Απόσπασμα από το Φεστιβάλ της ΚΝΕ

Μια, κατά την ταπεινή μου γνώμη, εκπληκτική ερμηνεία του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, (ακαπέλα), στο τραγούδι "Ο Γουίλι ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί..." στο Πάρκο Τρίτση, στα πλαίσια του 36ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή.

Πέρασε και δεν ακούμπησε...

Πριν λίγα χρόνια, πάλι στο ίδιο γήπεδο, ο Παναθηναϊκός είχε παίξει και είχε χάσει απ' τη Μπαρτσελόνα με 5-0... Με κατεβασμένα χέρια... Αυτό που περιμέναμε χτες απ' την ομάδα μας, ήταν μια αξιοπρεπής εμφάνιση, γιατί κακά τα ψέματα, αυτή η Μπαρτσελόνα ειδικά μέσα στο γήπεδο της, μοιάζει άτρωτη!! Η προσωπική μου γνώμη λοιπόν, είναι ότι αν θες να αντιμετωπίσεις "στα ίσα" ομάδες τέτοιου επιπέδου, πρέπει να παίζεις "φυσιολογικά" και όχι αμυντικά... Που σημαίνει, δε χρειάζεται να βάλεις 3 αμυντικά χαφ (που στην ουσία είναι 2, γιατί ο Κατσουράνης είναι ένα όρθιο πτώμα), αλλά να βάλεις 2 αμυντικά χαφ και ένα επιθετικό χαφ.

Έτσι "κατέβασε" την ομάδα ο Νιόπλιας:

Που σημαίνει 4 στην ευθεία της άμυνας, 3 αμυντικά χαφ (που συχνά στην εξέλιξη του αγώνα έπαιζαν σε απόσταση 15 μέτρων μεταξύ τους και άρα άφηναν μεγάλα κενά στους μέσους της Μπάρτσα, οι οποίοι βεβαίως δεν είναι και τόσο φιλάνθρωποι... :p), 2 εξτρέμ, και ένας μόνος κι έρημος Σισέ μπροστά... Το στήσιμο κατά τη γνώμη μου λοιπόν, ανεξαρτήτως προσώπων κατά πρώτη ανάγνωση, ήταν λάθος. Ήταν λάθος η επιλογή του 4-5-1 με μορφή 4-3-2-1... Αν είχε βάλει αντί για 3 αμυντικά χαφ 2, και ένα "δεκάρι" (Λουίς Γκαρσία ή Νίνη) η εξέλιξη του ματς πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερη, γιατί θα υπήρχε παίκτης να "τραβάει" πάνω του αμυντικούς της Μπάρτσα, οπότε θα μπορούσαν οι πλάγιοι να παίξουν πιο πολύ με τον Σισέ, ο οποίος έμεινε σε όλο το ματς μόνος και αβοήθητος μπροστά!

Ας πω μερικά πράγματα όμως και για την απόδοση, ατομικά:
Ο Τζόρβας ήταν πολύ καλός σε αρκετές περιπτώσεις (και στο πέναλτυ λειτούργησε πολύ καλά), θα περίμενα να είναι πιο σταθερός, σε 2-3 φάσεις είχε μείνει τελείως άγαλμα...
Ο Βύντρα στην άμυνα πάλευε μόνος του από αριστερά, καθότι ο Λέτο εκτός από επιθετικά όπου δεν έκανε τίποτα σπουδαίο, και αμυντικά δεν βοηθούσε...
Καντέ και Μπουμσόνγκ τα πήγαν σχετικά καλά ως δίδυμο. Ο Μαρίνος έδειξε ανήμπορος σε μερικές φάσεις.
Κατσουράνης ανύπαρκτος για μια ακόμα φορά. Σιμάο ο γνωστός κόφτης και τρεχαντήρι. Ο Ζιλμπέρτο προσπαθούσε να ηρεμεί την ομάδα, αλλά δεν τα κατάφερε ιδιαίτερα. Από 'κει και πέρα, έχουμε τον Γκοβού και τον Σισέ, οι οποίοι χάρισαν και το μοναδικό γκολ στην ομάδα μας, με μια υπέροχη συνεργασία (τακουνάκι πάσα από Σισέ στον Γκοβού, ο οποίος με όμορφο πλασέ άνοιξε το σκορ στο Καμπ Νου)! Δεν κατάλαβα ακόμα γιατί αντικατέστησε τον Γκοβού ο Νιόπλιας... Από τον πάγκο ήρθαν οι Καραγκούνης (τίποτα ιδιαίτερο, κατάφερε να πάρει και κάρτα στο τέλος του αγώνα, ενώ μέχρι τότε ο διαιτητής δεν είχε βάλει το χέρι στη τσέπη), Λουίς Γκαρσία (επιβεβαίωσε την κλάση του), και Νίνης (δεν έδειξε τίποτα ιδιαίτερο, αλλά ούτως ή άλλως η αλλαγή του έγινε καθαρά για απόκτηση εμπειρίας)...

Θα μου πείτε τώρα, μετά από ένα τέτοιο ποδοσφαιρικό κρεσέντο της Μπαρτσελόνα στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αξίζει να μιλάμε και να αναλύουμε ατομικές αποδόσεις κτλ? Δε θα διαφωνήσω... Άλλωστε η στατιστική εικόνα του αγώνα τα λέει όλα! Λες κι είχαμε "Κατοχή" ήταν! Από τη μια μεριά έπαιζαν οι 8 διεθνείς Ισπανοί, 1 διεθνής Γάλλος, 1 διεθνής Βραζιλιάνος και 1 διεθνής Αργεντινός της Μπάρτσα, κι απ' την άλλη οι 3 διεθνείς Έλληνες, 3 διεθνείς Γάλλοι, και 1 διεθνής Βραζιλιάνος του Παναθηναϊκού. Όσο και να μας πονάει, η απόσταση που χωρίζει τις δύο ομάδες (ακόμα, και παρά την άνοδο των τελευταίων ετών), είναι τεράστια! Όπως και να 'χει, αισθάνομαι τυχερός, που παρακολούθησα αυτό το ποδοσφαιρικό θέαμα, που μόνο η Μπαρτσελόνα προσφέρει τα τελευταία 2 χρόνια, γιατί καταρχήν είμαι οπαδός του ποδοσφαίρου και μετά οπαδός του Παναθηναϊκού.

