείνους που θα πρεπε, αλλά τι να λέμε τώρα;

την καλημέρα μου Ριζομπρειράκο

Rizobreaker είπε...

@ run boy run:

Εννοείται ότι δεν αρκεί αυτό!! Μη σου πω ότι δεν είναι και τίποτα μπροστά σε αυτό που τους χρειάζεται!!
Ρήξη και ανατροπή χρειάζεται, για να μην "φεύγουν" οι ελπίδες που φέρνουν στον κόσμο μας τα παιδιά που έρχονται...

Rizobreaker είπε...

@ μαίρη:

Το καλό θα ήταν να μη χρειαζόταν να τα λέμε αυτά αγαπητή Μαίρη!! Δυστυχώς όμως...


@ nellinezi:

Δεν τσούζει το ποστ Νέλυ μου, η αλήθεια τσούζει!!! Και επειδή όπως σωστά λες, δεν τσούζει αρκετά αυτούς που θα 'πρεπε, πρέπει να κάνουμε κάτι εμείς!!

Mara Lisha είπε...

Επιτέλους κατάφερα να έρθω "κι από 'δω"! Ελπίζω να φανώ αντάξια της φιλοξενίας σου...

Το θέμα που έπιασες το είχα παρακολουθήσει αρκετά γιατί είχα την εμπειρία από κάποιον γνωστό μου που χάθηκε με παρόμοιο τρόπο. Βλέπεις, τα ίδια συμβαίνουν σε όλη την Ελλάδα, χωρίς καμία εξαίρεση.
Η αλήθεια είναι πως το σημείο που τραυματίστηκε το παιδάκι αντιμετωπίζεται δύσκολα, ακόμη και πάνω στο χειρουργικό τραπέζι. Αυτή είναι μια αλήθεια που αποσιωπήθηκε απ' όλους και κυρίως από τα ΜΜΕ, γιατί δεν ήθελαν να χαλάσουν το "τραγικό" του γεγονότος.
Από 'κει και μετά όμως, αν μελετήσει κανείς τα λάθη που έγιναν απ' όλους όσοι έχουν εμπλακεί στο περιστατικό, θα διαπιστώσει εύκολα πως τίποτε δε λειτουργεί σωστά στο περίφημο ΕΣΥ. Η ευθυνοφοβία, ο ωχαδερφισμός, η αποποίηση των ευθυνών και η ανικανότητα είναι γνωρίσματα όσων εμπλέκονται καθημερινά με την υγεία μας και όχι μόνο! Πολλές φορές αναρωτιέμαι πως καταφέρνουμε και (επι)ζούμε σ' αυτή την χώρα...

Μη σε κουράζω άλλο όμως,
χάρηκα που ανταμώσανε οι δικτυακοί δρόμοι μας και σε χαιρετώ, αγωνιστικά, όπως πάντα :)

Rizobreaker είπε...

Η χαρά είναι δική μου όταν διαβάζω σχόλια όπως το δικό σου, που μόνο κουραστικά δεν είναι!!

Ελπίζω να συνεχίσεις να γράφεις στο μπλογκ σου χωρίς αναστολές!

Μαίρη είπε...

έχεις πρόσκληση !!!!!!!!!!