tag:blogger.com,1999:blog-8574226758800064284.post3609486146564897968..comments2023-10-30T17:34:16.507+02:00Comments on Rizobreaker Blog: Στίχοι και ποίηση...Rizobreakerhttp://www.blogger.com/profile/08695587495400174527noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-8574226758800064284.post-11512892268951686992007-06-12T13:30:00.000+03:002007-06-12T13:30:00.000+03:00Δίνηαδιάκοπος στρόβιλος μιας μαύρης πτώσης προμηνύ...Δίνη<BR/>αδιάκοπος στρόβιλος μιας μαύρης πτώσης προμηνύει καταιγίδα<BR/>τραγούδι χαρμόσυνο ντυμένο με απόγνωση χτυπάει την πόρτα της καθόδου, ανοίγει<BR/>εντωμεταξύ το πνεύμα ακολουθεί αν και τα όνειρα δένονται στη γη με σιδερένιες ρίζες και αντισεισμικά θεμέλια<BR/>και βρέχει ελπίδα και προσκρούει στην ομπρέλα που στεγάζει ένα κουρελιασμένο είναι <BR/>μιας εγωιστικής φύσης που αρέσκεται να χρησιμοποιεί βερμπαλισμούς ως επιδέσμους<BR/>και να γράφει για όσα, αν τα έλεγε, θα αυτοχλευαζόταν.<BR/><BR/>Στέγαστρο βρίσκει και αγκιστρώνεται, το λένε ομαλότητα, νορμάλ<BR/>Έξω βρέχει κι αυτός προστατεύεται από ότι θα ήταν ασύμβατο με τις συμβάσεις και νιώθει καλά που αντιμετωπίζεται κανονικά όταν ξεχνά πώς υπάρχει…<BR/><BR/>Ο χρόνος κρατάει γλαδιόλες και φρέζες και περπατάει στο βόθρο,<BR/>Αφήνει πατημασιές και ανάμικτη οσμή, σταματάει ή αρχίζει τη βροχή<BR/>Απαγορεύει την παγίωση της ευτυχίας ή της θλίψης<BR/>Έχοντας μωρά του τις ψευδαισθήσεις <BR/>Του μιλάει χωρίς να ακούει τις επικλήσεις του…carpe_diemhttps://www.blogger.com/profile/13523819344234161674noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8574226758800064284.post-89621464443979133152006-12-05T14:42:00.000+02:002006-12-05T14:42:00.000+02:00Να 'σαι καλα! Δεν ξέρω τι λες εσύ, εμένα μου άρεσε...Να 'σαι καλα! Δεν ξέρω τι λες εσύ, εμένα μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που άκουσα... ;)Μαρία Κ.https://www.blogger.com/profile/01246351653212075118noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8574226758800064284.post-54261133913128571522006-12-04T23:29:00.000+02:002006-12-04T23:29:00.000+02:00Αυτά είναι... Όταν έρχεται η μορφή σου... Αγαπημέν...Αυτά είναι... Όταν έρχεται η μορφή σου... Αγαπημένο τραγούδι... Οι στίχοι σου είναι βέβαια πολύ ωραίοι και δεν ξέρω αν η μουσική που έβαλα ανταποκρίνεται πλήρως, αλλά τέλος πάντων... Ελπίζω να έχουμε και συνέχεια!!Rizobreakerhttps://www.blogger.com/profile/08695587495400174527noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8574226758800064284.post-9098608081087855282006-12-04T21:41:00.000+02:002006-12-04T21:41:00.000+02:00Όταν έρχεται η μορφή σου...
Τι να σου πω...
Μέσα ...Όταν έρχεται η μορφή σου...<br /><br />Τι να σου πω...<br />Μέσα στα χρώματα στερεύουν πια οι λέξεις...<br />Κι εσύ μακριά!<br />Και μες στο γκρίζο θα 'ρθεις πάλι να τις πλέξεις.<br /><br />Δε με κοιτάς...<br />Κι όμως συνέχεια συναντάω τη ματιά σου.<br />Δε μ' ακουμπάς...<br />Κι όμως ακόμα αναπνέω τ' άρωμά σου.<br /><br />Μες στον καπνό<br />καίγεται πάλι στο τσιγάρο μου η μορφή σου<br />και σαν βροχή<br />πέφτει στ' αυτιά μου η αέρινη φωνή σου.<br /><br />Τι να μου πεις...<br />Ένας χειμώνας που ποτέ του δεν τελειώνει.<br />Μια φυλακή.<br />Ένα αδέσποτο που σκέπασε το χιόνι.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8574226758800064284.post-18342431610298165742006-12-01T12:34:00.000+02:002006-12-01T12:34:00.000+02:00Μπράβο Μαράκι! Πολύ καλό... ελπίζω αυτό να είναι μ...Μπράβο Μαράκι! Πολύ καλό... ελπίζω αυτό να είναι μόνο η αρχή!!Rizobreakerhttps://www.blogger.com/profile/08695587495400174527noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8574226758800064284.post-63329264038188530292006-12-01T00:03:00.000+02:002006-12-01T00:03:00.000+02:00ΣΤΟΥ ΧΑΟΥΣ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΧΑΜΕΝΟΙ..
Στο έλεος του χάου...ΣΤΟΥ ΧΑΟΥΣ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΧΑΜΕΝΟΙ..<br /><br />Στο έλεος του χάους είμαστε πάλι<br />με χρήμα και με πράγματα υλικά<br />γεμίζουμε τις τρύπιες συνειδήσεις<br />και πάντα η ελαφρότητα νικά.<br /><br />Μην ψάχνεις, δεν υπάρχει ένας δρόμος.<br />Το δύσκολο θα είναι να τον βρεις.<br />Εσύ να είσαι μόνος, καινοτόμος<br />και μέσα στην αυτάρκεια να ζεις.<br /><br />Κενότητα γεμίζει τις ματιές μας<br />κι ο έρωτας πια είναι της στιγμής,<br />ξεθώριασε στους κρύους υπονόμους,<br />τον έπνιξαν απόβλητα βροχής.<br /><br />Η πλήρης ισοπέδωση των πάντων...!<br />Το όνειρο που έχει εξατμιστεί.<br />Σε ξύλινες σανίδες άδειων πάγκων<br />απλώθηκε μια μόνιμη σιγή.<br /><br />Μην κλαψεις πια για όσα έχεις χάσει.<br />Σ' αλλοτινούς καιρούς, θυμίσου, τα 'χες ψάξει..<br />Βαρέθηκες, το ξέρω, να ρωτάς<br />πώς γύρισαν όλα όσα είχες κάψει.<br /><br />Κουράστηκες, το ξέρω, να παλεύεις,<br />να νιώθεις πως στο τίποτα γυρεύεις<br />ουσία για τα "πιστεύω" που κρατάς,<br />ονείρων που όσο ζεις αναμοχλεύεις...Anonymousnoreply@blogger.com