Ξανά στη γιορτή!

Και αναφέρομαι βεβαίως στον αποψινό αγώνα του Παναθηναϊκού κόντρα στη μεγάλη Μπαρτσελόνα, για το Τσάμπιονς Λιγκ! Ένας αγώνας που ανεξαρτήτως αποτελέσματος, θα δώσει ξανά στον Παναθηναϊκό την αίγλη του παρελθόντος. Γιατί για να μη ξεχνιόμαστε, όταν παίζεις με πραγματικά μεγάλες ομάδες, παίρνεις κι εσύ κάτι απ' το μεγαλείο τους. Ίσως να είναι κι αυτός ένας λόγος που ο Παναθηναϊκός έχει αποκτήσει "όνομα" στην Ευρώπη και είναι σεβαστός από κάθε αντίπαλο. Προφανώς μετράει και το ότι η ομάδα έχει στο έμψυχο δυναμικό της παίκτες όπως ο Σισέ, ο Λουίς Γκαρσία, ο Μπουμσόνγκ -μεγάλα ονόματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου δηλαδή-, αλλά σαφώς η παρουσία του Παναθηναϊκού τόσα χρόνια κόντρα στις σπουδαίες ευρωπαϊκές ομάδες (Μπάρτσα, Άγιαξ, Ίντερ, Ντιναμό Κιέβου, Σάλκε, Βέρντερ Βρέμης, Ρόμα, Μαγιόρκα, Λα Κορούνια, Ρεάλ, Ρόζενμποργκ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ναντ, Άντερλεχτ, Άρσεναλ και τόσες ακόμα...) του έχει δώσει κάτι που δε μπορεί να πάρει αγωνιζόμενος στο ταπεινό ελληνικό πρωτάθλημα. Δόξα και αίγλη.

Τι κι αν το Τσάμπιονς Λιγκ είναι η γιορτή του καπιταλισμού όσον αφορά το ποδόσφαιρο. Τι κι αν τα μεγάλα αστέρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ενδιαφέρονται περισσότερο για την εικόνα τους παρά για την προσφορά θεάματος στο λαό (που ουσιαστικά τους πληρώνει). Δεν παύει να είναι η μεγαλύτερη γιορτή του δημοφιλέστερου λαϊκού αθλήματος, του ποδοσφαίρου. Ξανά στη γιορτή λοιπόν Παναθηναϊκέ μου, περιμένοντας να σε δούμε να μας ξαναπροσφέρεις κάτι απ' τα ωραία του πρόσφατου παρελθόντος!

11η Σεπτεμβρίου

Πέρασαν 9 χρόνια κιόλας, από τη μέρα που οι "δίδυμοι πύργοι" -το σύμβολο του "american dream"- έγιναν στόχος των φανατικών μουσουλμάνων "τρομοκρατών"... Τη μέρα που έχασαν τη ζωή τους πολλοί αθώοι άνθρωποι, εξαιτίας της συμπεριφοράς κάποιων άλλων (κυβερνήσεων ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, κτλ) εναντίον των "κακών" μουσουλμάνων... Πάντα τη νύφη την πληρώνουν οι αθώοι θα μου πείτε... Μέχρι τη στιγμή που θα ξυπνήσουν, θα σας πω εγώ... Εκείνη τη βραδιά θυμάμαι έπαιζε η Πανάθα στο Τσάμπιονς Λιγκ με τη Σάλκε στη Γερμανία... Και αυτό που μας ένοιαζε ήταν να μην αναβληθεί ο αγώνας, που περιμέναμε να δούμε πως και πως... Κερδίσαμε...
Μετά από τόσα χρόνια, πολλά άλλαξαν στον κόσμο... Όμως, τι κι αν ο "κακός" Μπους "πήρε πούλο" από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, τι κι αν τον αντικατέστησε ο "καλός" Ομπάμα στη θέση του "πλανητάρχη", ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" ακόμα μαίνεται, με αποτέλεσμα το θάνατο πολλών αθώων και αμάχων καθημερινά σε όλο τον κόσμο...
Άραγε πόσοι Αμερικάνοι στρατιώτες πρέπει να γυρίσουν στις ΗΠΑ μέσα σε κάσες για να ξυπνήσουν οι χειραγωγημένοι συμπατριώτες τους...? Μάλλον θα μείνει αναπάντητη η απορία μου...

Αυτή η επέτειος όμως δεν είναι η μόνη... Πριν πολλά χρόνια, ίδια μέρα το 1973, στη μακρινή Χιλή, οι παγκόσμιοι Κυβερνήτες (ΗΠΑ) είχαν βάλει το χέρι τους, στη δημιουργία μιας από τις πιο μαύρες Χούντες που έχει δει ο πλανήτης... Αφού βέβαια πρώτα δολοφόνησαν τον νόμιμα εκλεγμένο σοσιαλιστή Πρόεδρο Αλιέντε, και στη συνέχεια φυλάκισαν-βασάνισαν-δολοφόνησαν-κτλ χιλιάδες μέλη και στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος, και άλλους αριστερούς, προοδευτικούς, αγωνιστές και δημοκράτες ανθρώπους...